ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1029

คำพูดของหลิงอวี๋แต่ละคำราวกับมีดที่แทงทะลุหัวใจของเซียวทง ทำให้นางมิกล้าพูดอะไรอีก

เซี่ยโฮ่วตานรั่วก็มิคิดว่าหลิงอวี๋จะดื้อรั้นเช่นนี้ ความคิดของนางเมื่ออยู่ต่อหน้าหลิงอวี๋แล้วราวกับไม่มีที่หลบซ่อน!

ทว่าในขณะนี้ นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฝืนแสดงต่อไป!

“พระชายาอ๋องอี้ เหตุใดเจ้าถึงมิยอมเลิกราเช่นนี้? ข้ามิเอาความที่เจ้าผลักข้าก็ดีแล้ว ยังมิพอใจอีกรึ?”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วกล่าวอย่างโมโห “ใต้หล้านี้มีคนเนรคุณและบิดเบือนความจริงอย่างเจ้าด้วยรึ!”

“ข้าเป็นองค์หญิงแห่งฉีตะวันออก มีฐานะสูงส่ง แม้ว่าเจ้าจะเป็นพระชายา แต่เทียบเคียงกับข้าได้รึ?”

“เหตุใดข้าจึงต้องใส่ร้ายเจ้า? เจ้ามีหลักฐานอะไรที่บอกว่าองค์หญิงเช่นข้าใส่ร้ายเจ้ากัน!?”

“เหตุใดงั้นรึ?” หลิงอวี๋หัวเราะเยาะ สายตาของนางเต็มไปด้วยความดูถูก “องค์หญิงตานรั่ว หม่อมฉันยังต้องอธิบายให้ชัดเจนอีกหรือว่าท่านมีเจตนาอย่างไร?”

“ได้ ในเมื่อท่านต้องการใส่ร้ายให้หม่อมฉันแบกรับข้อหาเนรคุณ เพื่อฉินตะวันตกของหม่อมฉัน เพื่อชื่อเสียงและเกียรติของหม่อมฉันเอง เช่นนั้นข้าก็มิอาจให้เกียรติท่านโดยการช่วยท่านปกปิดข้อเท็จจริงได้!”

“พวกเรามาพูดกันให้ชัดเจน เพื่อให้องค์ชายหนิงและองค์ชายจิ้น รวมถึงองค์หญิงชิ่งได้ฟังว่าเหตุใดท่านถึงต้องบิดเบือนความจริงและใส่ร้ายหม่อมฉัน!”

สายตาที่เย็นชาของหลิงอวี๋จ้องไปที่เซี่ยโฮ่วตานรั่ว ทำให้ลำคอของนางหนาขึ้น ราวกับสายตาของนางเป็นงูใหญ่ที่รัดคอนางอยู่...

เพราะเหตุใดกัน?

หลิงอวี๋เป็นเพียงสตรีที่มีรูปโฉมงดงาม ไร้วิทยายุทธ์ นางจะมีความน่าเกรงขามมากมายเช่นนี้ได้อย่างไร?

เซี่ยโฮ่วตานรั่วเม้มริมฝีปาก พยายามทำให้ตนสงบ

หลิงอวี๋เพียงแค่ข่มขวัญนางเท่านั้น นางไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ได้ว่าอีกฝ่ายโกหก!

“ทว่าในฉินตะวันตกของเรามีคำกล่าวที่ว่า... ความล้มเหลวคือแรงบันดาลใจแห่งความสำเร็จ! หากท่านชนะหม่อมฉัน ก็ถือว่าท่านมีความสามารถมากกว่า หม่อมฉันควรเก็บไปคิดว่าจะพัฒนาตนเองอย่างไรเพื่อเอาชนะท่านในครั้งต่อไป!”

“ยิ่งไปกว่านั้น หม่อมฉันมิได้รู้สึกว่า การพ่ายแพ้แล้วต้องล้างจานเป็นเรื่องน่าอับอาย หนำซ้ำยังรู้สึกขอบคุณที่การพ่ายแพ้ทำให้ตนเองได้พบเจอสหายร่วมทุกข์ร่วมสุขมากมาย แล้วหม่อมฉันจะโกรธเคืองท่านเพราะเรื่องแค่นี้ได้อย่างไร?”

“องค์หญิงตานรั่ว ท่านใจแคบนัก เพียงเพราะหม่อมฉันแพ้การแข่งขันเตะลูกกลม ก็ตัดสินว่าหม่อมฉันมีความแค้นฝังใจแล้ว!”

“หากท่านเป็นคนใจแคบเช่นนี้ ต่อไปจะมีผู้ใดกล้าแข่งขันกับท่านอีก! หากพวกเขาแข่งชนะท่าน ท่านก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดพวกเขาเช่นนั้นหรือ?”

คำพูดของหลิงอวี๋ในเวลานี้ ดูเหมือนเป็นเพียงการโต้เถียงกันระหว่างสตรีสองนาง

แต่หากพิจารณาให้ดี จะพบว่ามีความนัยแฝงอยู่มิน้อย...

หากคนคนหนึ่งไม่มีความคิดที่ใจแคบเช่นนี้ คนผู้นั้นจะใช้ความคิดแบบเดียวกันในการตัดสินผู้อื่นได้อย่างไร?