ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 102

“ฝ่าบาท ทองคำแท้ไม่กลัวไฟหลอม! หลิงอวี๋ก็ไร้สิ่งใดต้องกลัวเพคะ!”

หลิงอวี๋เงยศีรษะขึ้นพลางกล่าวหนักแน่น

“เชิญหมอหลวง… ตรวจหยาดเลือดรู้ญาติ!”

ตามคำบัญชาของจักรพรรดิอู่อัน หมอหลวงก็ไปเตรียมการทันควัน

เซียวหลินเทียนกำลังฟังมาตลอด ครั้นได้ยินหลิงอวี๋พูดถึงสาเหตุหลายประเภทของการคลอดก่อนกำหนด หัวใจเขาก็สั่นไว

ถ้าหลิงอวี๋ติดตามตนด้วยความบริสุทธิ์จริง ๆ การคลอดก่อนกำหนดสองเดือนของเด็กคนนั้นก็เป็นเรื่องปกติเช่นกัน!

ก่อนหน้าเขาโกรธแค้นหลิงอวี๋ที่มีเจตนาร้ายกับตน บีบคั้นให้ตนทิ้งคนที่รักไป ทำให้พอหลังแต่งงานกันเขาก็ไปสนามรบทันที

ขณะที่เด็กเกิดเขาไม่ได้อยู่เมืองหลวง เลยไม่รู้แจ้งถึงสาเหตุที่หลิงอวี๋คลอดก่อนกำหนดในครานั้น

เมื่อได้ยินข่าวลือว่า หลิงอวี๋ออกเรือนกับเขาแต่กำลังอุ้มท้องบุตรชายนอื่น ทว่านั่นคือเหตุที่ทำให้นางคลอดลูกแปดเดือน!

ความโกรธเข้าครอบงำเขาในเวลานั้นจึงไม่ได้ส่งคนไปตรวจสอบ คิดเอาเองว่า เด็กคนนี้ไม่ใช่บุตรของตน!

หรือว่าเขาจะเข้าใจผิดจริง?

ครั้นได้ยินหลิงอวี๋กล่าวยินยอมตรวจหยาดเลือดรู้ญาติ เซียวหลินเทียนพลันกำหมัดแน่นอารมณ์ตึงเครียดฉับพลัน ทันใดนั้นก็นึกถึงคำพูดที่หลิงอวี๋เอ่ยทันที

“หากสักวันหนึ่งหม่อมฉันพิสูจน์ได้ว่าเขาคือลูกของท่าน ลองคิดถึงการกระทำของท่านดูสิ คู่ควรให้เขายอมรับหรือไม่?”

เซียวหลินเทียนรู้สึกประหม่าสุดจะบรรยาย หากได้ยืนยันแน่ชัดว่า เสี่ยวเมาเป็นลูกของตนจริง เขาควรทำเช่นไรดีเล่า?

หลายปีมานี้เพราะข่าวลือไม่ได้รับการพิสูจน์ความจริง เขาจึงละเลยเสี่ยวเมา แน่นอนว่าภายในใจของเสี่ยวเมาที่มีต่อเขาต้องเปี่ยมด้วยความขุ่นเคืองเป็นแน่!

จะชดใช้ความเจ็บปวดที่เขาไม่ได้ตั้งใจทำกับเสี่ยวเมาได้อย่างไรเล่า?

หมอหลวงถืออ่างน้ำวางบนโต๊ะที่ขันทียกมา

หลิงอวี๋กล่าวคำ “เชิญท่านอ๋องอี้ก่อนเลยเพคะ!”

ลู่หนานเหลือบมองเซียวหลินเทียน เมื่อได้รับคำยืนยันจึงเข็นเขาไปด้านหน้าแท่น

เมื่อหมอหลวงกรีดนิ้วมือของเซียวหลินเทียน แล้วหยาดเลือดสองสามหยดพลันหยดลงอ่างน้ำ

ครั้นหลิงอวี๋เห็นว่าถึงคราวหลิงเยวี่ยแล้ว นางก็ดึงเขาเข้ามาพลางเอ่ยด้วยเสียงนุ่มนวล

“เยวี่ยเยวี่ยอย่ากลัวไปเลย แค่กรีดเป็นแผลเล็ก ๆ เท่านั้น ประเดี๋ยวให้แม่เป่าฟู่ฟู่ก็ไม่เจ็บแล้ว!”

นางถูนิ้วชี้ของหลิงเยวี่ยแล้วดันเขาไปข้างหน้าแผ่วเบา