ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1063

ฮองเฮาเว่ยมิสบายใจเพราะเรื่องที่ไทเฮาถูกวางยาพิษ

นางมิคาดคิดว่าหลิงอวี๋จะสามารถช่วยไทเฮาได้แล้วบอกเรื่องที่ไทเฮาถูกวางยาพิษ ทั้งยังทำให้จักรพรรดิอู่อันเกิดความสงสัยต่อตนอีกด้วย

ตอนนี้พระตำหนักเหยียนฝูได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา และคนของนางมิสามารถสืบข่าวใด ๆ ได้เลย

ส่วนองค์ชายเว่ยก็ถูกพวกองค์ชายบดขยี้ในการแข่งขันสี่แคว้น ทำให้จักรพรรดิอู่อันยิ่งผิดหวังในตัวเขามากขึ้นไปอีก

บารมีของเซียวหลินเทียนก็ยิ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย!

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป องค์ชายเว่ยก็จะยิ่งห่างไกลจากตำแหน่งองค์รัชทายาทไปมากขึ้นเรื่อย ๆ!

นางกำลังรู้สึกว้าวุ่นใจอย่างยิ่ง

เซี่ยเฉียวนางกำนัลใหญ่เดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ พลางกระซิบ “ฮองเฮาเพคะ บ่าวได้ข่าวมาว่าองค์ชายเย่ซื้อต้นโสมโลหิตในราคาสูงเพคะ!”

“เมื่อวานท่านอ๋องอี้กับภรรยาถูกลอบสังหารมิใช่หรือเพคะ? ได้ยินว่าพระชายาอ๋องอี้กำลังจะตาย ท่านอ๋องอี้จึงไปขอโสมโลหิตนี้ที่ตำหนักองค์ชายเย่! ผลคือองค์ชายเย่ปฏิเสธบอกว่าไม่มีเพคะ!”

“มันมีอะไรแปลกกัน ตอนนี้ท่านอ๋องอี้กับภรรยาได้รับความโปรดปรานจากองค์จักรพรรดิอย่างลึกซึ้ง ใครจะมิอยากให้พวกเขาซวยเล่า!”

ฮองเฮาเว่ยยิ้มเยาะอย่างมิใส่ใจพลางเอ่ย “หากเป็นข้า แม้ว่าข้าจะมีอยู่ในมือข้าก็จะบอกว่าไม่มีเช่นกัน!”

เซี่ยเฉียวยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฮองเฮาเพคะ เช้านี้ชื่อเสียงขององค์ชายเย่เรื่องความเนรคุณและเห็นคนใกล้ตายแล้วมิช่วยได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงแล้วเพคะ!”

“หากองค์ชายเย่ไม่มีโสมโลหิตจริง ๆ แล้วถูกกล่าวหาก็สามารถมาพูดให้ชัดเจนได้! ทว่าหากมีโสมโลหิตจริง ๆ ดูจากความสัมพันธ์ขององค์ชายเย่กับท่านอ๋องอี้แล้ว เขาจะสนใจของที่มีราคาหนึ่งแสนนี่จริง ๆ หรือเพคะ?”

“นี่มิใช่โอกาสที่ดีที่สุดที่เขาจะซื้อชื่อเสียงมาหรอกหรือเพคะ?”

ฮองเฮาเว่ยยังคงหัวเราะเยาะอย่างมิเห็นด้วย “การซื้อชื่อเสียงเป็นสิ่งที่ดี แต่องค์ชายเหล่านี้คนใดบ้างที่ไม่มีความทะเยอทะยาน? แม้ว่าภายนอกองค์ชายเย่จะเข้ากันได้ดีกับอ๋องอี้ แต่ในใจก็คงจะอยากให้หลิงอวี๋ตาย มีหรือจะช่วยเหลือ!”

“ฮองเฮาเพคะ ท่านลองคิดถึงการใช้โสมโลหิตนี้ดูเถิดเพคะ มันเป็นโอสถบำรุงที่จำเป็นก็ต่อเมื่อเสียเลือดมากและชีวิตกำลังตกอยู่ในอันตรายนะเพคะ!”

“องค์ชายเย่ซื้อยาราคาแพงถึงเพียงนี้เพราะคิดจะไปช่วยใครกัน?”

เซี่ยเฉียวเอ่ยเตือนอย่างแผ่วเบา “ท่านลองคิดดูอีกครั้งเถิดเพคะ ในช่วงนี้พระสนมฮุ่ยล้มป่วยอยู่มิใช่หรือเพคะ?”

“บ่าวไปสืบมาแล้ว นางกำนัลในตำหนักของนางบอกเพียงว่า พระสนมฮุ่ยรู้สึกหนาวเป็นครั้งคราว แต่นี่ก็สิบกว่าวันแล้ว นางก็ยังมิออกจากพระตำหนักเลย ตรงส่วนนี้ไม่มีอะไรแปลกเลยหรือเพคะ?”