ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1129

น้ำที่ไหลเชี่ยวพุ่งมาซัดเข้าที่ตัวของกลุ่มเซียวหลินเทียนอย่างท่วมท้น ทำเอาพวกเขาโซเซไป

“ระวัง!”

“ยึดไว้!”

คนจำนวนมากบนฝั่งกรีดร้องออกมาแล้วก็เหงื่อออกอย่างเป็นห่วงพวกของเซียวหลินเทียน

กระแสน้ำเช่นนี้หากยืนมิอยู่ ในชั่วพริบตาสามารถซัดพาสมาชิกกลุ่มของเซียวหลินเทียนตกลงไปในน้ำได้เลย

แต่กลุ่มของเซียวหลินเทียนกลับดูแลกันและกัน แม้ว่าจะโดนกระแสน้ำเชี่ยวซัดสาดแต่ก็ไม่มีใครตกลงไปในน้ำ

จักรพรรดิอู่อันเห็นสมาชิกกลุ่มของเซียวหลินเทียนจับมือกันต้านทานคลื่นไว้ก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

“องค์ชายสี่มีความสามารถจริง ๆ เมื่อเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงกะทันหันก็ยังสามารถสงบได้เช่นนี้…”

คำชมของจักรพรรดิอู่อันทำให้องค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังรู้สึกมิเห็นด้วยนัก

รอยยิ้มแปลก ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากขององค์ชายคัง ยังเร็วเกินไปที่จะพูดเช่นนี้กระมัง!

องค์ชายเว่ยยิ้มเยาะในใจอย่างดูถูก เสด็จพ่อชื่นชมเขามาก ประเดี๋ยวมาดูกันว่าเขาจะเสียหน้าอย่างไร

เป็นดังที่คาด ยังมิทันที่จักรพรรดิอู่อันจะพูดจบ ก็เห็นกลุ่มของเซียวหลินเทียนที่ด้านล่างนั้น จู่ ๆ สมาชิกหลายคนในกลุ่มที่ยืนอยู่บนกระดานไม้ก็ก้าวพลาดตกลงไปในน้ำ

ในมุมมองของคนบนฝั่งคือพวกเขายืนมิมั่นคงจึงถูกคลื่นซัดแรงจนตกลงไปในน้ำ

แต่มีเพียงเซียวหลินเทียน อันเจ๋อและพวกลู่หนานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาเท่านั้นที่รู้ว่ากระดานไม้มันแตก...

สีหน้าของเซียวหลินเทียนมิสู้ดี เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาร่างกายส่วนล่างให้มั่นคงแล้วจับพวกอันเจ๋อไว้แน่นมิให้พวกเขาตกลงไปในน้ำ

“ดึงคนขึ้นมาแล้วรีบก้าวไปข้างหน้า!”

การแข่งขันมิสามารถหยุดกลางคันได้ แม้ว่าจะพ่ายแพ้ก็จะต้องยืนหยัดต่อไป

พวกอันเจ๋อรีบดึงคนที่ตกลงไปในน้ำขึ้นมาแล้วก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

“หากกลุ่มขององค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังเข้าร่วมการแข่งขัน เกรงว่าพวกเขาจะทำได้มิดีเท่ากลุ่มของท่านอ๋องอี้ด้วยซ้ำ!”

ทั้งสองฝ่ายเริ่มทะเลาะกันแล้ว

คนที่เป็นกลางพยายามเกลี้ยกล่อมทั้งสองฝ่าย “พูดน้อย ๆ กันหน่อยเถิด นี่เพิ่งวันแรกเอง หลังจากนี้ยังมีรายการแข่งขันอีกมาก แพ้ครั้งเดียวมิได้มีความหมายอะไรหรอก มาดูผลสุดท้ายกันเถิด!”

กลุ่มขององค์ชายอิงเป็นอันดับสอง เขานั่งในเพิงพักผ่อนอยู่อย่างเกียจคร้าน เมื่อเห็นพวกของเซียวหลินเทียนเดินผ่านไปแบบเปียกกันหมดก็หัวเราะพลางเอ่ย

“ท่านอ๋องอี้ กลุ่มของท่านข้ามแม่น้ำมิได้! ความแข็งแกร่งเช่นนี้ จะได้โม่เหอไปได้เยี่ยงไร?”

“เช่นนั้นโม่เหอก็มิได้มีแต่เหมืองถ่านหินเท่านั้น แต่ยังมีทะเลสาบมากมาย คนที่ว่ายน้ำมิเป็นเช่นพวกท่านตกลงไปก็มิเหลือกระดูกแล้ว!”

พวกองครักษ์ของเขาต่างก็หัวเราะออกมา สีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูกที่มีต่อพวกของเซียวหลินเทียน

มู่เหลิงหัวหน้าองครักษ์เอ่ยกับเซียวหลินเทียนไปตามตรง “ได้ยินมาว่าท่านอ๋องอี้มีวรยุทธแข็งแกร่งมาก ครั้งที่แล้วท่านอ๋องสละสิทธิ์ มู่เหลิงรู้สึกเสียใจที่มิสามารถขอคำแนะนำจากท่านอ๋องอี้ได้กับตัว!”

“ในความคิดของกระหม่อม การแข่งขันข้ามแม่น้ำนี้ไม่มีความหมายอันใดเลย การต่อสู้ด้วยดาบจริงสิถึงจะน่าตื่นเต้นกว่า! ท่านอ๋องอี้ เช่นนั้นท่านให้โอกาสมู่เหลิงสักครั้งเถิด เรามาประลองกันได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”