ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1121

ชั่วครู่หนึ่งเซียวหลินเทียนอยากจะปล่อยให้คนเหล่านี้ทุบตีเซี่ยโฮ่วตานรั่วจนตายไปเสีย นางกล้ายิงธนูเย็นใส่หลิงอวี๋กับตน การลงเอยเช่นนี้ก็คือสิ่งที่นางสมควรได้รับแล้ว!

ขณะที่เซียวหลินเทียนกำลังลังเลว่าควรจะทำเช่นนั้นหรือไม่

เสียงตะโกนแหลมคมก็ดังขึ้นมา

“พระราชโองการมาแล้ว...”

หลังจากเสียงนั้น ทหารกองทัพหลวงหลายนายก็ตามขันทีฉางเข้ามา

หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนสบตากัน ทั้งคู่รู้สึกว่าเรื่องนี้มีลับลมคมใน เหตุใดขันทีฉางจึงมาพร้อมกับพระราชโองการได้ทันเวลาเช่นนี้!

“ด้วยพระราชโองการแห่งสวรรค์ องค์จักรพรรดิจึงมีพระบัญชา คดีที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วแห่งฉีตะวันออกเฆี่ยนตีคนจนตาย แม่ทัพเฉินจะรับช่วงต่อ!”

“จนกว่าคดีจะสอบสวนชัดเจน เซี่ยโฮ่วตานรั่วจะถูกกักบริเวณอยู่ในที่พัก หลังจากที่คดีได้รับการตรวจสอบชัดเจนแล้วค่อยดำเนินการตัดสินชี้ขาดกัน!”

“ท่านอ๋องอี้เซียวหลินเทียน พระชายาอ๋องอี้หลิงอวี๋ให้เข้าวังไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ!”

เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋แววตาเคร่งขรึมทั้งคู่ พวกเขาสังเกตเห็นว่าตั้งแต่ต้นจนจบองค์ชายหนิงมิได้ปรากฏตัวเลย

เซี่ยโฮ่วตานรั่วประสบหายนะครั้งใหญ่เช่นนี้ แต่องค์ชายหนิงกลับมิปรากฏตัว เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้ทางเดียวคือ องค์ชายหนิงเข้าวังไปแล้ว

พระราชโองการนี้ได้รับการร้องขอจากองค์ชายหนิง

ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างมองหน้ากันไปมา เซี่ยโฮ่วตานรั่วเฆี่ยนตีคนจนตาย แต่กลับโดนแค่กักบริเวณเท่านั้นหรือ?

ค่อยดำเนินการตัดสินชี้ขาดอะไรกัน แค่เห็นก็รู้แล้วว่าหลังจากนี้จะไม่มีบทสรุปแล้ว!

คุณชายหวางอยู่ในอารมณ์หดหู่ เขาเอามือแตะที่ริมฝีปากอย่างหดหู่ เขาจะให้หลี่ว์กังตายอย่างน่าสลดเช่นนี้ได้เยี่ยงไรกัน!

ทว่าอำนาจของจักรพรรดิยิ่งใหญ่ค้ำฟ้า ตนยังไม่มียศถาบรรดาศักดิ์ใดเลย จึงพูดสิ่งใดต่อหน้าองค์จักรพรรดิมิได้

คุณชายหวางแอบสาบานอย่างเงียบ ๆ ว่าตนจะต้องสอบคัดเลือกช่วงฤดูใบไม้ผลิให้ได้คะแนนดี ๆ แล้วเข้าไปเป็นขุนนางในราชสำนักให้ได้

เขาต้องการแสวงหาความยุติธรรมให้กับคนจำนวนนับมิถ้วนที่ตายอย่างมิยุติธรรมอย่างเช่นหลี่ว์กัง!

ฮูหยินสามฟังอย่างนิ่งเฉย ความอาฆาตแค้นของลูกสองคนของนาง ถูกปัดตกไปเพราะว่ากักบริเวณง่าย ๆ ขององค์จักรพรรดิหรือ?

ใต้หล้านี้ยังมีความยุติธรรมบ้างหรือไม่!

“อย่าหุนหันพลันแล่น หลี่ว์กังตายไปแล้ว เจ้าจะมาตายอย่างมิยุติธรรมเช่นนี้อีกมิได้... ตราบใดที่มีชีวิตก็ย่อมมีความหวัง เราจะต้องล้างแค้นแทนหลี่ว์กังได้อย่างแน่นอน!”

เมื่อซินจิ้งเห็นภาพนี้ ก็กังวลว่าเซี่ยโฮ่วตานรั่วจะปลุกเร้าความโกรธของผู้คนขึ้นอีกแล้วจะมิสามารถควบคุมได้ จึงรีบลากเซี่ยโฮ่วตานรั่วออกไป

แม่ทัพเฉินตามหลังมาด้วยใบหน้าบึ้งตึง การที่องค์จักรพรรดิจัดการเซี่ยโฮ่วตานรั่วเช่นนี้เขาเองก็รู้สึกคับข้องใจเช่นกัน

แต่ด้วยหน้าที่ของเขาเขาก็มิสามารถฝ่าฝืนพระราชโองการได้เช่นกัน

เมื่อเซียวหลินเทียนเห็นทุกคนมองตนอย่างมิพอใจ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วเอ่ย

“ทุกคนมิต้องกังวล พระราชโองการระบุไว้ว่าคดีนี้จะได้รับการสอบสวนก่อนแล้วค่อยตัดสิน เช่นนั้นก็มิได้หมายความว่าจะปล่อยเซี่ยโฮ่วตานรั่วไป!”

“เราต้องเชื่อในองค์จักรพรรดิ พระองค์จะไม่มีวันปล่อยให้ราษฎรของพระองค์ตายไปอย่างมิยุติธรรม! พระองค์จะทรงให้ความยุติธรรมกับหลี่ว์กังและคุณชายหวางอย่างแน่นอน!”

เซียวหลินเทียนเพิ่มประโยคด้านหลังอย่างเงียบ ๆ

“หากองค์จักรพรรดิมิทรงให้ความยุติธรรมแก่พวกเขาได้ ข้าก็จะใช้วิธีของตัวข้าหาความยุติธรรมให้พวกเขา!”