ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1143

“เหตุใดจึงเดินไปทางนี้เล่า ออกจากวังต้องไปทางนี้สิ!”

เซียวหลินเทียนเห็นว่าหลิงอวี๋เดินไปอีกทางจึงรีบตามไปคว้าตัวนางไว้

“ไปเยี่ยมไทเฮากันเถิดเพคะ! ในวันพรุ่งล้วนเกิดสิ่งมิคาดฝันขึ้นได้ทั้งนั้น ถือโอกาสที่วันนี้ว่าง หม่อมฉันจะทำให้พระนางฟื้นขึ้นมาโดยเร็วที่สุดเพคะ!”

มีเพียงแค่ไทเฮาต้องฟื้นขึ้นมาเท่านั้น จึงจะสามารถให้ความเป็นธรรมกับตนและเซียวหลินเทียนได้

หลิงอวี๋กลัวว่าสิ่งมิคาดฝันที่เกิดขึ้นนั้นจะเป็นสิ่งที่ตนกับเซียวหลินเทียนควบคุมมิได้ หากจะมีคนช่วยเพิ่มมาอีกหนึ่งคนนางก็ไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไปแน่นอน

“ได้ ข้าว่าตามเจ้า!”

สายตาของเซียวหลินเทียนเลื่อนลงไปที่ปากของหลิงอวี๋โดยมิรู้ตัว นางจูบตนเองแล้ว!

เหอะ ๆ ...

รางวัลเช่นนี้ยิ่งได้เยอะก็ยิ่งดี...

สองวันมานี้หลิงซวนอยู่ในตำหนักของไทเฮาตลอด และมีขันทีเซี่ยคอยดูแลอยู่จึงไม่มีใครกล้าไปทำให้นางต้องเดือดร้อน

เมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนมา หลิงซวนก็ดีใจมาก พุ่งเข้าไปกอดหลิงอวี๋ทันที

“อาจารย์ ข้าคิดถึงท่านมาก! คิดถึงท่าน… แล้วก็คิดถึงแม่นมกับเยวี่ยเยวี่ยด้วย เมื่อใดข้าจะได้กลับไปหรือ!”

“รอให้ไทเฮาฟื้น และการแข่งขันจบลงก่อน แล้วข้าจะมารับเจ้าออกไป!”

เมื่อหลิงอวี๋พูดจบก็รู้สึกได้ว่าหลิงซวนบีบแขนตน นางจึงใจเต้นขึ้นมา

ก่อนหน้านี้มีข่าวออกไปว่าไทเฮายังมิฟื้น หลิงอวี๋ก็รู้สึกว่าค่อนข้างแปลก

ยาของหลานฮุ่ยจวนสามารถแก้พิษตอนที่ตนกินยาพิษไปได้ เหตุใดเมื่อถึงคราวไทเฮาจึงมิได้ผลแล้วเล่า

หรือหลิงซวนจะกำลังบอกใบ้ตนว่าความจริงไทเฮาฟื้นแล้ว และกำลังแกล้งสลบอยู่?

“อาจารย์ ไทเฮามิเคยฟื้นมาเลยเจ้าค่ะ ท่านมาตรวจให้พระนางด้วยตัวท่านเองเถิด! ข้ากังวลจะตายอยู่แล้ว!”

หลิงซวนแสร้งเอ่ยด้วยท่าทางกลัดกลุ้ม “ข้ากังวลว่ายาของท่านจะมิได้ผล เช่นนี้พวกเราจะถูกตัดหัวเอาได้นะเจ้าคะ!”

“ได้ ข้าจะไปตรวจดูเองว่ามันเกิดอะไรขึ้น!”

หลิงอวี๋จับชีพจรไปพลาง สังเกตแม่นมเว่ยกับไป่ซุ่ยอย่างเงียบ ๆ ไปพลาง

แม่นมเว่ยมองไทเฮาอยู่ ในสายตานั้นมีแต่ความสงสารและปวดใจ

ส่วนไป่ซุ่ยยืนอยู่ข้างหลังแม่นมเว่ย ในหน้าของนางมีความกังวลแต่สายตาค่อนข้างเหม่อลอย

ประเดี๋ยวนางก็มองหลิงอวี๋เงียบ ๆ ประเดี๋ยวก็กลัวว่าหลิงอวี๋จะสังเกตจึงหลุบตาลงมองพื้น

มือของนางวางไว้บนมืออีกข้าง แขนเสื้อของชุดเครื่องแบบนางกำนัลจะกว้างมาก นางจึงค่อย ๆ ถอดกำไลออกอย่างเงียบ ๆ

แต่หางตาของหลิงอวี๋สังเกตเห็นว่ากำไลนั้นดูคล้ายกับว่าจะถูกพันไว้ด้วยผ้าที่สีเดียวกับชุดเครื่องแบบนางกำนัล

ใครจะใส่กำไลแล้วยังใช้ผ้าพันไว้อีกเล่า?

สตรีล้วนรักความสวยงาม เมื่อได้กำไลที่ดีมาแล้ว ยามสวมใส่ไว้ที่มือก็เป็นการให้ตนเองได้มองอย่างเจริญตาเจริญใจ คนที่ขี้เห่อก็จะต้องเอาข้อมือออกมาให้ทุกคนได้สังเกตเห็น

ไป่ซุ่ยผู้นี้มีปัญหา!