ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1142

“สามีภรรยากันเมื่อมีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ก็ต้องร่วมเผชิญพ่ะย่ะค่ะ! อาอวี๋ยอมถึงขั้นถูกตัดหัวต่อหน้าธารกำนัล ลูกมิให้นางต้องเผชิญเพียงลำพังหรอกพ่ะย่ะค่ะ! ลูกเองก็จะยอมรับโทษเหมือนกับที่หลิงอวี๋ยอม!”

เซียวหลินเทียนมองเจตนาขององค์ชายเว่ยออกแต่ก็มิได้กลัว เขายืดหลังตรงแล้วมองตรงไปที่องค์จักรพรรดิอู่อัน

“หากเสด็จพ่อไม่มีคำตำหนิอื่นแล้ว ลูกกับหลิงอวี๋ขอทูลลา พวกเรายังต้องกลับไปเตรียมการแข่งขันของวันพรุ่งอีกพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนพูดไปอย่างเยือกเย็นเช่นนี้ ทำให้จักรพรรดิอู่อันเองก็มิสะดวกที่จะตำหนิเขาแล้ว

การตัดหัวในที่สาธารณะนั้น เพราะเซียวหลินเทียนเป็นลูกชายของตน เขาจะกล้าร่วมกับทุกคนบีบให้ลูกตายหรือ?

จักรพรรดิอู่อันมองลูกชายผู้นี้แล้วก็มีคาดหวังที่เต็มเปี่ยมขึ้นมาอีกครั้ง

ชีวิตเป็นสิ่งล้ำค่า!

การที่เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋เอาชีวิตของตนมารับคำมั่นสัญญาทางทหารนั้นมิใช่เรื่องเล่น ๆ เช่นนั้นแล้วในการแข่งขันอีกสองรายการที่เหลือพวกเขาจะต้องทุ่มความสามารถทั้งหมดที่มีเพื่อชีวิตของตนอย่างแน่นอน

หลังจากเดินออกมาจากห้องทรงพระอักษรแล้วเห็นแสงอาทิตย์ หลิงอวี๋ก็หยุดฝีเท้าไปทันทีแล้วหรี่ตามอง

“เจ้ากำลังมองสิ่งใดหรือ?”

เซียวหลินเทียนเดินไปได้มิกี่ก้าว เมื่อพบว่าหลิงอวี๋มิได้ตามมาเขาก็หยุดฝีเท้าแล้วหันกลับไปมอง

“มีแมลงตัวเล็ก ๆ เข้าตาเพคะ แสบมากเลย!”

น้ำเสียงของหลิงอวี๋ดูแปลกไปเล็กน้อย มันดูคล้ายออดอ้อน แต่ก็คล้ายน้อยใจด้วย

“ให้ข้าดูหน่อย!”

เซียวหลินเทียนเดินเข้าไปจับหัวของหลิงอวี๋ไว้ แล้วตรวจสอบที่ตาของหลิงอวี๋อย่างตั้งอกตั้งใจ

หลิงอวี๋หรี่ตามองเซียวหลินเทียนอย่างเลื่อนลอย

เซียวหลินเทียนสูงกว่านางประมาณหนึ่ง เมื่อมายืนอยู่ตรงหน้าตนจึงบังแสงอาทิตย์ไปหมด

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาอยู่ตรงหน้าของนางในตอนนี้ จมูกโด่ง ริมฝีปากบางสีชมพู อีกทั้งลูกกระเดือกที่มีเสน่นั้นอีก

“ไหนเล่า? มองมิเห็นเลย!”

เซียวหลินเทียนเห็นว่าหลิงอวี๋ตาแดง แต่นอกจากลูกตาสีขาวกับดำของนางแล้ว เขาก็มิเห็นแมลงเลย

“ท่านเข้ามาใกล้ ๆ ก็เห็นแล้วเพคะ!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างมิพอใจ

เซียวหลินเทียนจึงขยับเข้าไปใกล้โดยมิรู้ตัว ไหนเลยจะรู้ว่าจู่ ๆ หลิงอวี๋จะเขย่งเท้าขึ้นมาจุ๊บบนใบหน้าของเขา