ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1122

ก่อนที่หลิงอวี๋จะไปก็ดึงหลี่ว์จงเจ๋อออกไปอีกด้านอย่างเงียบ ๆ พลางกระซิบเรื่องที่หลี่ว์กังแกล้งตาย หลี่ว์จงเจ๋อเองก็รู้จักหลิงอวี๋ หลังจากได้รับแจ้งเช่นนี้ก็เข้าใจในทันที

เขามิรู้สึกว่าหลิงอวี๋เป็นคนเลวร้าย ครั้นได้ยินพระราชโองการขององค์จักรพรรดิ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าการจะจัดการกับคนเช่นเซี่ยโฮ่วตานรั่วนั้นมีเพียงต้องตาต่อตาฟันต่อฟันเท่านั้น!

เขาพยักหน้า เป็นการบอกว่าตนรู้แล้วว่าต้องทำเยี่ยงไร จากนั้นก็ประคองฮูหยินสามที่โศกเศร้า แล้วนำ “ศพ” ของหลี่ว์กังกลับบ้านก่อน

หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเข้าไปในวัง แม้ว่าหลี่ว์เซียงจะมิได้มีพระราชโองการให้เข้าวัง แต่ผู้ที่ตายคือหลานของตน เขาก็อยากรู้สิ่งที่องค์จักรพรรดิจะบอกเช่นกัน

พวกเขาทั้งสามมาห้องทรงพระอักษรด้วยกัน จ้าวฮุยกับขุนนางว่าการหลายคนรวมทั้งองค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังก็มาแล้ว

หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนต่างก็รู้สึกแปลก ๆ เซี่ยโฮ่วตานรั่วฆ่าคนไปหนึ่งคน มันคุ้มหรือที่ต้องระดมผู้คนมาเช่นนี้?

หลิงอวี๋คำนับองค์จักรพรรดิ แต่องค์จักรพรรดิมิยอมให้พวกเขาลุกขึ้น

หลิงอวี๋คุกเข่าและแอบมองท่าทีของจักรพรรดิอู่อัน ท่าทางของจักรพรรดิอู่อันดูแปลก ๆ ในความมิพอใจนั้นมีความตื่นเต้นอยู่ด้วย

นี้มันหมายความว่าอย่างไรกัน?

“หลิงอวี๋ เจ้ารู้ความผิดใช่หรือไม่”

จักรพรรดิอู่อันเอ่ยปากได้ก็ตำหนิหลิงอวี๋ด้วยความโกรธทันที “ตอนนี้ทูตจากสามแคว้นอยู่ในเมืองหลวง เจ้ากลับเป็นผู้นำสร้างปัญหาที่ภัตตาคาร ทั้งยังเกิดเรื่องจนมีคนตายอีก!”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งนี้จะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างสามแคว้นกับฉินตะวันตก!”

หลิงอวี๋หน้าชา เหตุใดต้องโทษตนเองด้วย?

“เสด็จพ่อ นี่มิใช่ความผิดของอาอวี๋พ่ะย่ะค่ะ แต่เป็นเซี่ยโฮ่วตานรั่วต่างหากที่เฆี่ยนตีเขาจนตาย…”

เซียวหลินเทียนกังวล จึงรีบพูดให้หลิงอวี๋

“สารเลว ข้าพูดอยู่เจ้ามีสิทธิ์พูดแทรกรึ?”

จักรพรรดิอู่อันทุบโต๊ะแล้วตะโกนด้วยความโกรธ “มิใช่เพราะหลิงอวี๋ก้าวร้าว สนับสนุนคนไร้ระเบียบเหล่านั้นให้สร้างปัญหาหรอกรึ ถึงได้บีบให้องค์หญิงตานรั่วต้องฆ่าคนเพื่อป้องกันตัว?”

“เจ้ายังกล้าพูดแทนนางอีก! ในฐานะองค์ชาย เจ้ามิรู้หรือว่าการส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์เป็นเรื่องใหญ่สำหรับฉินตะวันตก? พวกเจ้าอยากจะสร้างเรื่องจนสามแคว้นที่เป็นพันธมิตรกันต้องมาจัดการกับฉินตะวันตกจริง ๆ หรือ?”

“ลุกขึ้นเถิด!”

จักรพรรดิอู่อันยิ้มเยาะพลางเอ่ย “ข้าให้พวกเจ้าลุกขึ้น มิได้หมายความว่าเรื่องนี้จะถูกปัดตกไป!”

“หลิงอวี๋ เซียวหลินเทียน วันมะรืนนี้เราจะมีการจัดการแข่งขันล้อมเมืองกันอีกครั้ง การแข่งขันครั้งนี้หากฉินตะวันตกแพ้ พวกเจ้าทั้งสองก็คือผู้ร้าย!”

“หลิงอวี๋ เจ้าคือผู้ร้ายที่ปลุกปั่นให้เกิดเรื่อง ถึงเวลานั้นจะถูกตัดหัวต่อหน้าธารกำนัล!”

“เซียวหลินเทียน เจ้ามิได้ให้ความสำคัญกับเรื่องของบ้านเมือง ปล่อยให้พระชายาของเจ้าสร้างปัญหา จะถูกลดระดับลงสู่สามัญชน!”

หา...

เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ต่างก็ตกใจ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

จักรพรรดิอู่อันถือว่าการแข่งขันล้อมเมืองมีความสำคัญมากจริง ๆ องค์ชายหนิงเข้าวังไปพูดอะไรกับจักรพรรดิอู่อันกันแน่?