เซียวหลินเทียนคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ ต้องทูลองค์จักรพรรดิอู่อัน จึงเข้ามาคุยกับหลิงอวี๋แล้ววางแผนเข้าวัง
“เซียวหลินเทียน หลังจากที่ท่านคุยกับองค์จักรพรรดิแล้วก็ไปเยี่ยมไทเฮาเสียหน่อยเถิดเพคะ ดูว่าอาการของไทเฮาดีขึ้นแล้วหรือไม่!”
หลิงอวี๋ยังคงคิดถึงเรื่องนี้อยู่ จึงเอ่ยกำชับออกไป
“ได้… เช่นนั้นเจ้าก็พักผ่อนเสียเถิด ข้าไปก่อน...”
เซียวหลินเทียนเข้าวังไปด้วยหัวใจที่หนักหน่วง
แต่สิ่งที่เซียวหลินเทียนมิคาดคิดก็คือ เรื่องที่องค์ชายเย่มีโสมโลหิตแต่กลับนิ่งดูดายมิช่วยเหลือได้แพร่กระจายไปทั่วราชสำนักในชั่วข้ามคืน
บางคนยังเล่าเรื่องที่ตอนแรกหลิงอวี๋ช่วยเหลือพระชายาเย่กับลูกชายอย่างเติมไข่ใส่สีด้วย
ความคิดเห็นของราษฎรทั้งหมดต่างมุ่งตรงไปที่องค์ชายเย่ ดุด่าหาว่าเขาไร้ความเมตตาและเนรคุณ
เรื่องนี้ไปถึงหูจักรพรรดิอู่อันก่อนที่เซียวหลินเทียนจะเข้าวังเสียอีก
จักรพรรดิอู่อันโกรธจัดทันที ก็แค่โสมโลหิตมูลค่าหนึ่งแสนมิใช่หรือ?
หากองค์ชายเย่มอบมันให้กับเซียวหลินเทียน ก็มิจำเป็นที่ตนต้องเอาโอสถบำรุงโลหิตที่มีมูลค่ามากกว่าโสมโลหิตออกมาช่วยหลิงอวี๋น่ะสิ?
เขายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธมาก ยังมิทันที่เซียวหลินเทียนจะเข้าวัง เขาก็เรียกองค์ชายเย่เข้าวังแต่เช้าแล้ว
“เจ้าลูกสารเลว ดูสิ่งที่เจ้าทำเข้าสิ ก็แค่โสมโลหิตมิใช่รึ? พี่ชายของเจ้ารอที่จะเอามันไปช่วยพี่สะใภ้ของเจ้าอยู่ แต่เจ้าตระหนี่มิยอมเอามันออกมา!”
“เจ้าดูเถิด ตอนนี้ผู้คนเอ่ยถึงเจ้าเยี่ยงไร? เนรคุณ นิ่งดูดายเห็นคนจะตายแล้วมิช่วย… เจ้ารอมิไหวที่จะทะเลาะกับพี่น้องถึงเพียงนั้นเชียวรึ?”
จักรพรรดิอู่อันรู้สึกชิงชังเป็นอย่างยิ่ง
แม้ว่าตอนนี้ทั้งสี่แคว้นจะสงบศึกกันชั่วคราว แต่สงครามอาจปะทุขึ้นเมื่อใดก็ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...