ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1115

เซียวหลินเทียนมิสามารถระงับความโกรธของตนได้แล้ว เขายกแส้ของเซี่ยโฮ่วตานรั่วแล้วฟาดไปบนตัวของเซี่ยโฮ่วตานรั่วอย่างรุนแรง

เซี่ยโฮ่วตานรั่วกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

เมื่อซินจิ้งเห็นว่าสถานการณ์มิดี จึงรีบมาขวางหน้าเซี่ยโฮ่วตานรั่วไว้

เดิมทีนางคิดจะชักดาบออกมา แต่เมื่อเห็นสีหน้าโกรธเกรี้ยวของเซียวหลินเทียน นางก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็มิกล้าชักดาบ

ตอนนั้นที่เซียวหลินเทียนทำลายพวกมือสังหารที่ปิดล้อมเขาไว้ ภาพนั้นยังคงฝังอยู่ในใจของซินจิ้งอยู่เลย

นางรู้ดีว่าขอเพียงตนชักดาบออกมา ก็จะถูกเซียวหลินเทียนใช้ข้ออ้างว่าลอบสังหารเขามาสังหารตนอย่างไร้ความปรานีเป็นแน่!

มือสังหารที่มีวรยุทธแข็งแกร่งมากมายถึงเพียงนั้นยังสู้เซียวหลินเทียนมิได้ ตนที่เป็นนางรับใช้มิกี่คนจะเอาชนะเซียวหลินเทียนได้เยี่ยงไร!

“ท่านอ๋อง หยุดตีเถิดเพคะ มีอะไรก็คุยกันดี ๆ เถิด…”

ซินจิ้งขวางเซียวหลินเทียนไว้พลางตะโกนออกไป

เซียวหลินเทียนยกแส้แล้วจ้องมองพวกของซินจิ้งด้วยความโกรธ เส้นเลือดตรงมือที่ถือแส้ของเขาขึ้นมาจนเห็นชัด...

ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวหลินเทียนเต็มไปด้วยความเยือกเย็น ราวกับสิงโตที่เดิมทีก้าวเดินอย่างเกียจคร้าน แต่จู่ ๆ ก็กางกรงเล็บอันแหลมคมออกมา!

กลิ่นอายความน่าเกรงขามที่มีทั้งความบ้าเลือดและความเป็นกษัตริย์ที่ต่อกรมิได้พุ่งเข้าโจมตีซินจิ้ง ในชั่วพริบตานั้นทำให้นางราวกับตกลงไปในหุบเหวน้ำแข็งทันที...

นางตัวสั่นอย่างควบคุมตัวเองมิอยู่!

กลิ่นอายเช่นนี้ของเซียวหลินเทียนน่ากลัวเกินไปแล้ว!

ราวกับว่าอากาศรอบตัวเต็มไปด้วยดินปืน แค่ประกายไฟเพียงเล็กน้อยก็สามารถระเบิดได้ทันที...

ในขณะที่ซินจิ้งมิสามารถต้านทานความรู้สึกกดดันจนหายใจมิออกนี้ได้...

“หานเหมย เอาล่วมยาของข้ามา!”

หลิงอวี๋พุ่งเข้าไปแล้วนางก็ก้มหน้าลงตรวจคุณชายผู้นั้น

ฉวยโอกาสตอนที่เซียวหลินเทียนกำลังเผชิญหน้ากับเซี่ยโฮ่วตานรั่วอยู่ หลิงอวี๋เข้าไปกระซิบข้างหูคุณชาย