ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1033

เมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยโฮ่วตานรั่ว เซียวหลินเทียนก็จ้องมองไปทางองค์ชายหนิงด้วยแววตาคมดุจลูกศร

เขาหมายปองหลิงอวี๋หรือ?

คนผู้นี้บังอาจหมายปองชายาของเขา!

องค์ชายหนิงรับรู้ได้ถึงเจตนาสังหารที่เซียวหลินเทียนมีต่อตนในทันที สีหน้ายิ่งหม่นหมองลง

เขาเกลียดเซี่ยโฮ่วตานรั่วเข้ากระดูกดำ มิเพียงช่วยเหลือตนมิได้ ยังสร้างเรื่องยุ่งยากโดยมิรู้จักกาลเทศะอีก!

“ตานรั่ว เจ้าช่วยตนเองยังทำมิได้! หากเจ้ากล้าเกเรอีก จากนี้ก็อย่าหวังว่าจะให้ข้าช่วยเลย!”

องค์ชายหนิงจ้องมองเซี่ยโฮ่วตานรั่วด้วยสายตาเชือดเฉือน

ชาวฉีตะวันออกที่อยู่รอบข้างต่างก็รู้ดีว่าองค์ชายหนิงมีโทสะจริงแล้ว

ซินจิ้ง หัวหน้านางกำนัลรู้สึกใจหายแทนเซี่ยโฮ่วตานรั่ว นางดึงแขนเซี่ยโฮ่วตานรั่วเบา ๆ เพื่อเตือนให้รู้ตัว

ทว่าในเวลานี้ เซี่ยโฮ่วตานรั่วมิรับรู้คำเตือนใด ๆ

นางรู้สึกถึงขนาดว่า แม้แต่ซินจิ้งที่นางไว้ใจและเชื่อใจที่สุดยังทรยศนาง เห็นด้วยกับองค์ชายหนิงและบังคับให้นางต้องยินยอม

นางยกมือตบหน้าซินจิ้งอย่างแรง ดวงตาแดงก่ำราวกับสัตว์ในกรงขัง

“เพื่อหม่อมฉันหรือ? เสด็จพี่ หากท่านต้องการทำสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อหม่อมฉัน ท่านย่อมมิบังคับให้หม่อมฉันขอโทษเช่นนี้”

“ท่านกำลังทำให้หม่อมฉันอับอายขายหน้า ให้หม่อมฉันแบกรับความผิดที่ไม่มีอยู่จริงจนมิสามารถเงยหน้าขึ้นมองใครได้อีก!”

“หม่อมฉันจะมิขอโทษ... หลิงอวี๋ เจ้าอย่าคิดว่าเจ้าจะเอาชนะข้าได้ด้วยจำนวนคน!”

นางจ้องมองหลิงอวี๋อย่างดุร้าย กระนั้นก็มิสามารถกลั้นน้ำตาแห่งความน้อยใจมิให้ไหลรินออกมาได้

ท่าทางของนางดูน่าสงสาร ราวกับถูกใส่ร้ายและถูกบังคับให้จนมุม

แม้แต่เซียวทงก็อดมิได้ นางยังมึนงงอยู่ มิเข้าใจว่าเหตุใดองค์ชายหนิงจึงได้สั่งให้เซี่ยโฮ่วตานรั่วขอโทษ