ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1157

บนเรือรบของเซียวหลินเทียนในเวลานี้

ข้างนอกกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด ส่วนในท้องเรือ จู้เต๋อเห็นว่าไม่มีใครสังเกตตนอยู่จึงเดินลงไปด้านล่างของเรืออย่างเงียบ ๆ

เขาเหลียวซ้ายแลขวาเห็นว่าไม่มีใครสังเกตเห็นตน ก็ไปเอาสิ่วเหล็กและค้อนออกมาจากมุมหนึ่งแล้วเล็งไปที่กระดานด้านล่างก่อนจะตอกลงไป

ขอเพียงตอกให้แผ่นกระดานด้านล่างแตกสองสามแผ่น น้ำก็จะรั่วเข้ามาเป็นจำนวนมาก แล้วอีกไม่นานเรือรบของเซียวหลินเทียนก็จะมีน้ำรั่วเข้ามาถ่วงความเร็วเอาไว้

และภายในเวลามิถึงหนึ่งก้านธูป เรือรบของเซียวหลินเทียนก็จะจมลง

แต่ในขณะที่จู้เต๋อยกค้อนเหล็กขึ้นมา จู่ ๆ ก็มีหินก้อนหนึ่งลอยมาในความมืดแล้วกระแทกเข้าที่สะบักของเขา

จู้เต๋อเจ็บจึงทำให้ค้อนเหล็กที่ถือไว้มิมั่นคงหล่นลงไปที่เท้าของเขา

“ซี้ด...”

จู้เต๋อเจ็บจนน้ำตาไหลออกมา เขารีบหันกลับไปมองแล้วก็เห็นชายแปลกหน้าอายุประมาณสามสิบเดินออกมาจากที่มืด พลางมองมาที่เขาอย่างเย็นชา

ชายผู้นั้นรูปร่างผอมเพรียว ผิวพรรณขาวผ่องจนแทบจะใส และดวงตาคู่นั้นก็โบ๋ลึก

ถูกจับได้แล้ว!

จู้เต๋อตกใจเล็กน้อย เขามองไปรอบ ๆ โดยมิรู้ตัวและเห็นว่านอกจากชายผู้นี้แล้วก็ไม่มีคนอื่นอีก

ดวงตาของเขาจึงฉายแววโหดร้ายขึ้นมาทันที จากนั้นก็ก้มลงไปหยิบค้อนเหล็กขึ้นมาโดยมิสนใจความเจ็บเท้า แล้วก็พุ่งเข้าใส่ชายผู้นั้นอย่างมิพูดพร่ำทำเพลง

“ใกล้จะตายอยู่แล้วยังคิดจะสู้อีก เจ้านี่เกินจะเยียวยาแล้วจริง ๆ!”

หลิงอวี๋ออกมาจากที่ซ่อนอีกทีหนึ่งพลางยิ้มเยาะเย้ย “จู้เต๋อ เจ้ารู้หรือไม่ว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเจ้าคือผู้ใด? หากเจ้าฆ่าเขา เจ้ามิกลัวว่าเครือญาติของเจ้าจะหายวับไปนับจากนี้หรือ?”

จู้เต๋อได้ยินเสียงของหลิงอวี๋แล้วแต่กลับมิหยุด เขายกค้อนเหล็กขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปหมายจะทุบเข้าที่หัวของชายผู้นั้นอย่างโหดร้าย

แต่ยังมิทันจะได้ทำอะไร ชายผู้นั้นก็ยกเท้าขึ้นมาเตะจู้เต๋อกระเด็นไป

จู้เต๋อกระเด็นไปกระแทกกับตัวเรือที่ด้านหลังแล้วตกลงพื้นอย่างแรง

ชายผู้นั้นเดินเข้าไปหยิบค้อนเหล็กที่เขาทำตกโดยมิแสดงสีหน้าใด ๆ แล้วก้าวเข้ามา

จู้เต๋อมองเขาอย่างตกใจกลัว แล้วก็เห็นว่าที่สายคาดเอวของชายผู้นั้นมีป้ายไม้อยู่ ซึ่งบนนั้นมีรูปแบบเหมือนกับตราแสดงยศ

“ผะ… ผู้นำตระกูล?”