ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1114

นี่อ้างหลักศีลธรรมเพื่อที่จะให้ทำตามที่ตัวเองบอกหรือ?

อย่างแรกก็ยกย่องตนว่าใจดี ใจกว้าง จากนั้นก็ยกเรื่องเชื่อมสัมพันธ์ของทั้งสองแคว้นมาพูด

นี่กำลังบอกตนว่า หากมิยกโทษให้นาง เช่นนั้นแล้วหากทั้งสองแคว้นมิสามารถเชื่อมสัมพันธ์ได้ก็เป็นความผิดของตนหรือ?

หลิงอวี๋มองแผนเล็ก ๆ ของเซี่ยโฮ่วตานรั่วออกในทันที จึงยิ้มเยาะพลางเอ่ย

“องค์หญิงตานรั่ว จะยกเรื่องความใจดีใจกว้างมาใช้กับเรื่องนี้มิได้หรอกกระมังเพคะ! สิ่งที่ท่านตรัสมาเมื่อครู่ก็เหมือนกับเห็นด้วยตาของตัวเอง ท่านทรงทราบแม้กระทั่งว่าหม่อมฉันกำจัดมือสังหารไปหนึ่งคน!”

“ท่านแค่ตรัสมาว่าท่านพูดไปเรื่อยแล้วอยากให้พวกเรามิเอาความท่านในเรื่องนี้เยี่ยงนั้นมันได้หรือ?”

“ท่านอ๋อง จู่ ๆ หม่อมฉันก็นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง ตอนที่พวกขององค์หญิงตานรั่วยิงหมูป่า ลูกธนูที่พระนางกับนางรับใช้ของพระนางยิงนั้นมิเหมือนกับลูกธนูของฉินตะวันตกเราเพคะ!”

“หม่อมฉันได้รับบาดเจ็บ ท่านก็ยังเก็บลูกธนูที่หักไว้เลยมิใช่หรือ? เอามันมาเทียบก็จะรู้ว่าเป็นลูกธนูที่นางยิงหรือไม่เพคะ!”

ที่จริงเซียวหลินเทียนได้เทียบลูกธนูไปแล้ว แม้ว่าลูกธนูจะมิเหมือนลูกธนูของฉินตะวันตก แต่ก็เหมือนกับลูกธนูที่ทหารของเว่ยเหนือใช้

เมื่อเป็นเช่นนี้มันจะเกี่ยวข้องไปถึงเว่ยเหนือ เพื่อหลีกเลี่ยงการสร้างช่องว่างระหว่างสามแคว้นและก่อให้เกิดสงครามขึ้นอีก เซียวหลินเทียนจึงมิพูดอะไร

แต่เซี่ยโฮ่วตานรั่วมิรู้เรื่องนี้ พาได้ยินหลิงอวี๋แนะนำให้เทียบลูกธนูก็ตกใจแทบตาย

หากเทียบลูกธนู นั่นจะมิเป็นการพิสูจน์ว่าตนเป็นมือสังหารหรือ?

เซี่ยโฮ่วตานรั่วมิสามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป นางต้องรีบกลับไปหาองค์ชายหนิงให้คิดหาทางล้างบาปให้ตน

เซี่ยโฮ่วตานรั่วจึงตะโกน “พระชายาอ๋องอี้ ตอนนั้นข้ายิงหมูป่าจริง ๆ ใครจะรู้ว่าเจ้าจงใจเก็บลูกธนูไว้เพราะอยากใส่ร้ายข้าหรือไม่?”

“ข้าว่าเจ้ามีเจตนาแอบแฝงอยู่แล้ว เจ้าอยากทำลายพันธมิตรระหว่างสองแคว้น! ข้าบอกเจ้าคงมิชัดเจน ข้าต้องการเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิของพวกเจ้า! และขอให้องค์จักรพรรดิของพวกเจ้าตัดสินให้ข้า!”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วเอ่ยพลางเดินออกไปอย่างก้าวร้าว

นางกลัวว่าหากมิออกไปก็คงจะหนีมิพ้นแล้ว