ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1144

หลิงอวี๋มิอยากแหวกหญ้าให้งูตื่นจึงแสร้งทำเป็นมิเห็นสิ่งใด นางเลื่อนสายตาไปที่หน้าของไทเฮา แล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

“พระชายาอ๋องอี้ พระอาการของไทเฮาเป็นอย่างไรเจ้าคะ? เมื่อใดพระนางจึงจะฟื้นขึ้นมา?”

แม่นมเว่ยเห็นสีหน้าของหลิงอวี๋แล้วก็ใจเต้น จึงเอ่ยถามอย่างรีบร้อน

หลิงอวี๋ยิ้มขมขื่นแล้วส่ายหน้าพลางเอ่ย “การหายใจและการเต้นของหัวใจไทเฮาเป็นปกติมาก ๆ แต่ข้าเองก็มิรู้ว่าเหตุใดพระนางจึงยังมิฟื้นขึ้นมา! หรือเพราะไทเฮามีพระชนมายุมากแล้ว เมื่อถูกยาพิษเข้าไปจึงได้รับบาดเจ็บไปถึงหัวใจและปอดด้วย!”

“หา… พระชายาอ๋องอี้จะหมายความว่า… ไทเฮาอาจจะบรรทมไปเช่นนี้… แล้วจากไปเลยหรือเจ้าคะ?”

แม่นมเว่ยน้ำตาร่วงลงมา ร่างกายก็สั่นเทาแล้วล้มหงายหลังลงไป...

“แม่นมเว่ย!”

หลิงอวี๋กับหลิงซวนรีบเข้าไปประคองแม่นมเว่ยพร้อม ๆ กัน แต่แม่นมเว่ยกลับล้มลงไปที่ตัวของไป่ซุ่ย

ไป่ซุ่ยจึงกอดแม่นมเว่ยเอาไว้โดยมิรู้ตัว

“แม่นมเว่ย เจ้าเป็นเยี่ยงไรบ้าง?”

หลิงอวี๋รู้สึกว่าแม่นมเว่ยคว้าแขนเสื้อของตนเองเอาไว้เล็กน้อย พอเงยหน้ามองก็เห็นว่าแม่นมเว่ยหลับตาสนิท นางจึงใจเต้นพลางเอ่ย

“หลิงซวน ไป่ซุ่ย พวกเจ้าสองคนประคองแม่นมไปข้างนอกก่อน ประเดี๋ยวข้าจะหายาให้นางกิน!”

หลิงซวนกึ่งประคองกึ่งกอดแม่นมเว่ยออกไปพร้อมกับไป่ซุ่ย

ตอนที่ไป่ซุยออกไปก็มองหลิงอวี๋เล็กน้อย เมื่อเห็นว่านางกำลังค้นในล่วมยาอยู่จึงมิได้สงสัยอะไรแล้วประคองแม่นมเว่ยออกไป

หลิงอวี๋รีบกลับไปที่ข้างเตียงอย่างรวดเร็วแล้วก็เห็นไทเฮาหรี่ตาขึ้นเล็กน้อยแอบดูอยู่

หลิงอวี๋จึงยิ้มออกมาแล้วกุมมือไทเฮาไว้ จากนั้นก็กระซิบที่ข้างหูของนาง “อดทนอีกหน่อยนะเพคะ หลังจากผ่านพรุ่งนี้ไป ไทเฮาก็จะฟื้นขึ้นมาอย่างเปิดเผยได้แล้ว!”

หลิงอวี๋ลูบหน้าอกนางสองสามครั้งแล้วเอ่ยปลอบใจ “แม่นมมิต้องกังวลหรอก ประเดี๋ยวพรุ่งนี้เมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลงข้าจะมาตรวจไทเฮาอีกที น่าจะมีหนทางทำให้นางฟื้นขึ้นมา!”

แม่นมเว่ยดึงหลิงอวี๋ไว้ทั้งน้ำตา “พระชายาอ๋องอี้ เช่นนั้นก็ต้องขอร้องท่านแล้วเจ้าค่ะ! ท่านต้องทำให้ไทเฮาฟื้นให้ได้… บ่าวอยู่ข้างพระนางมาทั้งชีวิต บ่าวทำใจมิได้จริง ๆ ที่พระนางจะต้องจากไปโดยที่ไม่มีแม้แต่คำพูดใด ๆ กับบ่าว...”

“หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ บ่าวก็มิขอมีชีวิตอยู่แล้ว บ่าวจะไปกับพระนางเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋หยิบผ้าออกมาเช็ดน้ำตาให้แม่นมเว่ยแล้วก็จัดตำรายาบำรุงร่างกายให้ไทเฮาอีก จากนั้นจึงออกไปพร้อมกับเซียวหลินเทียน

ไป่ซุ่ยเดินตามออกมาแล้วดึงหลิงอวี๋ไว้พลางเอ่ยด้วยน้ำตา “พระชายาอ๋องอี้ ท่านบอกความจริงกับบ่าวมาเถิดว่าไทเฮาจะสามารถฟื้นขึ้นมาได้หรือไม่?”

“บ่าวได้ยินคนพูดมาว่า องค์จักรพรรดิได้ตรัสไว้แล้วว่าหากไทเฮาจากไปแล้ว… บ่าวกับแม่นมเว่ยก็จะต้องถูกฝังไปพร้อมกับไทเฮาด้วย! บ่าวมิกลัวตายหรอกเจ้าค่ะ แต่หากรู้ล่วงหน้าก็จะได้เตรียมรับมือไว้ได้!”

หลิงอวี๋ขมวดคิ้วแล้วมองไป่ซุ่ย ไป่ซุ่ยรีบร้อนอยากรู้ว่าไทเฮาจะสามารถฟื้นขึ้นมาได้หรือไม่ถึงเพียงนี้ เพราะกลัวไทเฮาจะเปิดโปงอะไรนางหรือไร?

หากตนรับรองไปว่าไทเฮาจะฟื้นขึ้นมา ไป่ซุ่ยจะรีบร้อนทำแผนการร้ายอะไรหรือไม่?