แม่นมละล่ำละลักพูด “อาฝูบอกว่าหวงไท่โฮ่วมีรับสั่งให้เฆี่ยนเสี่ยวซุนด้วยไม้จนตาย เนื่องจากเสี่ยวซุนเป็นผู้ปล่อยข่าวลือ ส่วนท่านก็มีความผิดฐานแพร่งพรายความลับของฝ่าบาทด้วย”
จื่ออันตั้งท่าจะรีบออกไป แต่มู่หรงเจี๋ยดึงแขนนางไว้ “ไม่ต้อง”
จื่ออันผงะ “ทำไมล่ะ?”
มู่หรงเจี๋ยปรบมือเรียกหนี่หรงให้ก้าวออกมาข้างหน้า แล้วออกคำสั่งอย่างเย็นชา “ไปพาตัวเสี่ยวซุนกลับมา ผู้ใดก็ตามที่กล้าหยุดเจ้า อย่าได้ละเว้น!”
หนี่หรงรับคำสั่ง แล้วตรงไปที่เรือนชิงหนิงทันทีพร้อมกับทหารยามอีกสองสามคน ที่ร่างกายกำยำสมชายชาตรี
จื่ออันมองไปที่มู่หรงเจี๋ย นางไม่คาดคิดว่ามู่หรงเจี๋ยจะออกโรงปกป้องเสี่ยวซุนด้วยตนเอง นับตั้งแต่การลอบสังหารเกิดขึ้น นางยังไม่เห็นเขาลงมือจัดการกับฝ่ายนั้นด้วยซ้ำ
“มองอะไร? คิดว่าข้าทรงพลังมากอย่างนั้นหรือ?” มู่หรงเจี๋ยเหลือบมองนางด้วยสายตาเยือกเย็น
จื่ออันรีบเยินยอเขา “ใช่ ข้าคิดว่าท่านช่างสง่างามเหลือเกิน”
แม่นมกล่าวอย่างเป็นกังวล “อย่างไรก็ตาม คงไม่ดีกระมังเจ้าคะ หากทางเราตั้งตนขัดแย้งกับกุ้ยไท่เฟยโดยตรง?”
มู่หรงเจี๋ยตอบกลับ “จะเป็นไรไป? ตราบใดที่ข้าไม่สบอารมณ์ ข้าสามารถสั่งเผาเรือนชิงหนิงจนมอดไหม้ ให้ไม่เหลือซากได้ภายในพริบตา หากนางคิดว่าตัวเองอยู่ไม่ได้ ก็ให้คนอื่นขึ้นมาเป็นกุ้ยไท่เฟยแทนซะ”
คำกล่าวเหล่านี้แม้ฟังดูแล้วค่อนข้างก้าวร้าวไม่น้อย ทว่าด้วยเหตุผลบางอย่าง มันกลับทำให้ผู้ฟังรู้สึกสบายใจขึ้นมาก
หนี่หรงเป็นคนของมู่หรงเจี๋ย แน่นอนว่าเขาเชื่อฟังคำสั่งของมู่หรงเจี๋ยเท่านั้น แม้กระทั่งกุ้ยไท่เฟย เขาก็พร้อมที่จะประหาร และหลังจากหนี่หรงนำผู้คนเข้ามาแล้ว ก็พาตัวเสี่ยวซุนจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...