ยอดหมอหญิงปีศาจพลิกฟ้า นิยาย บท 4

ทันใดนั้นเกี้ยวเจ้าสาวก็สั่นไหวและยกตัวสูงขึ้น

กู้ชิงฮวนรู้สึกเพียงแค่มีอะไรบางอย่างผ่านหน้านางไป จากนั้นก็ไม่เห็นชายคนนั้นอีกแล้ว

นางสัมผัสตรงที่ที่นางถูกรัดคอเมื่อกี้ และรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

ก็แค่กุญแจอายุยืน นางไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่นางกลัวว่าอีกฝ่ายจะค้นพบตัวตนของนางโดยการติดตามจากสิ่งนี้ และนั่นจะกลายเป็นปัญหาใหญ่

"ถ้ารู้แต่แรกคงไม่เข้าไปยุ่งเรื่องนี้ด้วยหรอก คนไม่รู้จักคนจิตใจดี"

"คุณหนู กำลังพูดอยู่รึคะ?

เสียงบ่นของนางอาจจะดังเกินไปหน่อย ทำเอาโหรวฮุ่ยที่อยู่ข้างนอกถามขึ้นอย่างระมัดระวัง

กู้ชิงฮวนเม้มปาก ก่อนที่จะพูดว่า "เปล่า"

"อ่อ คุณหนูคงจะเบื่อที่จะรอข้างในแล้วกระมัง? อีกเดี๋ยวก็จะถึงจวนอ๋องตวนแล้วเจ้าค่ะ"

คำพูดเหล่านี้ต้องการทำให้กู้ชิงฮวนมีกำลังใจดีอย่างไม่ต้องสงสัย

นางรีบลืมเรื่องผู้ชายน่ารังเกียจคนเมื่อครู่นี้ทันที

ตอนนี้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าต่างหากคือเรื่องสำคัญ

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงดนตรีก็ดังขึ้นพร้อมกัน

ถึงจวนอ๋องตวนแล้ว

“เจ้าบ่าวถีบประตูเกี้ยว!” เสียงแม่สื่อกล่าวขึ้นอย่างยินดี

ประตูเก้าอี้เกี้ยวยังไม่ทันขยับ แต่กลับมีคนพูดขึ้นอย่างแจ่มใสว่า "เชิญพระชายาเข้าจวน!!"

พระชายาเข้าไปในจวน แต่นางยังอยู่บนเกี้ยว

ที่แท้นางกลายเป็นอนุไปเสียแล้ว

กู้ชิงฮวนถอดผ้าคลุมหน้าลงอย่างไม่รีบร้อน จากนั้นจึงบิดขี้เกียจ

การเคลื่อนไหวของนางเป็นไปอย่างสบาย ๆ ไม่มีการสงวนท่าทีอย่างคุณหนูชั้นสูง แต่กลับมีเสน่ห์ในแบบสบาย ๆ

ในขณะที่นางกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ประตูเกี้ยวก็ถูกถีบจนเปิดออกอย่างแรง

ในตอนนั้นเอง โลกทั้งใบก็หยุดนิ่ง

"……"

เมื่อมองผ่านมงกุฎหงส์ที่มีดิ้นทองระย้าลงมา นางเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตู