ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1120

ยังมิทันที่ดาบของเซี่ยโฮ่วตานรั่วจะฟันลงไป เซียวหลินเทียนก็เหวี่ยงแส้ออกมาก่อน

แส้นั้นเป็นราวกับมังกรสีเงิน พัดพาเอาสายลมรุนแรงกวาดไปทางเซี่ยโฮ่วตานรั่ว

แส้พันรอบดาบยาวนั้นไว้ เซี่ยโฮ่วตานรั่วรู้สึกราวกับว่ามือที่ถือดาบถูกไฟเผา เจ็บปวดจนต้องปล่อยมือออก

แต่นางมิคาดคิดว่าหางแส้ของเซียวหลินเทียนจะลอยขึ้นมาฟาดที่แก้มของนาง

กรี๊ด...

เซี่ยโฮ่วตานรั่วกรีดร้องออกมา นางถูกหางแส้ฟาดล้มลงกับพื้น

“ฟรึบ...”

ทุกคนเห็นเพียงเซียวหลินเทียนถอนแส้กลับมาแล้วสะบัดดาบลอยขึ้นผ่านหัวของซินจิ้งไปปักเข้าที่เสาด้านหลังนาง

ซินจิ้งตกใจจนเสียขวัญ จนสมองว่างเปล่าไปหมด

นางเห็นดาบลอยมาหาตนก็คิดว่าเซียวหลินเทียนโกรธมากจนจะฆ่าตนเสียแล้ว

ไหนเลยจะคิดว่าดาบแค่ผ่านผมของนางไปเท่านั้น...

แม้ว่ามิได้ทำให้ตนบาดเจ็บ แต่คมดาบที่เย็นเยียบแหลมคมเมื่อครู่นี้ก็ทำให้นางมองเห็นหุบเหวแห่งความตายอย่างใกล้มาก ๆ!

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตานี้!

หลายคนยังตั้งสติมิได้เลย!

แต่คนเยี่ยงพวกคุณชายหวางและเซียวหลินมู่กลับเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

เซียวหลินมู่ตกใจกับการเคลื่อนไหวของเซียวหลินเทียนอยู่เงียบ ๆ มิคาดคิดเลยว่าวรยุทธของพี่ชายตนจะสูงจนคาดเดามิได้เช่นนี้!

หากเป็นตัวเขาเองคงไม่มีวันทำได้!

คุณชายหวางมิได้คิดเช่นนี้ เขาแค่ตกใจกับวรยุทธที่ยอดเยี่ยมของเซียวหลินเทียน

เขามิสนใจอาการบาดเจ็บบนใบหน้าของตน แล้วตะโกนออกไปอย่างตื่นเต้น “สุดยอด… ท่านอ๋องอี้ ท่านทรงพระปรีชายิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมภูมิใจที่ฉินตะวันตกมีแม่ทัพเช่นท่านพ่ะย่ะค่ะ!”

หลี่ว์เซียงโกรธจนเคราสั่น เขามิคิดเลยว่าองค์หญิงแห่งฉีตะวันออกจะหยิ่งผยองจนถึงขั้นนี้

นี่มัน... กลั่นแกล้งกันเกินไปแล้วจริง ๆ!

“ท่านอ๋องอี้ ตัดแขนของนางออกเถิด! เหตุใดท่านต้องแสดงความเมตตาต่อนางด้วย! คนเช่นนี้ต้องตาต่อตาฟันต่อฟันพ่ะย่ะค่ะ!”

“ใช่ ทำให้นางรู้ว่าพวกเราคนฉินตะวันตกนั้นมิได้จะรุกรานได้ง่าย ๆ! ตัดแขนนางเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

เสียงตะโกนให้สังหารดังมากจนดูเหมือนจะหลังคาภัตตาคารจะพังลงได้ทำให้เซี่ยโฮ่วตานรั่วทั้งโกรธทั้งหวาดกลัว

นางแอบมองไปทางบันได แต่ก็ยังมิเห็นองค์ชายหนิงเลย

ซินจิ้งก็ตกใจจนสูญเสียความสงบนิ่งไปเช่นกัน นางจึงปกป้องเซี่ยโฮ่วตานรั่วไปตามสัญชาตญาณ

แต่เมื่อฝูงชนที่โกรธแค้นเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ พวกนางก็ถอยไปเรื่อย ๆ จนด้านหลังกำแพง ไม่มีทางให้ถอยแล้ว...

ซินจิ้งกังวลเป็นอย่างมาก นางมองไปทางเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋อย่างขอร้อง หวังว่าเซียวหลินเทียนจะช่วยเซี่ยโฮ่วตานรั่วพูดอีกครั้ง...