ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1035

การล่าสัตว์ยังมิจบ ผลแพ้ชนะยังมิปรากฏ เซียวหลินเทียนได้สละสิทธิ์ในการประลองเมื่อวานแล้ว วันนี้มิสามารถละทิ้งไปครึ่งทางได้

เซียวหลินเทียนเห็นว่าอาภรณ์ของหลิงอวี๋สกปรก จึงเสนอว่า

“อาอวี๋ ที่นี่อันตรายเกินไป เจ้าพาคนกลับไปก่อนเถอะ! พวกเรายังต้องล่าสัตว์ต่อ!”

“มิต้องรีบร้อนหรอก พวกเราขอเดินเล่นแถวนี้ก่อนแล้วกัน ท่านไปล่าสัตว์ต่อเถิด!”

หลิงอวี๋เป็นกังวลว่าหากกลุ่มของเซียวหลินเทียนมีคนได้รับบาดเจ็บ นางจะสามารถช่วยเหลือได้ก็ต่อเมื่ออยู่ใกล้ ๆ จึงขออยู่ต่อ

เซียวหลินเทียนจึงแบ่งลูกธนูให้หลิงอวี๋ แล้วพาจ้าวซวนและคนอื่น ๆ เดินหน้าต่อไป

มู่หรงเหยียนซงและองค์ชายหนิงก็แยกย้ายกันไปเพื่อล่าสัตว์ต่อ

หลิงอวี๋คิดว่าเซี่ยโฮ่วตานรั่วจากไปแล้ว คงมิต้องแข่งขันกันอีก จึงพาเถาจื่อและหานเหมยไปเก็บสมุนไพร

ด้านเซียวหลินเทียนกำลังจดจ่ออยู่กับการล่าสัตว์

ก่อนหน้านี้ ขาของเขาพิการจึงมิได้มีโอกาสได้ล่าสัตว์เช่นนี้มานานแล้ว

เมื่อครู่ที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วก่อเรื่อง เซียวหลินเทียนกำลังมุ่งมั่นตั้งใจที่จะช่วงชิงอันดับหนึ่ง เพื่อปราบพยศชาวฉีตะวันออก จึงพาจ้าวซวนและคนอื่น ๆ เดินหน้าลึกเข้าไปในภูเขา

พวกเขาล่ากระต่ายป่าและไก่ป่าได้มิกี่ตัว มิพบเห็นสัตว์ป่าที่ดุร้ายเลย เซียวหลินเทียนรู้สึกเบื่อหน่ายเล็กน้อย สัตว์ป่าเหล่านี้สามารถพบเห็นได้ทั่วไป มิสามารถใช้เป็นเครื่องมือแสดงความสามารถของตนได้เลย

มิรู้ว่าเดินไปนานแค่ไหน ก็ได้ยินเสียงร้อง “ช่วยด้วย…”

เซียวหลินเทียนได้ยินเสียงแล้วรู้สึกคุ้นหู จึงหยุดยืนนิ่งและตั้งใจฟัง

“ช่วยด้วย…”

เสียงนั้นดังแว่วมาอีกครั้ง

เสียงหลิงอวี๋!

เซียวหลินเทียนตื่นตกใจ หรือว่าหลิงอวี๋ตกอยู่ในอันตรายอีกแล้ว?

“มาทางนี้…”

เซียวหลินเทียนตะโกนอย่างกระวนกระวาย แล้วพาคนวิ่งไปทางที่มาของเสียง

เซียวหลินเทียนโยนธนูทิ้งแล้วชักดาบออกมาสู้ พร้อมกับตะโกนว่า “จ้าวซวน ส่งสัญญาณ!”

จ้าวซวนรีบถอยหลังไปสองสามก้าว หยิบนกหวีดออกมาเป่า

มือสังหารสิบกว่าคนจ้องมาที่เซียวหลินเทียนแล้วเริ่มฆ่าฟัน พวกเขาโอบล้อมอีกฝ่ายไว้ในทันที

หัวหน้าคนชุดดำคนหนึ่งฟันดาบไปที่เซียวหลินเทียน กำลังภายในอันไหลเชี่ยวก็พุ่งไปยังใบหน้าของเซียวหลินเทียนพร้อมกับการฟันดาบ

เซียวหลินเทียนตื่นตระหนกในใจ กำลังภายในอันมหาศาลของคนชุดดำผู้นี้เหนือกว่าตนเสียอีก!

นี่เป็นมือสังหารที่ฝ่ายใดส่งมากัน? พลังของพวกเขาแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เชียว!

เซียวหลินเทียนมิเกรงกลัวเช่นกัน เขาฟันดาบไปที่แขนของอีกฝ่าย...

ประกายแสงแปลกประหลาดแวบผ่านดวงตาของหัวหน้าคนชุดดำ สายตาวาวโรจน์ราวกับจะกลืนกินทุกสิ่ง เห็นเช่นนั้นแล้วก็มิได้หลบหลีก เขาพลิกดาบในมือ แล้วใช้สันดาบรับดาบของเซียวหลินเทียน

เสียงโลหะกระทบกันดัง “เคร้ง” พร้อมกับประกายไฟที่พุ่งออกมา