ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 739

แม่นางหยางตะโกนใส่หยางซงด้วยความโกรธ

“หยางซง นิวนิวเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเจ้านะ! แม่ของเจ้าปฏิบัติต่อนางเช่นนี้ เจ้ามิจัดการเลยหรือ?”

หยางซงเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ท่านแม่ของข้าพูดถูก นางเป็นเพียงแค่ภาระ ทำสิ่งใดมิได้สักอย่าง ต่อไปก็ต้องเก็บเงินไว้เพื่อเป็นสินสอดอีก ขายไปก็ยังมีเงินเลี้ยงดูลูกในท้องของเจ้า!”

แม่นางหยางทนมิไหวอีกต่อไปแล้ว จึงพุ่งเข้าไปตบหน้าหยางซงอย่างแรง

หยางซงถูกตบจนถอยหลังไปหลายก้าว ก็พลันโกรธขึ้นมาและพุ่งไปตบแม่นางหยางล้มลงกับพื้น

เขากำลังจะยกขาขึ้นเตะแม่นางหยางตามความเคยชิน แต่หลี่ว์จงเจ๋อมิสามารถควบคุมความโกรธของตนได้แล้ว เขาพุ่งไปเตะที่ท้องหยางซงจนหยางซงกระเด็นออกไป

“เจ้ามันสัตว์เดรัจฉาน มิเห็นหรือว่าภรรยาของเจ้ากำลังตั้งท้อง? หากยังกล้าตีนางอีก ข้าจะทุบตีสัตว์เดรัจฉานเยี่ยงเจ้าให้ตายเสีย!”

หลี่ว์จงเจ๋อพุ่งเข้าไปอีกครั้งแล้วเตะหยางซงสองที แต่ก็ยังมิพอใจ ต่อยหยางซงไปอีกหลายหมัด

“เจ้าหน้าที่ฆ่าคน!”

แม่หยางปวดใจที่ลูกชายถูกทุบตี จึงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

นางรีบรุดเข้าไปดึงผมของแม่นางหยางและทุบตีพลางดุด่านางด้วย “เจ้ากล้าตีลูกชายข้า ข้าก็จะทุบตีเจ้าให้ตายก่อนเสีย!”

“เถาจื่อ!”

หลิงอวี๋ตะโกนอย่างทนไม่ไหว “อัดพวกนั้นให้ข้าที พวกเขาชอบลงไม้ลงมือมิใช่รึ? เช่นนั้นก็ให้พวกเขาได้ลิ้มรสของการถูกซ้อมดูหน่อย!”

เถาจื่อพุ่งเข้าไปยกแม่หยางขึ้น แล้วต่อยหน้านาง

“ของขาดทุนรึ? เลี้ยงลูกสาวถือว่าเป็นของขาดทุน เช่นนั้นของเก่าแก่เยี่ยงเจ้านับเป็นสิ่งใดเล่า? เจ้าก็เป็นของขาดทุนเช่นกันใช่หรือไม่?”

ตอนที่เถาจื่อยังเด็กมาก ๆ ท่านยายของนางก็ขายนางเพราะว่านางเป็นเด็กผู้หญิงเช่นกัน ทันทีที่นางได้ยินคำพูดของแม่หยาง ก็นึกถึงประสบการณ์ชีวิตของตนขึ้นมาและโกรธมาก

ตอนนี้มีโอกาสแล้ว จะระบายความโกรธทั้งหมดที่มีต่อครอบครัวของตนกับแม่หยางให้หมดสิ้น