จื่ออันไม่อาจยอมให้อ๋องเจ็ดต้องเสี่ยงชีวิตจริง ๆ กลัวเหลือเกินว่าครั้งนี้อาจถูกหลอก
“อ่องเยี่ย ท่านให้องครักษ์เงาไปส่งข่าวไม่ได้หรือ?” จื่ออันถาม
อ๋องเยี่ยคำนวณระยะทาง จากนั้นก็ส่ายหัวเบา ๆ “เกรงว่ามันอาจจะสายเกินไป คืนนี้อ๋องหนานหวายยังอยู่ในเมืองเฉียว และจะออกเดินทางไปยังจวนซูเจียงในเช้าวันพรุ่งนี้ คนของข้าอาจจะลงมือกันในคืนพรุ่งนี้เลย แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ต่อให้ข้าส่งคนออกไปเดี๋ยวนี้ ต่อให้รีบเร่งเพียงใดก็ต้องใช้เวลาหนึ่งวันเศษกว่าจะถึงที่นั่น เรียกได้ว่าตามไม่ทันแน่ จึงรับประกันไม่ได้ ไม่แน่ใจว่าองครักษ์เงาจะบุกโจมตีตอนกลางคืนหรือระหว่างวันนั้น”
จื่ออันคำนวณด้วยตัวเอง อ๋องหนานหวายเพิ่งออกจากเมืองหลวงเพียงสามวัน เพิ่งจะไปถึงเมืองเฉียว ฝีเท้าของเขาค่อนข้างล่าช้า จึงกินเวลายาวนานถึงสามวันเต็ม แม้องครักษ์เงาจะลงมือในคืนพรุ่งนี้ก็ยังสายเกินไป
นางครุ่นคิดอย่างบ้าคลั่ง สังหรณ์ใจอยู่เสมอว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้น
“เจ้ากังวลมากเกินไปกระมัง?” อ๋องเยี่ยเห็นว่าสีหน้าของนางเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา คิดว่านางคงมีบางอย่างอยู่ในใจ
จื่ออันจึงแสดงข้อสงสัยของตัวเองเพื่อวิเคราะห์ร่วมกับอ๋องเยี่ยและอ๋องเหลียง หลังจากได้ยินเรื่องนี้ ทั้งคู่ก็ดูจริงจังขึ้นมาทันใด
ตามที่จื่ออันกล่าว เรื่องต่าง ๆ ดูแปลกไปทั้งหมด
ยิ่งไปกว่านั้น หากอ๋องหนานหวายต้องการสังหารกุ้ยไท่เฟยจริง แล้วกุ้ยไท่เฟยตลบแผนต่อสู้กลับ ใครกันจะเป็นผู้ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด?
ย่อมหนีไม่พ้นมู่หรงเจี๋ยและพระชายาของเขๅาแน่แล้ว
ตอนนี้มือสังหารยังยืนยันอีกเสียงว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังคือจื่ออัน นี่สามารถอธิบายปัญหาได้อย่างดี
“ข้ายอมปล่อยเขาไป ดีกว่าทำให้พี่เจ็ดตกอยู่ในความเสี่ยง!” อ๋องเยี่ยตัดสินใจ จึงเดินออกไปทันที
ทันทีที่อ๋องเยี่ยจากไป ซุนกงกงก็เข้ามา “พระชายา เปากงกงมาที่ตำหนักฮุ่ยชิงเพื่อตามหาท่าน แจ้งว่าฝ่าบาททรงเรียกท่านเข้าวัง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...