ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1150

“ขอบคุณท่านปู่ที่ให้กำลังใจเจ้าค่ะ ข้าจะทำให้มันสมบูรณ์แน่นอน! ท่านปู่ รอกก็เหมือนกับล้อเกวียน ใช้งานได้ดีแล้วก็ใช้ทำได้หลายอย่างเลยเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋พูดเจื้อยแจ้วบอกการใช้รอกให้ท่านอดีตเสนาบดีฟัง ท่านอดีตเสนาบดีก็ฟังอย่างให้ความร่วมมือเช่นกัน

เขามองไปที่สนามแข่งขันอยู่เป็นระยะ เมื่อได้ยินหลิงอวี๋พูดอย่างตื่นเต้น จู่ ๆ สายตาของท่านอดีตเสนาบดีก็มิสบายใจขึ้นมา

เจ้าเด็กโง่ผู้นี้ นางคิดจะใช้วิธีนี้มาทำให้ตนมิต้องกังวลมากอย่างนั้นหรือ?

แต่นางมิรู้หรือว่า หากนางถูกตัดหัวในที่สาธารณะจริง ๆ คำพูดที่นางพูดเหล่านี้จะทำให้ตนนึกถึงแล้วเศร้าใจ?

เด็กที่ฉลาดและเข้าอกเข้าใจผู้อื่นถึงเพียงนี้ จักรพรรดิอู่อันและคนเหล่านั้นจะทนรับพวกเขาไว้มิได้ได้เยี่ยงไร?

ในขณะที่หลิงอวี๋พูดเวลาก็ล่วงเลยไป

การแข่งขันการขว้างเป็นไปตามที่เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋คาดการณ์ไว้ คือกลุ่มขององค์ชายอิงได้รับชัยชนะไป

เซียวหลินเทียนได้มีการเตรียมใจเอาไว้แล้วจึงมิได้ผิดหวังมากนัก

แต่ผู้คนที่มาชมกลับมิได้คิดเช่นนั้น เมื่อเห็นว่าท่านอ๋องอี้พ่ายแพ้อีกแล้วก็มีคนจำนวนมากตะโกนขึ้นมาทันที

“ท่านอ๋องอี้ พวกท่านเป็นกลุ่มกระจอกหรือ? เหตุใดจึงพ่ายแพ้อีกแล้ว? ท่านอยากจะพ่ายแพ้แล้วให้สองเมืองแก่ฉีตะวันออกไปจริง ๆ หรือ?”

“ขยะ พวกเขามันกลุ่มขยะ! กลุ่มเช่นนี้ยังให้ข้าออกเงินสนับสนุนอีกหรือ ข้าทนมิไหวแล้ว!”

“ข้าเลี้ยงหมูไว้กลุ่มหนึ่งยังสามารถขายได้เงินมาบ้าง แต่เลี้ยงพวกขยะเช่นนี้ ทำให้ข้าหงุดหงิดจริง ๆ เลย”

เสียงก่นด่ามีเข้ามามิขาดสาย ยิ่งด่าก็ยิ่งใช้ถ้อยคำรุนแรงยิ่งขึ้น

พวกเซียวหลินเทียนกับเผยอวี้ได้ยินแล้วก็โกรธจนหน้าดำหน้าแดง แต่จะเข้าไปทุบตีพวกเขาสักยกเพราะถูกด่าเช่นนี้ได้หรือ?

“ไป ไปเตรียมการต่อสู้ทางน้ำ!”

เซียวหลินเทียนละทิ้งเสียงก่นด่าเหล่านี้ไปแล้วพาพวกเผยอวี้เดินไปข้างนอก

ขอเพียงได้ชัยชนะจากการต่อสู้ทางน้ำ คำก่นด่าเหล่านี้ก็จะหายไปโดยธรรมชาติเอง

แต่ในเวลานี้ มิรู้ว่าใครโยนไข่เน่าลงมา เซียวหลินเทียนได้ยินเสียงลมจึงเบี่ยงหลบไปโดยสัญชาตญาณ แต่ไข่เน่านั้นกลับไปตกอยู่บนหัวของอันเจ๋อที่อยู่ด้านหลังและมิทันระวังแทน

ดูท่าทางคนที่ก่นด่าอยู่ก็คิดเช่นนี้กันทั้งนั้น!

เขาทุบตีราษฎรเหล่านี้มิได้ ฆ่าก็มิได้ ทำได้เพียงใช้ความสามารถมาพูดเอา!

“ขี้ขลาด… เหตุใดเล่า มิพอใจหรือ เช่นนั้นพวกท่านก็เอาชัยชนะให้ได้สิ!”

ชายที่โยนไข่เน่ามายังคงอวดดีอยู่ เขาชี้ที่ถุงในมือของตนแล้วตะโกนขึ้นมา

“ข้ายังเตรียมไข่เน่าไว้ให้พวกท่านอีกเยอะเลย หากการแข่งขันสุดท้ายยังคงพ่ายแพ้อีก ข้าจะให้พวกท่านเอาไปกินทั้งหมด!”

เซียวหลินเทียนกวาดสายตามองไปแล้วก็เห็นว่าเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าเหลี่ยมและดูคล้ำ ๆ

เขากอดถุงเอาไว้แล้วจ้องมองมาที่กลุ่มของเซียวหลินเทียนด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว

เซียวหลินเทียนสบสายตากับเขา ชายผู้นั้นก็จ้องมองกลับมาที่เซียวหลินเทียนอย่างมิยอมแพ้เช่นกัน

เซียวหลินเทียนกับเขาสูงพอ ๆ กัน เซียวหลินเทียนจ้องมองเขาด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว ดวงตานั้นดูเย็นชาและทั้งร่างก็แผ่กลิ่นอายสังหารออกมาทันที...