จื่ออันพยักหน้า “ตกลง ข้าจะไปหาหลินหลินเพื่อศึกษาเรื่องนี้”
เซี่ยหลินเพิ่งกลับมาเมื่อวานนี้ และเป็นเวลาที่นางจะต้องเรียนกับเขา
จื่ออันไปยังเรือนฟังเสียงฝน แล้วนำยาไปให้เซี่ยหลิน
เซี่ยหลินมองยา แล้วหยิบค้อนขึ้นมาทุบมันให้แตกออก เป็นเรื่องแปลกที่จะบอกว่า เมื่อขวดยาถูกทุบ ยาก็กลายเป็นผงทันที
ผงยาลอยไปตามลมจนแทบมองไม่เห็น เซี่ยหลินรีบปิดปากจื่ออัน “กลั้นหายใจ”
จื่ออันรีบปิดปากและจมูกอย่างรวดเร็ว ทั้งสองกลั้นหายใจชั่วขณะ ก่อนจะรีบออกไปเปิดประตู
เซี่ยหลินกล่าวว่า “ผงเหล่านี้เป็นพิษจากแมลง และมีไข่ของแมลงผสมอยู่ มองเห็นด้วยตาเปล่าได้ยาก เมื่อสูดดมเข้าไปในร่างกาย พวกมันจะค่อย ๆ เติบโตและดูดเลือด”
“สวรรค์ แล้วข้าควรทำอย่างไรกับตัวที่ลอยไปในอากาศโดยไม่ได้ตั้งใจ?” จื่ออันพูดขณะหน้าซีด
“ไม่มีปัญหา หากไม่มีชั้นสีที่เคลือบไข่แมลงเหล่านี้ไว้ พวกมันจะตายเมื่อเจอแสงแดด พวกมันจะสามารถอยู่รอดและเติบโตได้ก็ต่อเมื่อพวกมันอาศัยอยู่ในร่างกายมนุษย์เท่านั้น” เซี่ยหลินอธิบาย
จื่ออันยังไม่ค่อยเข้าใจนัก “แต่วันนั้นมีคนสี่คนในวังหลวง ซุนฟางเอ๋อร์ กุ้ยไท่เฟย ซุนกงกง และไทเฮา เหตุใดไทเฮาจึงเป็นคนเดียวที่ถูกวางยาพิษ?”
“ซุนฟางเอ๋อร์และกุ้ยไท่เฟยต้องได้รับยาแก้พิษก่อน ส่วนซุนกงกง พี่สาว ท่านควรไปพบเขา บางทีเขาอาจถูกวางยาพิษด้วย เพียงแต่ว่าเขาเคยฝึกวิทยายุทธมาก่อน ทำให้สุขภาพแข็งแรง พิษจึงยังไม่ออกฤทธิ์”
จื่ออันพูดด้วยความโกรธ “พิษกู่ชนิดนี้น่ากลัวและร้ายกาจจริง ๆ”
“พิษชนิดใดต่างก็ร้ายกาจทั้งนั้น มันคร่าชีวิตคนได้” เซี่ยหลินแก้ไข
จื่ออันถอนหายใจ หลังจากคิดดูแล้วก็เห็นว่าจริง ไม่ว่าพิษชนิดไหนมันก็ฆ่าคนได้ทั้งนั้น ส่วนพิษกู่นั้นน่ากลัวมาก เพียงเพราะมันยากที่จะป้องกัน
หลังจากทราบสาเหตุที่ไทเฮาถูกวางยาพิษแล้ว จื่ออันก็ไม่สบายใจเลย เพราะนางพบว่าตนรู้เรื่องพิษกู่น้อยเกินไปจริง ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...