ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1140

หลังจากที่จ้าวฮุยได้ถ่ายทอดคำสั่งของจักรพรรดิอู่อันที่เรียกพบท่านอ๋องอี้กับพระชายาแล้ว เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ก็ทำได้เพียงต้องกลับไปที่วังก่อน

เซียวหลินเทียนได้รับการปลอบโยนจากหลิงอวี๋ก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้วแต่เมื่อเข้าไปในห้องทรงพระอักษร ก็เห็นใบหน้าที่มืดมนของจักรพรรดิอู่อัน

นอกจากนี้ยังมีรอยยิ้มเหยียดหยามที่ยิ้มข้างนอกแต่ข้างในมิได้ยิ้มขององค์ชายเว่ย เซียวหลินเทียนจึงรู้สึกกลัดกลุ้มอีกครั้ง

“เซียวหลินเทียน หลิงอวี๋ พวกเจ้าได้คำมั่นสัญญาทางทหารไปแล้ว พวกเจ้าเห็นว่ามันเป็นเรื่องเล่น ๆ รึ?”

จักรพรรดิอู่อันมิได้ให้ทั้งสองคนลุกขึ้นแล้วก็ดุด่าขึ้นมาเลย

“บันไดใหม่ที่ยังมิได้ตรวจสอบ เจ้าก็กล้าเอาไปลองใช้ในสถานการณ์เช่นนี้หรือ พวกเจ้าเห็นว่าสองเมืองของข้าเป็นอะไร? คิดจะทำลายตามใจชอบเยี่ยงนี้รึ?”

องค์ชายเว่ยรีบซ้ำเติมทันทีด้วยท่าทางเคียดแค้นชิงชัง

“น้องสี่ เสด็จพ่อหวังในตัวเจ้าไว้สูงมาก! เห็น ๆ อยู่ว่าตามขั้นตอนแล้วพวกเจ้าเองก็มีโอกาสชนะเช่นกัน เหตุใดเจ้าจึงประมาทเช่นนี้เล่า!”

ขุนนางพรรคพวกขององค์ชายเว่ยเองก็เอ่ยแปลก ๆ เช่นกัน “ฝ่าบาท กระหม่อมได้ยินว่า บันไดใหม่ของท่านอ๋องอี้ได้พระชายาอ๋องอี้มาช่วยออกแบบพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อมรู้สึกว่า มิสามารถตำหนิท่านอ๋องอี้ทั้งหมดได้ ควรลงโทษพระชายาอ๋องอี้พ่ะย่ะค่ะ สตรีจะเข้าใจเรื่องการสร้างบันไดอะไรกัน แม้ว่าพระชายาอ๋องอี้จะเก่งด้านการแพทย์ แต่ก็มิควรยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องของบุรุษพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาท กระหม่อมได้ยินมาว่า ในวันที่พระชายาอ๋องอี้ให้หมอจางคุกเข่าในภัตตาคารนั้นนางได้ทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ นางบอกว่าเรื่องที่บุรุษสามารถทำได้สตรีก็สามารถทำได้เช่นกัน! สตรีฉลาดกว่าบุรุษเสียอีก!”

ขุนนางผู้หนึ่งกลัวว่าเรื่องจะมิวุ่นวายจึงเอ่ย “ฝ่าบาท พระชายาอ๋องอี้ยังเปรียบเทียบตนกับไทเฮาด้วยพ่ะย่ะค่ะ นางแค่มีทักษะการแพทย์ที่ดีหน่อยเท่านั้น จะเทียบกับไทเฮาได้หรือ? ไทเฮาวางกลยุทธ์ได้ และมีความสามารถทั้งทางบุ๋นและบู๊ มีหรือนางจะเทียบได้!”

“ฉินตะวันตกมีไทเฮาเพียงพระองค์เดียวที่เป็นวีรสตรี! พระชายาอ๋องอี้ได้สนับสนุนว่าสตรีสามารถทำสิ่งเดียวกันกับบุรุษได้ นี่เป็นการกระทำที่ผิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“จะปล่อยให้เรื่องนี้แพร่หลายออกไปมิได้ หากให้สตรีเหล่านั้นทะนงเพราะเหตุนี้ เช่นนั้นใครจะดูแลครอบครัว! แล้วหากพูดกันไปใหญ่โตขึ้นมา… เช่นนั้นสตรีจะมิเข้ามายุ่งเรื่องการเมืองด้วยหรอกหรือ?”

ทันทีที่เขาพูดคำนี้ออกมา จักรพรรดิอู่อันก็จ้องหลิงอวี๋ด้วยสีหน้าไร้ความเมตตาทันที

สตรีมิสามารถเข้ามายุ่งเรื่องการเมืองได้ นี่เป็นกฎที่บรรพบุรุษตั้งไว้!