ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 138

ลู่หนานไม่รู้ว่าหลิงอวี๋จะทำอะไร แต่ก็พาเฮยจื่อลงไป

เฮยจื่อเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร จึงมองไปทางเซียวหลินเทียนอย่างขอความช่วยเหลือ

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ที่พาหลิงเยวี่ยไปตรงที่ที่นางยืนอยู่อย่างครุ่นคิด

“เฮยจื่อ เจ้าถูกเยวี่ยเยวี่ยผลักตกลงไปจากตรงนี้ใช่หรือไม่?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างเย็นชา

เฮยจื่อมองไปทางเฉี่ยวชุนนางรับใช้ของตนเองอย่างขอความช่วยเหลือ เฉี่ยวชุนพยักหน้าเบา ๆ

“ใช่! เสี่ยวเมาผลักข้าลงไปจากตรงนี้!”

เฮยจื่อเอ่ยเสียงดังทันที

“ยืนอยู่นิ่ง ๆ นะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มเย็นชา พลางเอ่ย “เยวี่ยเยวี่ย เจ้าขึ้นไปผลักเขาลงนี้ มีแรงเท่าไหร่ก็ผลักให้เต็มแรง!”

หลิงเยวี่ยขึ้นไปอย่างเชื่อฟัง แล้วผลักเฮยจื่ออย่างรุนแรง เฮยจื่อเซ แต่เท้ากลับไม่ขยับเลย

“ทำต่อ! เยวี่ยเยวี่ย เจ้าไม่ได้กินข้าวก็ใช่ว่าจะไม่มีแรงนี่! ออกแรงผลักอีก!”

หลิงเยวี่ยผลักไปอีกสองสามครั้ง แต่ก็ยังไม่สามารถทำให้เฮยจื่อตกน้ำได้

เขาเอ่ยอย่างท้อแท้ “ท่านแม่ ข้าผลักไม่ไป ข้าพยายามแล้วขอรับ!”

หลิงเยวี่ยไม่ต้องพูด เซียวหลินเทียนกับทุกคนก็ต่างเห็นว่าหลิงเยวี่ยพยายามออกแรงเต็มที่แล้ว ใบหน้าเล็ก ๆ นั้นแดงก่ำไปหมด แต่ก็ไม่สามารถผลักเฮยจื่อที่สูงใหญ่กว่าสองเท่าให้ขยับได้เลย

เซียวหลินเทียนใจเต้นรัว เหงื่อเย็น ๆ ผุดออกมา

เขากล่าวหาหลิงเยวี่ยจริง ๆ หรือ?

“เฮยจื่อ ยังไม่ยอมพูดความจริงอีกหรือ? ทุกคนล้วนมีตา เห็นกันหมดว่าเยวี่ยเยวี่ยผลักเจ้าไม่ขยับเลยด้วยซ้ำ!”

“เจ้าถูกเยวี่ยเยวี่ยผลักตกลงไป หรือว่าตัวเจ้าเองไม่ระวังตัวแล้วลื่นตกลงไปกันแน่?”

ลู่หนานเรียกสติมาได้ก่อน รอยลื่นที่เขาเห็น ก็คือร่องรอยที่เฮยจื่อลื่นตกลงไป

“ข้า… ข้า.. .เสี่ยวเมาผลักข้า! พวกพี่เฉี่ยวชุนล้วนเห็นกันหมด!”

เฮยจื่อถูกหลิงอวี๋ซักถามจนทำอะไรไม่ถูก จึงพูดตะกุกตะกัก

หลิงอวี๋ยิ้มเย็นชา จูงมือหลิงเยวี่ยเดินขึ้นไป

“เซียวหลินเทียน ความจริงเป็นเช่นไร ข้าได้พิสูจน์แล้ว! ส่วนเหตุใดบุตรบุญธรรมของเจ้ากับนางรับใช้ถึงได้ร่วมหัวกันใส่ร้ายลูกชายข้า นั่นไม่ใช่เรื่องที่ข้าจะต้องสนใจ!”

“จะตีจะลงโทษ หรือกระทั่งจะชื่นชมพวกเขาให้มันสุด ๆ ก็เป็นเรื่องของเจ้าทั้งสิ้น!”