“หลังจากลูกกู่ตาย แม่กูจะตายด้วยหรือไม่?”
แม่นมส่ายหน้า “ไม่ทราบเจ้าค่ะ”
“แล้วอาการของผู้ที่โดนพิษกู่ชนิดนี้เป็นอย่างไร?”
แม่นมส่ายหน้าอีกครั้ง “ข้าน้อยไม่ทราบถึงขั้นนั้นหรอกเจ้าค่ะ ท่านลองไปถามจากท่านหยวนพ่านดูก็ได้ ข้าได้ยินมาว่าเขารู้ลึกรู้จริงเกี่ยวกับศาสตร์นี้มากทีเดียว”
“เช่นนั้นข้าจะเข้าวัง” จื่ออันรอช้าไม่ได้แล้ว เดินนำตาวเหล่าต้าเข้าไปในวังทันที
หลังจากที่จื่ออันเข้าไปในเขตวังหลวงแล้ว นางก็ตรงไปหาหยวนพ่าน เพื่อสอบถามเกี่ยวกับกู่ร่วมชะตา
หยวนพ่านรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินคำว่ากู่ร่วมชะตา “พระชายา ท่านถามเช่นนี้ หมายความว่าท่านพบกับคนที่ถูกกู่ร่วมชะตาทำร้ายงั้นหรือ?”
“ข้าก็ไม่แน่ใจ ข้าไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์คาถา ดังนั้นจึงมาถามจากท่านเพื่อความแน่นอน” จื่ออันยังรู้สึกประหม่าไม่หาย เนื่องจากไม่นานมานี้ นางสังเกตเห็นว่าชีพจรและหัวใจของมู่หรงเจี๋ยเต้นผิดปกติเล็กน้อย
หยวนพ่านเดินนำจื่ออันเข้าไปในห้องตำรา ซึ่งมีขนาดใหญ่โต มีตำรานับไม่ถ้วนวางเรียงเป็นแถวยาวไม่รู้จบ
ทั้งหมดล้วนเป็นตำราทางการแพทย์
จื่ออันตกตะลึง นางไม่คาดคิดมาก่อนว่าตำราแพทย์แผนโบราณจำนวนนับไม่ถ้วนจะถูกเก็บรวบรวมไว้ในพระราชวังตั้งมากมาย ทว่านางกลับไม่เข้าใจเลยว่า เหตุใดทักษะทางการแพทย์ของราชวงศ์นี้ถึงได้หยุดนิ่ง ทั้ง ๆ ที่มีการตกผลึกทางภูมิปัญญา และกลั่นกรองเป็นตำราทางการแพทย์เช่นนี้?
นางสุ่มหยิบออกมาหนึ่งเล่ม จึงเปิดดู แล้วพลิกอ่าน พบว่ามันเป็นเพียงบันทึกเภสัชวิทยาเกี่ยวกับยาสมุนไพร โดยไม่มีทฤษฎีเฉพาะเจาะจง ความรู้ทั้งหมดนี้เป็นเพียงผิวเผิน
ครั้นเปิดอีกเล่มหนึ่ง เนื้อหาก็ยังคล้ายเดิม
หลังจากเปิดหนังสือหลายเล่มติดต่อกัน นางพบว่าไม่มีเล่มไหนเลยที่น่าสนใจ แม้แต่กรณีตัวอย่างทางการรักษาก็ไม่ได้เขียนไว้
“เหตุใดที่นี่จึงมีตำราทางการแพทย์ถูกรวบรวมไว้มากมายนัก?” จื่ออันเดินเข้าไปถามหยวนพ่านที่กำลังไล่หาตำรา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...