ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 813

เฉินหลิงหลงเมื่อพบกับจื่ออันเข้าอีกครั้ง ก็ดูค่อนข้างจะไม่เป็นธรรมชาตินัก ทว่าเพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น ชีวิตช่างยากลำบากยิ่งนัก นางไม่คิดว่าตอนนี้จะสามารถเอ่ยถึงเรื่องศักดิ์ศรีอะไรออกมาได้

“เฉินหลิงหลง เจ้าพบหลิวหลิ่วได้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถาม

เฉินหลิงหลงเอ่ย “ท่านอ๋อง คุณหนูใหญ่ตระกูลเฉินมามาสลบลงไปต่อหน้าประตูเรือนของพวกเรา ในยามค่ำ หม่อมฉันออกไปปิดประตูเรือน มองเห็นคนผู้หนึ่งที่นอนอยู่ตรงหน้าประตู เมื่อนำโคมไฟออกไปส่องดู ถึงได้รู้ว่าเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลเฉิน ก็เลยรีบไปเคาะประตูเพื่อนบ้านให้ชายหนุ่มแข็งแรงช่วยกันหามนางกลับมา”

“เช่นนั้น ก่อนหน้านั้นเจ้าได้ยินเสียงอะไรแปลกประหลาดดังขึ้นบ้างหรือไม่?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถามอีกครั้ง

เฉินหลิงหลงส่ายศีรษะ “ไม่ได้ยิน”

หนี่หรงเอ่ย “ท่านอ๋อง สอบถามจากเพื่อนบ้านใกล้เคียงแล้ว ต่างก็บอกกันว่าไม่ได้ยินเสียงอะไร”

นี่ก็เป็นการพิสูจน์ความจริงได้ว่า หลิวหลิ่วไม่เคยร้องขอความช่วยเหลือ กระทั่งไม่ส่งเสียงออกมาก่อน เช่นนั้นก็คือถูกคนทำให้เป็นลมสลบไป

ที่ให้เฉินหลิงหลงมานั้น มู่หรงเจี๋ยต้องการจะมองว่านางโกหกหรือไม่ เห็นได้ชัดว่าไม่

เมื่อไล่เฉินหลิงหลงไปแล้ว หนี่หรงยังคงรายงานต่อไป “บนพื้นนั้นมีร่องรอยของการลาก เห็นไม่ชัดเจนนัก ทางด้านนั้นเป็นพื้นที่อยู่อาศัย มีจำนวนคนมากมาย คนเข้าออกเองก็มาก ทว่าเป็นเพราะยามค่ำคืน จึงทำให้มีคนออกจากเรือนกันน้อยลง”

“รอยลากนั้นไม่มีรอยเลือดหรือ?”

“ไม่มี!”

“นี่ก็หมายความว่านางถูกลากไปยังหน้าประตูเรือนของเฉินหลิงหลงแล้วถูกฟันเข้า”

“มีความเป็นไปได้ เพราะว่าประตูเรือนของเฉินหลิงหลงอยู่ด้านในสุด และก็เงียบสงบที่สุด ลงมือที่นั่น นอกเสียจากเจ้าของบ้านจะมาพบเห็นแล้ว ก็ไม่มีคนผ่านไปมาพบได้”

“ไม่มีคนพบเห็น ก็จะไม่มีพยานบุคคล ทรัพย์สมบัติบนกายของหลิวหลิ่วมีสูญหายไปบ้างหรือไม่?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถาม