ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1145

แต่นี่คือโอกาสที่ตนจะสามารถจับพฤติกรรมในปัจจุบันของไป่ซุ่ยได้ หลิงอวี๋มิอยากปล่อยมันไป

ในหัวของนางรีบคิดทันทีว่าจะทำเยี่ยงไรจึงจะสามารถทำให้ไป่ซุ่ยเผยคนที่สั่งการให้นางวางยาพิษไทเฮาออกมาได้ พร้อมทั้งสามารถรับรองความปลอดภัยของไทเฮาได้ด้วย?

มินานหลิงอวี๋ก็คิดออก นางยิ้มปลอบโยนไป่ซุ่ยพลางเอ่ย “มิต้องร้อนใจไป ยังมิถึงขั้นนั้นหรอก! เมื่อครู่ข้าก็บอกกับแม่นมเว่ยแล้วมิใช่หรือว่าวันพรุ่งข้าจะมาตรวจไทเฮาอีกที?”

“สองวันมานี้ข้ากำลังเตรียมยาแก้พิษให้ไทเฮาอยู่ ยังขาดตัวยาอีกหนึ่งตัว ร้านขายเครื่องยาสมุนไพรบอกว่า วันพรุ่งรับรองว่าจะเอามาส่งให้ข้าแน่นอน ทันทีที่ยามาถึงแล้วข้าเตรียมเสร็จก็จะสามารถทำให้ไทเฮาฟื้นขึ้นมาได้!”

ไป่ซุ่ยตาเป็นประกาย แล้วจ้องมองหลิงอวี๋พลางเอ่ย “ขอบคุณฟ้าดิน พระชายาอ๋องอี้ บ่าวก็คิดอยู่แล้วเชียวว่าท่านจะต้องมีวิธีอย่างแน่นอน ท่านเป็นหมอชั้นเซียน! ครั้งที่แล้วไทเฮาทรงสลบไปก็เป็นท่านที่ช่วยพระชนม์ชีพพระนางไว้ได้!”

“บ่าวจะกลับไปบอกข่าวดีนี้กับแม่นมเว่ยเจ้าค่ะ!”

“ช้าก่อน...”

หลิงอวี๋ดึงนางเอาไว้

“พระชายาอ๋องอี้มีเรื่องอันใดอีกหรือเจ้าคะ?”

ใจของไป่ซุ่ยเต้นแรง หรือว่าหลิงอวี๋จะสงสัยตน?

“ไป่ซุ่ย อย่าเพิ่งไปบอกแม่นมเว่ย ข้ากังวลว่าในพระตำหนักเหยียนฝูมีคนมากแล้วจะพูดกันออกไปมั่ว ๆ หากรู้ว่าไทเฮาจะฟื้น เช่นนั้นคนที่วางยาพิษก็จะต้องกลัวว่าไทเฮาจะเปิดโปงนางแล้วก็วางยาพิษไทเฮาอีกครั้งเป็นแน่!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างระมัดระวัง “พวกเราเก็บเป็นความลับกันไปก่อน รอวันพรุ่งหากยามาถึงแล้วทำให้ไทเฮาฟื้นแล้วก็จะได้ชี้ตัวนางได้เลย!”

ใบหน้าของไป่ซุ่ยกระตุก แต่เมื่อเห็นว่า หลิงอวี๋มิคิดปิดบังตนเลยแม้แต่น้อยจึงคิดว่าหลิงอวี๋มิได้สงสัยตน

นางจึงพยักหน้าพลางเอ่ย “บ่าวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ! พระชายาอ๋องอี้มิต้องกังวล เพื่อเลี่ยงมิให้เกิดเรื่องขึ้นกับไทเฮาอีกนั้น! บ่าวมิบอกผู้ใดแน่นอน!”

หลิงอวี๋พยักหน้าอย่างพอใจแล้วก็เดินออกไปกับเซียวหลินเทียน

“เขาอยู่ในวัง มีเส้นสายที่กว้างขวางกว่าพวกเรา หากจะตรวจสอบให้ชัดเจนก็ง่ายดายกว่าพวกเราเพคะ!”

“หม่อมฉันคิดว่า วันพรุ่งจะเปิดโปงแผนการร้ายของฮองเฮาเว่ย เพื่อหลีกเลี่ยงว่า หากยิ่งนานอุปสรรคก็จะยิ่งมาก พยานบุคคลก็จะถูกปิดปากเอาได้!”

เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋เสียเปรียบเช่นนี้มากหลายครั้งแล้ว เขาเข้าใจความกังวลของหลิงอวี๋ทั้งหมดดี จึงเอ่ยอย่างแน่วแน่ “เช่นนั้นวันพรุ่งก็แก้ไขเรื่องนี้กันเถิด!”

ทั้งสองคนมิได้เอ่ยถึงเรื่องคำมั่นสัญญาทางทหารอย่างเข้าใจกัน ตอนนี้ชีวิตของพวกเขาผูกเข้าด้วยกันแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาเข้าใจอีกฝ่าย เป็นใครก็มิยอมถูกจับโดยละม่อมหรอก พวกเขาจะต้องคิดวิธีพลิกสถานการณ์!

ร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน เซียวหลินเทียนพูดประโยคนั้นออกมาแล้ว กอปรกับจูบที่เป็นรางวัลจากหลิงอวี๋อีก มันราวกับว่าทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนยิ่งพัฒนากันไปอีกก้าวแล้ว!

มีกันและกันไปตลอดทาง ความยากลำบากและความเหนื่อยล้าเล็ก ๆ น้อย ๆ นั้นก็ดูเหมือนว่าจะมิได้ทนรับมันยากถึงเพียงนั้น!