ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1141

ทันทีที่การแข่งขันสิ้นสุดลง จ้าวฮุยก็พาองค์ชายคังไปดูเกวียนบรรทุกบันได เขาสงสัยมาก ๆ ว่าเหตุใดตอนหลังเซียวหลินเทียนจึงได้ตามเกวียนขององค์ชายหนิงทัน

เมื่อเห็นยางหุ้มที่ด้านนอกล้อ จ้าวฮุยก็ตกใจ

ในฐานะที่เป็นอัครเสนาบดีที่มีความสามารถที่แท้จริง จ้าวฮุยจึงเข้าใจถึงความล้ำหน้าของล้อหุ้มยางเช่นนี้ได้เลย

เขายังครุ่นคิดด้วยว่าจะดึงตัวช่างฝีมือที่ออกแบบยางหุ้มเช่นนี้ให้ไปอยู่ในมือขององค์ชายคังได้อย่างไรดี เช่นนี้ก็จะออกแบบของที่สามารถใช้ประโยชน์ได้ยิ่งขึ้นให้กับองค์ชายคัง เพื่อเป็นการเพิ่มคะแนนที่จะแย่งชิงตำแหน่งองค์รัชทายาท!

ความโกรธของจักรพรรดิอู่อันเบาบางลงไปบ้างแล้ว แม้ว่าท้ายที่สุดเซียวหลินเทียนจะพ่ายแพ้ แต่ตอนนั้นพวกเขาตามหลังอยู่ถึงเพียงนั้น พอเปลี่ยนยางหุ้มก็สามารถตามไปทัน มันก็เป็นการพิสูจน์ได้แล้วว่าล้อแบบใหม่นี้ดีแค่ไหน

หากไปอยู่ในสนามรบจริง ๆ ทุก ๆ วินาทีที่ต้องต่อสู้ล้วนต้องทำเพื่อชัยชนะ เช่นนั้นคงจะมีประโยชน์มากทีเดียว!

หลิงอวี๋แอบเห็นว่าสีหน้าของจักรพรรดิอู่อันดีขึ้นบ้างแล้ว จึงเอ่ยโดยที่เจือความน้อยใจและ “ความกลัว” ไปด้วย

“เสด็จพ่อเพคะ ที่หลิงอวี๋คิดค้นล้อเช่นนี้ออกมาได้ก็เพราะเสด็จพ่อเพคะ… หลิงอวี๋เห็นว่ารถม้าพระที่นั่งที่เสด็จพ่อทรงใช้ประทับมีเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดแล้ว ยามที่เจอเส้นทางที่มิราบเรียบก็จะโคลงเคลง… หากเปลี่ยนเป็นล้อเช่นนี้ก็จะรวดเร็วและราบเรียบขึ้นด้วยเพคะ!”

“เดิมทีหลิงอวี๋คิดถวายแด่เสด็จพ่อ แล้วก็เห็นว่าเกวียนบรรทุกบันไดของพวกท่านอ๋องมีความหนักก็เลยให้พวกเขาลองประสิทธิภาพดูก่อนเพคะ!”

“ส่วนเรื่องที่บอกว่าสตรีสามารถทำทุกอย่างได้ดังเช่นบุรุษนั้น ขุนนางผู้นี้เอาคำพูดของหม่อมฉันมาบิดเบือนเพคะ! หลิงอวี๋มิได้หมายความเยี่ยงนั้นเลย ตอนนั้นมันเป็นการปะทะคารมกัน จึงนึกเรื่องที่มิดีบางอย่างได้เลยพูดออกไปเพคะ!”

หลิงอวี๋รีบเล่าเรื่องของนิวนิวกับหยางต้ายาที่เว่ยโจวแล้วสุดท้ายก็เช็ดน้ำตาพลางเอ่ย

“เสด็จพ่อเพคะ หลิงอวี๋เพียงคิดว่า ขุนนางและราษฎรในใต้หล้านี้ล้วนเป็นราษฎรของเสด็จพ่อ! แล้วเหตุใดพวกนางถึงต้องถูกย่าของพวกนางดูถูกเพราะว่านิวนิวกับต้ายาเป็นเด็กสาวด้วยหรือเพคะ!”

“เสด็จพ่อ ตามพื้นบ้านยังมีเรื่องราวที่ว่า เมื่อให้กำเนิดลูกสาวออกมา ก็จะถูกให้กินพวกเศษอาหารจนอ่อนแอแล้วตายไปเพคะ! หลิงอวี๋ทำเช่นนั้นไปเนื่องมิอยากให้พ่อแม่อีกมากมายเอาแต่ให้ความสำคัญกับลูกชายแล้วดูถูกลูกสาว หากไร้ซึ่งสตรี เช่นนั้นราษฎรจะเพิ่มขึ้นได้อย่างไรหรือเพคะ?”

“เสด็จพ่อ เหตุผลอื่น ๆ ที่มากกว่านี้เสด็จพ่อย่อมทรงเข้าใจมากกว่าหม่อมฉัน หลิงอวี๋แค่คิดว่า เสด็จพ่อรักราษฎรราวกับลูกชาย เช่นนั้นก็ควรจะรักราษฎรราวกับลูกสาวเช่นกันเพคะ ทำให้สตรีน่าสงสารเหล่านั้นได้รับความสุขจากเสด็จพ่อดังเช่นที่บุรุษได้รับด้วยเพคะ!”

จักรพรรดิอู่อันคิดมิถึงว่า ตามพื้นบ้านจะมีเรื่องราวที่ว่าเมื่อให้กำเนิดลูกสาวแล้วจะปล่อยให้อ่อนแอจนตายไป เรื่องนี้เป็นข่าวที่น่าหวาดกลัวมาก

“หม่อมฉันจะรับผิดชอบเรื่องนี้เพคะ!”

หลิงอวี๋หันไปทางจักรพรรดิอู่อัน “เสด็จพ่อเพคะ วันพรุ่งยังมีการแข่งขันอีกสองรายการ ในเมื่อหม่อมฉันกับท่านอ๋องได้รับคำมั่นสัญญาทางทหารแล้ว ก็ต้องรอจวบจนผลสรุปสุดท้ายออกมาก่อนแล้วค่อยตัดสินรางวัลและการลงโทษเพคะ!”

“ถึงเวลานั้น จะใช้วิธีประหารห้าส่วน หรือจะตัดหัวต่อหน้าธารกำนัล ก็ล้วนตามแต่เสด็จพ่อจะทรงตัดสินเพคะ หลิงอวี๋จะมิต่อว่าอะไรเลย!”

องค์ชายเว่ยเบ้ปากอย่างมิจริงใจแล้วมองไปทางเซียวหลินเทียน

“เสด็จพ่อ เพื่อป้องกันมิใช่น้องสี่ทำความผิดโดยประมาทอีก ลูกคิดว่าเพิ่มโทษของเขาให้หนักอีกหน่อยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

การลดระดับลงสู่สามัญชนนั้น เรื่องนี้มันง่ายเกินไปสำหรับเซียวหลินเทียนจริง ๆ!

องค์ชายเว่ยอยากให้เซียวหลินเทียนถูกตัดหัวในที่สาธารณะเช่นเดียวกับหลิงอวี๋