ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1027

เซียวหลินเทียนสีหน้าเคร่งขรึม ตวาดเสียงดัง

“หยุดพูดจาเหลวไหล! เจ้าเป็นใครกันถึงกล้ามาสั่งสอนพระชายาของข้า? ข้ายินดีแสดงความโปรดปรานต่อพระชายาของข้า เจ้าถือสิทธิ์ใดมาสั่งให้พระชายาของข้าปฏิบัติตาม?!”

เจ้าฉาเค่อฉีนี่ถือตนเป็นกระบอกเสียงขององค์ชายหนิงหรืออย่างไร?

องค์ชายหนิงต้องการรักษาภาพลักษณ์ใจกว้างของตน แต่เซียวหลินเทียนกลับมิให้เขาได้สมหวัง!

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง!”

หลิงอวี๋ดึงเซียวหลินเทียนไว้แล้วหันมายิ้มให้เขาอย่างมั่นใจ

ทุกครั้งที่เซียวหลินเทียนเห็นหลิงอวี๋ยิ้มเช่นนี้ เขารับรู้ว่าหลิงอวี๋มั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม

เขาจำได้ว่า ครั้งหนึ่งในงานเลี้ยงวังหลวง หลิงอวี๋เกือบถูกตัดศีรษะ แต่นางกลับกล้าด่าจักรพรรดิอู่อันว่าเป็นกษัตริย์ผู้โง่เขลา เช่นนั้นองค์หญิงน้อยแห่งฉีตะวันออกหรือจะควรค่าให้หลิงอวี๋หวาดกลัว?

เซียวหลินเทียนจึงทำเพียงจับมือนางอย่างสบายใจเพื่อแสดงการสนับสนุน

หลิงอวี๋ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ดวงตาใสแจ๋วและงดงามของนางจ้องมองไปที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วอย่างเย็นชา

“องค์หญิงตานรั่ว ข้าควรกล่าวขอโทษต่อท่านหรือ?”

น้ำเสียงของนางปราศจากความอบอุ่นหรืออารมณ์ใด ๆ เป็นเพียงคำถามธรรมดาสามัญ

แต่เซี่ยโฮ่วตานรั่วกลับรู้สึกกดดันอย่างประหลาด...

“หรือเจ้าคิดว่ามิควรขอโทษเล่า?” เซี่ยโฮ่วตานรั่วกัดฟันเอ่ยประโยคนี้ออกมา จงใจลดน้ำเสียงลงแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

“พระชายาอ๋องอี้ ข้ามิคิดจะต่อความยาวสาวความยืดจริงจังกับเจ้า เพียงแต่เห็นแก่หน้าอ๋องอี้เท่านั้น!”

“อ๋องอี้มีผู้ติดตามมากมาย เจ้าทำผิดพลาดแล้วยังจะทำให้ชื่อเสียงของอ๋องอี้ต้องแปดเปื้อนอีกหรือ? หากอ๋องอี้มิสามารถตัดสินอย่างยุติธรรมและเคร่งครัด ต่อไปนี้จะมีใครเคารพเขาอีก?”

อันเจ๋อพูดแทรกขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ท่านหาได้ต้องกังวลเรื่องนี้ไม่ การที่ท่านอ๋องอี้ปกป้องคนของพระองค์เช่นนี้ ทำให้พวกเราที่ติดตามพระองค์พลอยรู้สึกยินดี!”

“ยิ่งไปกว่านั้น เรารู้จักท่านอ๋องอี้และพระชายาพระชายาอ๋องอี้ดี! ท่านจะปลุกปั่นให้เราแตกแยกกันด้วยคำกล่าวเพียงสองสามคำได้อย่างไร!”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วโกรธจนตัวสั่น อันเจ๋อพูดจาตรงไปตรงมาเช่นนี้ ทำให้นางทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งทำอะไรมิได้