ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1030

เซี่ยโฮ่วตานรั่วโกรธจนตัวสั่น ฝีปากของหลิงอวี๋ช่างฉลาดปราดเปรื่องนัก

นางกำหมัดแน่น หากตอนนี้ไม่มีคนมากมายอยู่รอบด้าน นางคงจะพุ่งเข้าไปฉีกหลิงอวี๋เป็นชิ้น ๆ

การจัดการกับคนอย่างหลิงอวี๋ ใช้กำลังไปเลยยังง่ายดายเสียกว่า!

“พระชายาอ๋องอี้ เจ้าพูดเก่งเหลือเกิน! แต่หากเราสองไม่มีเรื่องบาดหมางระหว่างกันแล้ว ข้าจะไปผลักเจ้าด้วยเหตุใดเล่า!”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วรู้สึกว่านางจับได้อีกหนึ่งจุดอ่อนของหลิงอวี๋

หลิงอวี๋มองไปที่เซียวหลินเทียน เซียวหลินเทียนรู้สึกงุนงงเล็กน้อย กำลังโต้ตอบกันดี ๆ แท้ ๆ เหตุใดจู่ ๆ ถึงมองมาที่เขาเล่า?

ยิ่งไปกว่านั้น แววตาของหลิงอวี๋ดูเหมือน... โกรธเคืองเขา!

“องค์หญิงตานรั่ว ท่านเคยได้ยินคำพูดนี้หรือไม่? การต่อสู้ของเหล่าสตรี มีเพียงเหตุผลเดียว นั่นคือบุรุษ!”

หลิงอวี๋หรี่ตาลง มองเซี่ยโฮ่วตานรั่วด้วยท่าทีเยาะเย้ย

“ครั้งแรกที่องค์หญิงตานรั่วเห็นท่านอ๋องของหม่อมฉัน ท่านถึงกับกล่าวกับท่านอ๋องของหม่อมฉันต่อหน้าธารกำนัล ว่า ‘ข้าคือสตรีเดียวในใต้หล้าที่คู่ควรกับท่าน! ข้าจะเลือกท่านเป็นคู่ครองของข้า!’”

“แม้ว่าท่านอ๋องจะอภิเษกแล้วก็สามารถหย่าได้ และอภิเษกใหม่ได้ สตรีสามัญเหล่านั้นจะเทียบเท่าข้าได้เยี่ยงไร!”

หลิงอวี๋เลียนแบบน้ำเสียงและท่าทางของเซี่ยโฮ่วตานรั่วในเวลานั้น กล่าวด้วยท่าทีจองหอง

มู่หรงชิ่งมองไปที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วด้วยความตกใจ องค์หญิงแห่งแคว้นผู้นี้มิใส่ใจใบหน้าตนเองเลยหรือ?

ถึงขั้นกล้าแย่งอ๋องอี้จากพระชายาอ๋องอี้เชียว

สีหน้าขององค์ชายหนิงมืดลงทันที จ้องไปที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วโดยมิรู้ตัว

แม้ว่าประเพณีของฉีตะวันออกจะเปิดกว้าง แต่การที่องค์หญิงแห่งแคว้นหอบหมอนเสนอตัวกลางถนนเช่นนี้ ก็ถือเป็นเรื่องที่เสื่อมเสียเกียรติอย่างยิ่ง!

“เจ้า...”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วโกรธจนลืมเสแสร้งไปเสียแล้ว ชี้หน้าหลิงอวี๋หมายจะสาปแช่ง

“เจ้าอะไร? เรื่องนี้ผู้คนทั้งเมืองต่างก็เห็น องค์หญิงตานรั่วยังต้องการแก้ต่างอีกหรือ?”

หลิงอวี๋ขัดจังหวะคำพูดของนางอย่างมิพอใจ พูดเสียงดังกว่า “เวลานั้นหม่อมฉันก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน เพียงแต่หม่อมฉันมิได้คิดบัญชีกับท่าน เรื่องที่ท่านชักชวนให้ท่านอ๋องของหม่อมฉันหย่าร้าง!”

หากนางยอมให้หลิงอวี๋เปิดโปง จะมิเป็นการอับอายขายหน้าไปทั่วทั้งสี่แคว้นหรอกหรือ?

“หลิงอวี๋ เจ้า... เจ้ามันเอาใจคนต่ำต้อยวัดท้องสุภาพบุรุษ(1)!”

“ข้ายอมรับว่าตอนนั้นข้าชอบที่อ๋องอี้เก่งกาจในด้านวิทยายุทธ์ แต่เมื่อเขายืนกรานว่าจะไม่มีวันหย่า ข้าจึงยอมแพ้! เป็นเจ้าต่างหากที่ใจแคบ กลัวว่าข้าจะแย่งอ๋องอี้มาจากเจ้า จึงทำร้ายข้า!”

หลิงอวี๋เงยหน้าขึ้น มองเซี่ยโฮ่วตานรั่วด้วยความหยิ่งยโส

“หม่อมฉันใจแคบหรือ? หม่อมฉันพูดแต่ความจริง มีเหตุผล มีพยานหลักฐาน! มิเหมือนกับท่านที่สักแต่กล่าวลอย ๆ ปั้นน้ำเป็นตัว!”

“มีอีกอย่างหนึ่งที่ท่านพูดผิด หม่อมฉันมิเคยกลัวสตรีนางใดจะมาแย่งท่านอ๋อง! เพราะหม่อมฉันเชื่อว่า ผู้ที่คนอื่นสามารถแย่งชิงไปได้นั้นมิใช่ของของหม่อมฉัน!”

“ส่วนสิ่งที่เป็นของของหม่อมฉัน ใครหน้าไหนก็แย่งไปมิได้!”

น้ำเสียงของหลิงอวี๋ขณะพูดประโยคนี้เต็มไปด้วยความหยิ่งผยองแสนมั่นใจ ใบหน้างดงามนั้นเต็มไปด้วยความภาคภูมิอย่างเต็มเปี่ยม…

เอาใจคนต่ำต้อยวัดท้องสุภาพบุรุษ (以小人之心度君子之腹) หมายถึง ใช้ความคิดเห็นด้านเลวไปคาดเดาคนที่มีคุณธรรมสูงส่ง