ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1128

หลิงอวี๋ได้ยินคำพูดของมู่หรงชิ่งก็ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง นางมองมู่หรงชิ่งอย่างสงสัย

นี่มันหมายความว่าอะไร?

มู่หรงชิ่งรู้จักแม่ของตนจริง ๆ หรือ?

มันจะเป็นไปได้เยี่ยงไรกัน?

แต่แล้วหลิงอวี๋ก็นึกถึงจี้หยกจากราชวงศ์มู่หรงชิ้นนั้นที่อยู่ในของที่ระลึกของหลานฮุ่ยจวน หรือว่ามู่หรงชิ่งก็รู้ถึงการมีอยู่ของจี้หยกนี้ด้วยเช่นกัน?

“ได้สิ!”

หลิงอวี๋พยักหน้า เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก เวลานี้ยังมิสะดวกที่จะพูด จึงทำได้เพียงหาเวลาอื่น

การแข่งขันเป็นไปอย่างคึกคัก กลุ่มของแต่ละแคว้นล้วนต้องการชัยชนะ ทำได้ดีกันทีเดียว

กลุ่มของเซียวหลินเทียนเป็นกลุ่มสุดท้าย

เวลาที่สามกลุ่มแรกข้ามแม่น้ำนั้นถูกควบคุมอยู่ภายในเวลาธูปดอกเดียว และทุกกลุ่มต่างมีคนที่ตกน้ำ

เมื่อคำนวณเช่นนี้แล้ว ช่องว่างของแต่ละกลุ่มมิได้ใหญ่มาก เซียวหลินเทียนแอบคำนวณอยู่ในใจว่าคะแนนรวมของฉีตะวันออกนั้นมากกว่าของเยวี่ยใต้เพียงห้าแต้ม ปัจจุบันเป็นอันดับหนึ่ง

การข้ามแม่น้ำนั้นขอเพียงร่วมมือกันเป็นอย่างดี ไม่มีอะไรผิดพลาด ภายในเวลานั้นก็จะมิเสียคะแนนมากเกินไป

ขอเพียงคนของตนระวังมิให้ตกน้ำ ห้าแต้มนี้สามารถแซงหน้าฉีตะวันออกและเป็นที่หนึ่งในรายการนี้ได้

กระทั่งถึงกลุ่มของเซียวหลินเทียน สมาชิกในกลุ่มทั้งยี่สิบคนต่างก็หยิบกระดานไม้สิบแผ่นแล้วลงไปที่แม่น้ำ

เมื่อเสียงแตรการแข่งขันดังขึ้น เผยอวี้ก็กระโดดขึ้นไปบนหินข้างหน้าโดยที่มีไม้กระดานอยู่ในอ้อมแขนของเขา จากนั้นก็วางเพื่อให้สมาชิกที่อยู่ข้างหลังเข้ามา แล้วไม้กระดานก็ต่อไปข้างหน้ากันทีละแผ่น โดยที่สมาชิกเหยียบบนไม้กระดานอย่างระมัดระวัง

“ท่านอ๋องอี้สู้ ๆ...”

คนทางฝั่งฉินตะวันตกที่ดูบนฝั่งโบกมือให้กำลังใจกลุ่มของเซียวหลินเทียน ส่วนคนที่มีเจตนาร้ายก็รอดูกลุ่มของเซียวหลินเทียนพ่ายแพ้ไป

แม่น้ำไหลเชี่ยวมาก หินบางส่วนก็จมอยู่ในน้ำเป็นเวลาค่อนข้างนานและถูกปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำ เมื่อวางกระดานไม้ลงไปก็จะลื่นได้ง่าย

“เถาจื่อ เจ้ารีบขึ้นไปดูต้นน้ำที! หากพบคนน่าสงสัย มิว่าอย่างไรก็ให้จับเขาไว้ให้ได้!”

หลิงอวี๋รีบกระซิบสั่งเถาจื่อ

เถาจื่อรับคำสั่งแล้วไป

หลิงอวี๋มองไปทางเซียวหลินเทียนอย่างกังวลแล้วก็เห็นว่าเซียวหลินเทียนดูเหมือนจะได้ยินเสียงน้ำไหลเช่นกัน เขาเงยหน้าขึ้นแล้วสงบลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็สั่งให้สมาชิกในกลุ่มเร่งข้ามแม่น้ำไปอย่างรวดเร็ว

เพียงแต่ว่าระยะทางกว่าสามสิบเมตรมิได้อยู่บนพื้นราบที่สามารถวิ่งข้ามไปได้เลย พวกเขายังต้องสร้างสะพานอีก

แม้ว่าจะเร่งความเร็วขึ้นก็มิทันความเร็วของน้ำ

เมื่อเป็นเช่นนี้ เพิ่งข้ามไปได้เพียงครึ่งทาง น้ำก็ไหลพุ่งลงมาแล้ว

เซียวหลินเทียนให้สมาชิกในกลุ่มยืนอย่างมั่นคงบนกระดานไม้ ขอเพียงพวกเขามิตกลงไปในน้ำ พวกเขาแค่ต้องอยู่รอดจากคลื่นแรง ๆ นี้แล้วค่อยรีบข้ามแม่น้ำ เช่นนี้พวกเขาอาจจะยังเสมอกับฉีตะวันออกได้

แม้แต่จักรพรรดิอู่อันเมื่อเห็นน้ำไหลเข้ามาอย่างกะทันหันพุ่งเข้าใส่สมาชิกกลุ่มของเซียวหลินเทียนเขาก็ลุกขึ้นอย่างมิเป็นสุขทันที พลันมองไปอย่างเป็นกังวล