ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1131

“กระดานไม้เป็นอะไรไป? เหตุใดมิตรวจสอบก่อนการแข่งขัน?”

เซียวหลินเทียนกับสมาชิกกลุ่มเปลี่ยนอาภรณ์แล้วก็มาซักถามอันเจ๋อด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

อันเจ๋อรับผิดชอบเรื่องกองหนุน เขาเองก็รู้สึกละอายใจเช่นกันที่เป็นเพราะกระดานไม้แผ่นเดียวที่ทำส่งผลกับการเป็นที่หนึ่งของพวกเขา เรื่องนี้พูดไปแล้วก็เป็นเรื่องน่าละอายจริง ๆ!

“ขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ มันเป็นความผิดของกระหม่อมเอง! กระหม่อมจัดการมิดี พบปัญหาของกระดานไม้มิทันเวลา!”

อันเจ๋อต้องการตบตนเองสองสามครั้ง มันเป็นเพราะกระดานไม้พังเสียหาย ถึงทำให้พวกเขาพ่ายแพ้ในการแข่งขันนี้ เขาไม่มีหน้าจะโต้แย้งเลย

“นี่เป็นความผิดของเจ้า เจ้ามิสามารถเลี่ยงความรับผิดชอบไปได้!”

“อีกอย่าง น้ำที่ต้นน้ำไหลมาอย่างอธิบายมิได้ นี่เป็นความประมาทเลินเล่อของตัวข้าเอง ข้าจะทบทวนตัวเอง!”

ความผิดที่น่าจะเป็นของตนเองเซียวหลินเทียนก็มิสามารถเลี่ยงได้ จึงเอ่ยเสียงเย็นชา

“วันนี้มันเป็นความผิดของตัวข้ากับอันเจ๋อที่ทำให้ทุกคนพ่ายแพ้ ข้ากับอันเจ๋อจะจดการโบยไม้ทหารไว้สิบไม้! หลังจากจบการแข่งขันแล้วเรามาว่ากัน!”

“เรื่องที่ประมาทกันในวันนี้ทุกคนต้องถือเป็นบทเรียน ในการแข่งขันอีกหลายวันต่อจากนี้ต้องมิทำผิดพลาดเช่นนี้อีก!”

สายตาของเซียวหลินเทียนกวาดมองสมาชิกกลุ่มของตนเอง พลางเอ่ยเสียงเรียบ “หากมีอะไรที่ข้าทำผิดไป ก็ยกขึ้นมาพูดได้เลย หากมีแนวคิดดี ๆ ก็เอ่ยขึ้นมาได้!”

“เราเข้าร่วมการแข่งขันล้อมเมืองเป็นตัวแทนของฉินตะวันตก เรากำลังแข่งขันเพื่อฉินตะวันตก เรามิอาจปล่อยให้อีกสามแคว้นมาดูถูกเราได้ จะให้พวกเขาคิดว่ากำแพงฉินตะวันตกของเราบุกรุกได้ตามต้องการมิได้!”

“ทุกคนต้องร่วมแรงร่วมใจกันเอาชนะความยากลำบากทั้งหมด แล้วคว้าชัยชนะเพื่อฉินตะวันตกให้จงได้!”

หลังจากที่เซียวหลินเทียนกล่าวสร้างขวัญกำลังใจแล้วก็ให้ทุกคนไปพักผ่อนกัน

ในกระโจมเหลือเพียงเผยอวี้กับอันเจ๋อ หลิงอวี๋เห็นว่าก็พวกเขาคุยกันจบแล้วจึงเดินเข้ามา

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันให้คนไปสอบสวนเรื่องนี้ที่ต้นน้ำแล้วเพคะ!”

กลุ่มสู้รบเป็นการแข่งความสามัคคีและความรวดเร็วของแต่ละกลุ่ม ส่วนถาดทรายแข่งเรื่องความสามารถในการวางแผนสู้รบของแม่ทัพ

ในเรื่องกลุ่มสู้รบก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยสอนภาษาธงให้พวกเขาแล้ว ขอเพียงพวกเขาทำตามภาษาธง ประกอบกับปฏิกิริยาความรวดเร็วในการรวมตัวกันของกลุ่ม ก็มิใช่เรื่องยากที่จะชนะ

ถาดทรายมีไว้สำหรับแม่ทัพเช่นพวกเซียวหลินเทียนกับองค์ชายอิงเท่านั้น เป็นการทดสอบปฏิกิริยาทางสมองของพวกเขา ไม่มีใครสามารถแทรกแซงได้

แต่ถึงกระนั้น เซียวหลินเทียนก็มิกล้าวางใจ เขา เผยอวี้และอันเจ๋อได้วางแผนสมาชิกในกลุ่มใหม่ เพราะกังวลว่าจะมีคนถูกซื้อตัวแล้วก่อให้เกิดปัญหาในกลุ่ม

หลิงอวี๋เห็นว่าทั้งสามคนกำลังจดจ่ออยู่กับการสนทนา จึงออกไปพักผ่อนก่อน

องค์ชายหนิงยืนอยู่บนที่สูง เห็นหลิงอวี๋พานางรับใช้เดินออกมาจากกระโจมแล้วค่อย ๆ เดินไปตามแม่น้ำกลับไปที่เรือนที่พักอยู่

สายตาของเขามองตามหลิงอวี๋ไปตลอด