ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1148

เซียวหลินเทียนเอ่ยทันที “เผยอวี้ ไปตรวจสอบคนที่เข้าร่วมการแข่งขันวันพรุ่งอีกที แม้แต่รายละเอียดของช่างฝีมือและคนในครอบครัวของพวกเราก็ด้วย...”

“หากข้าถูกพวกเขาวางแผนร้ายใส่อีก มิต้องให้เสด็จพ่อลงโทษข้า ข้าก็ไม่มีหน้าจะไปเจอใครแล้ว!”

“พ่ะย่ะค่ะ...”

เผยอวี้กับอันเจ๋อก็รู้สึกละอายเหมือนกับเซียวหลินเทียนเช่นกัน ยังดีที่นี่เป็นการแข่งขัน แพ้แล้วยังสามารถกลับมาแก้ตัวได้

หากอยู่ในสนามรบ พวกเขาก็คงจะถูกกวาดล้างไปทั้งกองทัพแล้ว...

ทั้งสามคนยุ่งกันอยู่ทั้งคืน จนฟ้าเกือบจะสว่างแล้วเซียวหลินเทียนถึงได้ให้เผยอวี้กับอันเจ๋อไปพักผ่อน

เซียวหลินเทียนยังคงรอฟังข่าวอยู่ เขาดูภาพวาดเรือรบพลางครุ่นคิดว่ายังมีสิ่งใดที่ตนละเลยไปอีกหรือไม่

กระทั่งฟ้าสว่างแล้ว ผู้ที่มาชมการแข่งขันก็หลั่งไหลกันเข้ามามิหยุด

วันนี้เป็นเวลาสุดท้ายในการสู้แล้ว ผู้ที่เข้ามาชมจึงมากกว่าวันก่อน ๆ เป็นเท่าตัว

หลิงอวี๋ยังคงอยู่ที่ค่าย แล้วเถาจื่อก็มารายงาน “พระชายาเจ้าคะ ท่านอดีตเสนาบดีกับคุณหนูหลิงหว่านก็มาแล้วเจ้าค่ะ ส่วนพระชายาคังกับพระชายาเว่ยก็มาแล้วเช่นกันเจ้าค่ะ!”

ท่านอดีตเสนาบดีกับหลิงหว่านมาชมนั้นเป็นเจตนาที่ดี พวกเรารู้ว่าการแข่งขันในวันนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียน จึงตั้งใจมาให้กำลังใจพวกเขา

แต่ที่พระชายาคังกับพระชายาเว่ยมานั้น มาเพราะเป้าหมายว่าจะมายินดีบนความทุกข์ของผู้อื่น

หลิงอวี๋คุยกับเซียวหลินเทียนเรียบร้อยแล้วว่า ในเวลาการต่อสู้ทางน้ำนั้นนางจะแต่งตัวเป็นชายและติดตามไปบนเรือรบด้วย

การแข่งขันแรกคือการขว้าง หลิงอวี๋คาดเดาผลการแข่งขันได้แล้วจึงมิอยากไปดูการแข่งขัน ทว่าหากตนมิปรากฏตัวเลยมันจะทำให้เกิดความสงสัยมาก ๆ เช่นกัน

นางจึงพาพวกของเถาจื่อไปที่อัฒจันทร์

“น้องสะใภ้สี่ ได้ยินมาว่า ที่เมื่อวานน้องสี่แพ้เป็นเพราะใช้บันไดที่เจ้าออกแบบหรือ!”

“เจ้าเองก็นะ การแข่งขันระหว่างสี่แคว้นเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เจ้ามิเข้าใจแล้วจะเข้าไปยุ่งอะไรกัน!”

พระชายาเว่ยเห็นหลิงอวี๋แล้วนึกถึงการตายของจ่างหนิง ในใจของนางโกรธแค้นจนอยากจะฉีกหลิงอวี๋เป็นชิ้น ๆ แต่กลับมิได้แสดงออกทางสีหน้าเลยแม้แต่น้อย