ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 897

หูฮวนสี่พูดว่า “เหตุใดต้องสนใจสายตาคนอื่นด้วย? ใช้ชีวิตของตัวเองสิ”

ซุนฟางเอ๋อร์ค่อนข้างพึงพอใจ นางก้มหน้าดื่มสุราครึ่งจอก เพื่อปกปิดอารมณ์ของตัวเอง

นางไม่สามารถแม้แต่จะดื่มได้อย่างอิสระ ชีวิตแบบนี้เป็นของนางเองหรือเปล่า? นางไม่เคยใช้ชีวิตของตัวเองเลย

หูฮวนสี่ถอนหายใจ “ช่างเถิด ไม่ต้องคิดมาก ให้ข้าดื่มอวยพรให้เจ้า ยินดีด้วย อีกไม่นานเจ้ากำลังจะได้เป็นพระชายาหนานหวาย”

หลังจากพูดจบ นางก็รินสุราให้ซุนฟางเอ๋อร์ ก่อนรินให้ตัวเอง แล้วยกแก้วขึ้น “ขอให้พวกเจ้ามีชีวิตแต่งงานที่มีความสุข อยู่กันไปจนแก่เฒ่า”

ซุนฟางเอ๋อร์มองนางด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก นางถือจอก แต่ไม่ได้ยกขึ้น

หูฮวนสี่วางแก้วสุราลง “เจ้าคิดว่าข้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะอวยพรเจ้า ใช่หรือไม่? ถูกต้องแล้ว ราชวงศ์และขุนนางชั้นสูงอย่างพวกเจ้า จะไม่ดูถูกแม่ค้าหน้าเงินอย่างพวกข้าได้อย่างไร? ข้าจุ้นจ้านเกินไป”

หลังจากพูดจบนางก็ดื่มจนหมดรวดเดียว วางแก้วลงและกำลังจะลุกขึ้น

จู่ ๆ ซุนฟางเอ๋อร์ก็พูดว่า “ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!”

นางยกแก้วขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว แล้วพึมพำว่า “แค่ขอบคุณที่นั่งอยู่กับข้าสักพัก”

นางดื่มสุราแก้วนี้ แต่ไม่ใช่เพราะยินดีที่นางกำลังจะได้เป็นพระชายา

หูฮวนสี่ลูบหลังมือของนางเบา ๆ “นั่นแหละคือชีวิต อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ข้าจะไปแล้ว ถ้าเจ้าต้องการหาคนดื่มเป็นเพื่อน เจ้าสามารถไปหาข้าได้ทุกเมื่อ พวกเราจะไม่คุยเรื่องการเมืองกัน ไม่พูดถึงความเป็นปรปักษ์ระหว่างทั้งสองฝ่าย เจ้าคือซุนฟางเอ๋อร์ ส่วนข้าคือหูฮวนสี่ แค่นั้นพอ!”

หลังจากพูดจบนางก็ลุกขึ้นเดินจากไป