ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1123

หลี่ว์เซียงอยู่ข้างหลังได้ยินคำพูดนี้ก็ทนมิไหวอีกต่อไปแล้ว เขาก้าวไปคุกเข่าลงแล้วเอ่ย “ฝ่าบาท เรื่องในวันนี้มิเกี่ยวข้องกับท่านอ๋องอี้และพระชายาอ๋องอี้เลยพ่ะย่ะค่ะ แต่เป็นเซี่ยโฮ่วตานรั่วที่เย่อหยิ่งเกินไปจริง ๆ...”

ยังมิทันที่หลี่ว์เซียงจะพูดจบ จักรพรรดิอู่อันก็ขัดจังหวะเขา พลางตะคอกด้วยความโกรธ “เย่อหยิ่งอะไรกัน? พวกเจ้าให้สมองคิดดู ในแผ่นดินฉินตะวันตก พวกเขาจะกล้าหยิ่งผยองด้วยเหตุใดกัน?”

“องค์ชายหนิงเด็กผู้นั้นกล้าเข้าวังมาเดิมพันกับข้า บอกว่าพวกเขาจะชนะการแข่งขันล้อมเมืองอย่างแน่นอน! นี่มิเพียงแต่หยิ่งผยองเท่านั้น แต่มิเห็นพวกเจ้าอยู่ในสายตาเลย!”

“หากพวกเจ้าอยากให้ข้ารักษาความยุติธรรมให้พวกเจ้า เช่นนั้นก็ต้องชนะการแข่งขันนี้ มิเช่นนั้น ข้าจะมีอะไรมั่นใจพูดให้พวกเจ้าเล่า?”

จักรพรรดิอู่อันนึกถึงสิ่งที่องค์ชายหนิงเอ่ยกับตนแล้วก็มิพอใจ

แม้ว่าองค์ชายหนิงจะมีน้ำเสียงถ่อมตัว แต่เมื่อเอ่ยถึงเดิมพันกลับดูถูกเหยียดหยามว่าฉินตะวันตกสู้ฉีตะวันออกมิได้

จักรพรรดิอู่อันพูดความคิดของตนไป แคว้นจะต้องแข็งแกร่ง มีเพียงต้องแข็งแกร่งกว่าแคว้นอื่นในทุก ๆ ด้าน จึงจะสามารถพูดอย่างมั่นใจได้ มิเช่นนั้นทุกอย่างจะเป็นเพียงการวางมาดตบตาผู้อื่น

ทันทีที่หลิงอวี๋ได้ยินสิ่งนี้ ก็เข้าใจเลยว่าสิ่งที่ตนคาดเดาครั้งก่อนนั้นถูกต้อง จักรพรรดิอู่อันก็เลือดร้อนเช่นกัน เขาจะกล้ำกลืนความเจ็บช้ำมิลงโทษเซี่ยโฮ่วตานรั่วโดยไม่มีเหตุผลได้เยี่ยงไร

ก่อนหน้านี้องค์จักรพรรดิดุตน บอกว่าจะให้ตนถูกตัดหัวต่อหน้าธารกำนัล และลดระดับเซียวหลินเทียนสู่สามัญชน ก็เป็นเพียงวิธียั่วยุเท่านั้น ยุให้เซียวหลินเทียนคิดแค่จะหาทางชนะเท่านั้น!

“เสด็จพ่อ ขอเสด็จพ่อทรงประทานอภัย หลิงอวี๋ที่พูดมากเกินไป ในเมื่อมีการเดิมพันก็ต้องมีของเดิมพัน มิทราบว่าองค์ชายหนิงเอาอะไรมาเป็นของเดิมพันหรือเพคะ?”

หลิงอวี๋นึกถึงความตื่นเต้นของจักรพรรดิอู่อัน ก็อดมิได้ที่จะเอ่ยถาม

จักรพรรดิอู่อันมองค้อนแบบเด็ก ๆ ให้หลิงอวี๋ แต่ก็อดมิได้ที่จะยกมุมปากขึ้น

นับตั้งแต่ที่หลิงอวี๋สังเกตเห็นว่าเขามีผมสีขาว จักรพรรดิอู่อันก็รู้สึกใกล้ชิดกับหลิงอวี๋มากขึ้นอย่างอธิบายมิถูก

เขารู้สึกว่าเด็กผู้นี้ต่างหากที่เป็นห่วงเป็นใยตนอย่างแท้จริง!

ตอนนี้เมื่อเห็นว่าทุกคนมิเข้าใจความตั้งใจของตน แต่หลิงอวี๋กลับโต้ตอบอย่างมีไหวพริบ จักรพรรดิอู่อันก็ยิ่งพอใจ

เขาควบคุมความตื่นเต้นของตนมิได้พลางเอ่ย “เมืองสองเมือง!”

“องค์ชายหนิงบอกว่า หากพวกเขาแพ้การแข่งขันล้อมเมือง ก็จะมอบเมืองที่อยู่ใกล้เคียงให้เราสองเมือง!”

จักรพรรดิอู่อันเหลือบมองจ้าวฮุยอย่างเงียบ ๆ จ้าวฮุยจุดประเด็นที่ชัดเจนมากเช่นนี้แล้ว แต่องค์ชายคังกลับยังไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เลย นี่ทำให้เขามิรู้ว่าจะพูดอะไรเลยจริง ๆ

“องค์ชายสี่ เจ้าคิดเห็นเยี่ยงไร?”

จักรพรรดิอู่อันเบือนสายตาไปที่เซียวหลินเทียน หากเซียวหลินเทียนยังคงโง่เขลาเหมือนพวกองค์ชายคัง สิ่งที่เสด็จพ่อเช่นเขาทำก็คงจะล้มเหลวไปแล้ว!

เซียวหลินเทียนครุ่นคิดมาตั้งแต่หลิงอวี๋เอ่ยถึงการเดิมพัน

เวลานี้ เมื่อเห็นจักรพรรดิอู่อันเอ่ยถามตน จึงเอ่ย “เสด็จพ่อ องค์ชายหนิงเอาเมืองหลินหร่างมาเป็นของเดิมพัน พวกเขาก็เหมือนกับพวกเรา หากพวกเขาแพ้ก็จะเสียป้อมปราการทหารไป!”

“พวกเขาสามารถเดิมพันเรื่องนี้ได้ พวกเราก็แพ้ได้เช่นกัน!”

“แต่เซี่ยโฮ่วตานรั่วฆ่าคนก่อน องค์ชายหนิงมิแสดงความจริงใจสักนิดเลย การเดิมพันนี้มิยุติธรรมสำหรับเราพ่ะย่ะค่ะ!”

“ลูกครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว หรือว่าเมืองที่องค์ชายหนิงเอามาคือเมืองโม่เหอซึ่งอยู่ติดกับจิงโจว?”