ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 861

มู่หรงเจี๋ยกล่าวว่า “เขาเปล่าคิดคดทรยศต่อท่าน ทว่าถูกพิษอาคมที่เรียกว่าพิษกู่ หากผู้ถูกพิษมีความซื่อสัตย์อย่างแรงกล้าและแน่วแน่ เขาจะไม่มีทางปริปากบอกความจริงใด ๆ ทว่าเห็นได้ชัดว่าเขาเกิดความสั่นคลอน ฝ่าบาทคงทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด”

องค์จักรพรรดิตอบกลับอย่างเคร่งขรึม “เขากลัวว่าตนจะถูกฝัง”

“ทุกคนล้วนหวาดกลัวความตายกันทั้งสิ้น” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างราบเรียบ

จื่ออันได้ยินชัดทุกถ้อยคำ ในใจรู้สึกโกรธมาก ในเมื่อเขารู้ทุกอย่างอยู่แล้ว เหตุใดถึงไม่ยอมพูดให้เร็วกว่านี้? ทำให้นางกังวลเสียเปล่าไปหลายวัน

องค์จักรพรรดิตรัสว่า “ถึงแม้เจ้าจะขอร้องให้ท่านน้าเข้ามาเจรจาเกลี้ยกล่อมข้า ทว่าข้าก็ตัดสินใจแล้ว วันพรุ่งนี้ทันทีที่พระอาทิตย์ลอยขึ้นฟ้า ข้าราชบริพารจะเข้ามาที่วังซีเหวยเพื่อตรวจสอบข้อเท็จจริง ก่อนที่พวกเขาจะได้ทำเช่นนั้น ข้าก็ตัดแขนตนเองทิ้งไปเสียแล้ว”

มู่หรงเจี๋ยส่ายศีรษะ “ฝ่าบาท อันที่จริงข้าไม่ได้ขอร้องให้ท่านน้าเข้ามาเกลี้ยกล่อมท่าน หากแต่สาเหตุที่ข้าเชิญท่านน้ามาที่นี่ ก็เพราะหวังว่าฝ่าบาทจะยินยอมให้จื่ออันถวายการรักษา”

จักรพรรดิเย้ยหยัน “ฟังจากที่เจ้าพูดแล้ว หากข้าไม่เห็นด้วย เจ้าก็จะยังยืนกรานให้นางถวายการรักษาโดยที่ข้าไม่เต็มใจอย่างนั้นหรือ?”

มู่หรงเจี๋ยนั่งลงข้างเตียง ขมวดคิ้ว “ใช่ จื่ออันกล่าวว่าบรรพบุรุษของเราก็เคยมีแผลเป็นเช่นนี้”

จักรพรรดิรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หันหน้าไปมองจื่ออัน “ดูเหมือนว่าเจ้าจะรู้หลายเรื่องกว่าที่ข้ารู้เสียอีก”

“เสด็จพี่” มู่หรงเจี๋ยหงายไพ่ตายในฐานะสมาชิกในครอบครัว “การตัดแขนทิ้งเป็นหนทางแก้ไขปัญหาที่ไร้ประโยชน์ เวลานี้ข้าราชบริพารทุกท่านมิได้ถูกบังคับให้เข้าวังเสียหน่อย เหตุใดท่านไม่ลองให้จื่ออันตรวจดู? นางเคยมีประสบการณ์การรักษาโรคนี้จริง ๆ”

“นางรักษาแผลเป็นให้หายได้จริงหรือ?” จักรพรรดิถามกลับ