ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1110

“เหตุใดหมอจางถึงได้กล้าเดิมพันกับข้าน่ะรึ ก็เพราะเขาเป็นเหมือนพวกเจ้าอย่างไรเล่า คิดว่ามิว่าสตรีจะเรียนรู้มากแค่ไหนก็เทียบเขามิได้!”

“แต่ลองถามตัวเองดูเถิดว่า สตรีเทียบพวกเจ้ามิได้จริงหรือ? แม่ของเจ้า สตรีที่อยู่ข้าง ๆ เจ้า พวกนางมิได้ฉลาดกว่าเจ้ารึ? หากให้โอกาสพวกนางได้ไปสถานศึกษา ได้เรียนแพทย์เหมือนพวกเจ้า พวกนางจะทำได้มิดีเท่าเจ้ารึ?”

“แล้วเรื่องที่มิสง่างามอะไรนั่นก็เป็นอคติทั้งสิ้น ไทเฮาผู้สูงศักดิ์ของเราเป็นวีรสตรีในหมู่สตรีมิใช่รึ? พระนางทรงวางแผนปกครองบ้านเมืองมิเก่งเท่าบุรุษเยี่ยงพวกเจ้ารึ?”

เมื่อเอ่ยถึงไทเฮา บุรุษที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ก็มิกล้าค้านหลิงอวี๋แล้ว

ตอนนั้นไทเฮาติดตามจักรพรรดิสูงสุดไปพิชิตใต้หล้า และเป็นกุนซือที่วางแผนให้จักรพรรดิสูงสุดด้วย!

หลิงอวี๋เห็นว่าปรามพวกบุรุษที่มีอคติต่อสตรีไปได้บ้างแล้วจึงตำหนิขึ้นมาด้วยเสียงสูง

“หมอจางแพ้แล้ว เขามิได้ไตร่ตรองว่าเหตุใดตนเองถึงด้อยกว่าคนอื่น มิได้พยายามพัฒนาทักษะการแพทย์ของตนเอง! แต่กลับพยายามทุกวิถีทางที่จะใส่ร้ายข้าครั้งแล้วครั้งเล่า นี่คือความก้าวหน้าไปด้วยกันที่พวกเจ้าติดตามอยู่เช่นนั้นรึ?”

“การเดิมพันนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อน หมอจางแพ้ แต่กลับหาเหตุผลสารพัดที่จะมิทำตามสัญญาการเดิมพัน!”

“ข้าเห็นแก่ที่เขาเรียนแพทย์มาทั้งชีวิต จึงไว้หน้าเขาแล้วก็มิได้ไปตามเอาความเขา! แต่ครั้งนี้เขาก้าวร้าวอีกครั้ง อาศัยว่าตนเองรู้ทักษะการแพทย์มาใส่ร้ายคนอื่นส่งเดช!”

“ข้ายังใจกว้างกับเขามิพอกระนั้นรึ? มาคิดบัญชีเก่ากับใหม่รวมกันตอนนี้มันผิดรึ?”

ทุก ๆ คำถามเหล่านี้ ทำเอาฟางเหยาเหยามิกล้าสบตาหลิงอวี๋เลย พวกหมอเหล่านั้นที่คิดจะพูดแทนหมอจางก็มิกล้าเอ่ยปากอีกแล้ว

ท่าทีแข็งแกร่งของหลิงอวี๋นั้นแทบจะไม่มีใครต้านได้เลย

หลิงอวี๋ยังพูดมิจบ จึงตะคอกออกไปด้วยความโกรธ “วันนี้เดิมทีข้าก็มิได้ตั้งใจจะบังคับให้หมอจางคุกเข่า แค่อยากให้เขายอมรับต่อหน้าธารกำนัลว่าทักษะของตนเองนั้นด้อยกว่าคนอื่น!”

“แต่ตอนนี้ ข้าจะให้เขาคุกเข่าลง… สิ่งที่เขาต้องคุกเข่าให้ในวันนี้มิใช่ข้า แต่เป็นศีลธรรม!”

“ให้บุรุษในใต้หล้านี้ที่เป็นเช่นเขาได้เห็นความจริงกระจ่าง… สตรีสามารถเรียนแพทย์ได้ และสามารถเรียนอย่างอื่นได้เช่นกัน!”

“ขอเพียงให้โอกาสพวกนาง พวกนางทำได้มิด้อยไปกว่าพวกบุรุษเช่นพวกเจ้าแน่!”

“หมอจางควรขอโทษสตรีเหล่านี้ในนามของบุรุษที่หยิ่งยโสเช่นเขา!”

“พี่สาวน้องสาวทุกคน พวกเจ้าคิดว่าหมอจางควรคุกเข่าลงหรือไม่?”

พวกสตรีที่มาดูต่างพากันตาค้างกับสิ่งที่หลิงอวี๋พูด