ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 740

หลิงอวี๋กับหลี่ว์จงเจ๋อต่างตกตะลึง พวกเขามิคาดคิดว่าแม่นางหยางจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้!

“เร็วเข้า รีบพานางเข้าไป!”

หลิงอวี๋มิสนใจหยางซงแล้ว นางกับหลิงซวนรีบแบกแม่นางหยางไปทันที

แต่เดิมทีแม่นางหยางก็กินยาของหมอเฝิงไปแล้วทำให้ทารกในครรภ์ไม่มั่นคง ตอนนี้นางก็โกรธมากจนทุบตีท้องตนเองอย่างไร้ความปรานีเช่นนี้อีก

แม้ว่าหลิงอวี๋จะฉีดยารักษาการตั้งครรภ์ให้นาง แต่แม่นางหยางก็ยังพักไม่เกินครึ่งชั่วยามเลย ทารกหัวใจหยุดเต้นในท้องนางแล้ว

หลิงอวี๋รู้สึกกังวลมากจนพูดไม่ออก นางนิ่งอยู่นานก่อนที่จะบอกผลกับแม่นางหยาง

แต่แม่นางหยางกลับเอ่ยอย่างใจเย็น “โชคดีแล้วที่เด็กคนนี้มิได้เกิดมา จะได้ไปเกิดใหม่ในครอบครัวที่ดี!”

“ข้ากับนิวนิวทนทุกข์ทรมานกันก็มากแล้ว! เรามิสามารถทำให้เขาทนทุกข์ได้อีก!”

“พระชายาอ๋องอี้ ให้เขาส่งจดหมายขอหย่าให้ข้าเถิด ข้ามิต้องการสิ่งใดแล้วนอกจากนิวนิว!”

หลิงอวี๋มองออกว่านี่คือสิ่งที่อยู่ในใจแม่นางหยางจริง ๆ แม้ว่าจะเสียดายที่เด็กในท้องของนางอายุได้หกเดือนแล้วแต่มิสามารถเกิดมาได้ แต่นางก็เคารพความคิดเห็นของแม่นางหยาง

หลังจากให้ยาแม่นางหยางแล้ว หลิงอวี๋ก็เดินออกมา

แม่ลูกตระกูลหยางตกใจกับการกระทำของแม่นางหยางไปแล้ว และยังคงคุกเข่าอยู่ที่ลาน

เมื่อเห็นหลิงอวี๋ออกมา แม่หยางก็เมินเฉยต่อใบหน้าที่บวมของตนเองแล้วเอ่ยถามอย่างแผ่วเบา “พระชายาอ๋องอี้ ลูกในท้องของลูกสะใภ้ข้ารอดหรือไม่?”

หลิงอวี๋จ้องมองนางด้วยความรังเกียจ และมิสนใจนาง พลางเอ่ยกับหลี่ว์จงเจ๋อ “ตามหลี่เจิ้งมาที ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะรับรองการหย่าร้างกันให้พวกเขา!”

แม่นางหยางมิได้ทำสิ่งใดผิด เหตุใดนางถึงต้องถูกขอหย่าเล่า!

เมื่อหยางซงได้ยินว่าเด็กจากไปแล้วก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งจึงตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “ข้าไม่หย่าร้างด้วยดี! นางสารเลวนั่นกล้าฆ่าลูกชายข้า… นางเป็นฆาตกร! นางควรถูกถ่วงน้ำ!”

“พระชายาอ๋องอี้ ท่านไม่มีสิทธิ์ที่จะให้เราหย่าร้างด้วยดี!”

“เจ้ายังกล้าโวยวายอีกรึ! เจ้าต่างหากที่ฆ่าลูกชายของเจ้าเอง!”

เมื่อหลี่ว์จงเจ๋อได้ยินว่าเด็กจากไปแล้วก็ตกใจเช่นกัน แต่เมื่อเห็นว่าหยางซงไม่รู้สำนึก เขาก็ยิ่งโกรธแล้วพุ่งไปชกและเตะหยางซงทันที