ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 103

“ความจริงกระจ่างแล้ว ข้าขอประกาศว่าเยวี่ยเยวี่ยคือบุตรชายของอ๋องอี้เซียวหลินเทียน! เรื่องนี้ให้มันจบลงที่นี่และวันข้างหน้าจะไม่อนุญาตให้ผู้ใดเอ่ยถึงเรื่องลูกนอกสมรสอีก!”

จักรพรรดิอู่อันกวาดสายตามองทั่วลานพลางป่าวประกาศอย่างไร้ทางเลี่ยง

คราวนี้เขาไม่รู้ว่าควรจะเล่นงานหลิงอวี๋เช่นไรแล้ว ไร้ซึ่งข้ออ้างจะประหาร!

มีเพียงความยินดีปรีดาเดียวเท่านั้นคือ เด็กคนนี้มีสายเลือดของราชวงศ์โดยแท้จริง ช่วยล้างมลทินความอัปยศอดสูที่ราชวงศ์ต้องประสบมานับหลายปีลง!

“หลิงอวี๋ขอขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงยืนยันฐานะของเยวี่ยเยวี่ย! ฝ่าบาท หลิงอวี๋ยังมีเรื่องจะขอกราบทูลอีกเพคะ!” หลิงอวี๋คำนับพลางกล่าวเคร่งขรึม

จักรพรรดิอู่อันทอดมองท่านอดีตเสนาบดีที่ยังคงคุกเข่าอยู่พลางนึกถึงความปรารถนาประหารแม่ลูกหลิงอวี๋อันแรงกล้าเมื่อครู่…

หลิงอวี๋ช่างหัวมัน! จะฆ่าหรือไม่ไม่สำคัญ!

แต่เด็กมีสายเลือดราชวงศ์และถือเป็นหลานชายตน!

ท่านอดีตเสนาบดีแสดงท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนอีกครั้ง สิ่งนี้ทำให้ความหลงใหลเกียรติศักดิ์ศรีของจักรพรรดิอู่อันพึงพอใจยิ่งยวด!

ถือว่าเห็นแก่เด็ก และให้หน้าหลิงอวี๋เล็กน้อย!

จักรพรรดิอู่อันผงกศีรษะแสดงความเคารพ “เชิญกล่าว!”

“กราบทูลฝ่าบาท เมื่อสักครู่พระชายาผิงหยางกล่าวว่า หากเยวี่ยเยวี่ยคือลูกนอกสมรส หม่อมฉันต้องคุกเข่าโขกหัวคำนับแสดงความขออภัยที่ใส่ไคล้นาง!”

หลิงอวี๋แสดงความบริสุทธิ์ต่อฐานะหลิงเยวี่ยแล้ว และทวงความยุติธรรมเพื่อตัวเองกับหลิงอวี๋อย่างจริงจัง

“บัดนี้หมอหลวงยืนยันแล้วว่า เยวี่ยเยวี่ยเป็นบุตรโดยกำเนิดของท่านอ๋องอี้ ตัวหลิงอวี๋เองได้กล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมก็ไม่เป็นไร แต่หม่อมฉันทนเห็นเยวี่ยเยวี่ยทุกข์ทนกับความไม่เป็นธรรมมิได้เพคะ!”

“พระชายาผิงหยางก็ได้เอื้อนเอ่ยแล้ว หลิงอวี๋มิอยากแบกรับคำลือดูหมิ่นเพคะ!”

“ฉะนั้น หลิงอวี๋ขอบังอาจในขณะที่หมอหลวงยังอยู่ โปรดฝ่าบาทให้ท่านอ๋องผิงหยางและบุตรชายของพวกเขาตรวจหยาดเลือดรู้ญาติด้วยเถิดเพคะ!”

“หากพิสูจน์ได้ว่า หลิงอวี๋ใส่ไคล้พระชายาผิงหยาง หลิงอวี๋ยินดีโขกหัวคำนับยอมรับความผิดแก่พระชายาผิงหยางเพคะ!”

เมื่อกล่าวเช่นนี้ออกไป สีหน้าพระชายาผิงหยางพลันซีดเผือดในบัดดล ก่อนจะเอ่ยเรียกขึ้นโดยไม่ได้คำนึงว่าตนยังกำลังคุกเข่าอยู่

“พระชายาอ๋องอี้ เจ้าอย่าได้รังแกคนเกินไป!”

“นี่นับว่าได้รังแกคนอย่างไรรึ? หลิงอวี๋ทั้งมิได้ด่าหรือทุบตีเจ้า! มิใช่ว่าพระชายาผิงหยางกล่าวเองหรือไร? ทองคำแท้ย่อมไม่กลัวไฟหลอม!”