ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1164

ทันทีที่หลิงอวี๋พูดสิ่งนี้ออกไป คนที่ได้ยินต่างก็งุนงงกันไปทันที

สตรีผู้นี้เป็นบ้าไปแล้วหรือ?

ต่อให้โอหังแค่ไหน ต่อให้กำเริบเสิบสานเท่าใด ก็มิควรปะทะกับฮองเฮาเว่ยและองค์ชายเว่ยในเวลาเดียวกันสิ!

ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นตอนที่ทูตจากอีกสามแคว้นอยู่ที่นี่อีกด้วย!

พระชายาเว่ยเหลืออดแล้ว นางจึงลุกขึ้นพลางตวาดอย่างโกรธแค้น “หลิงอวี๋ เจ้าอย่าให้มันมากเกินไป นี่มันโอกาสใดกัน? เจ้าจะมาทำตัวไร้เหตุผลเช่นนี้ได้หรือ?”

“เจ้าใส่ร้ายข้า ข้าจะทำเรื่องเช่นการลงมือกับพี่น้องและทำร้ายอ๋องอี้ดังที่เจ้าว่าได้ที่ใดกัน?”

องค์ชายเว่ยเองก็โกรธจนตัวสั่นเช่นกัน เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาปูดขึ้นมาหมดแล้ว เขาชี้หน้าด่าหลิงอวี๋โดยมิสนใจภาพลักษณ์ใด ๆ ทั้งนั้น

“สารเลว หากยังกล้าพูดจาเหลวไหลอีกข้าจะฉีกปากของเจ้าเสีย!”

“ฝ่าบาท หลิงอวี๋ทำเกินไปแล้วจริง ๆ นางกล้าใส่ร้ายฮองเฮา นี่เป็นการมิให้ความเคารพผู้ที่อยู่สูงกว่า! วันนี้ต้องลงโทษนางอย่างหนักนะพ่ะย่ะค่ะ!”

เว่ยเฉิงพี่ชายของฮองเฮาเว่ยซึ่งเป็นผู้ตรวจการแห่งสำนักผู้ตรวจการก็ก้าวออกมาอย่างแค้นเคืองเพราะรู้สึกมิเป็นธรรมเช่นกัน พลางเอ่ยเสียงสูง “ฝ่าบาท ผู้ใดบ้างที่มิรู้ว่าตั้งแต่ที่น้องสาวของกระหม่อมเข้าวังมาก็ประพฤติตนอ่อนโยนมีคุณธรรมเสนอ แล้วนางก็ดูแลไทเฮาเป็นดังพระมารดาอีกด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

“ยามไทเฮาทรงพระประชวร นางก็ไปดูแลด้วยตนเองจนมิได้หลับมิได้นอน! หลิงอวี๋กล้ากล่าวหาว่านางวางยาพิษไทเฮาเช่นนี้ มิใช่การพูดเรื่องไร้เหตุผลหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เว่ยหาวหลานชายของฮองเฮาเว่ยที่มีตำแหน่งเป็นแม่ทัพพลรถม้าก็ตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยวเช่นกัน

“ฝ่าบาท หลิงอวี๋กล่าวหาฮองเฮากับองค์ชายเว่ยว่ามีความผิดมากมายถึงเพียงนี้โดยไม่มีหลักฐาน นางมีจิตใจชั่วร้าย! นางจะต้องมิสามารถรักษาไทเฮาได้จึงคิดจะโยนความผิดมาให้ฮองเฮาแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

“คนประเภทที่แว้งกัดผู้อื่นเพื่อเรื่องส่วนตัวเช่นนี้มิควรมีชีวิตอยู่เลย! ฝ่าบาท ได้โปรดทรงตัดสินให้ฮองเฮากับองค์ชายเว่ยด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ ประหารสตรีชั่วร้ายผู้นี้ไปเถิด!”

“หึ!”

เซียวหลินเทียนลุกขึ้นเดินไปอยู่ข้าง ๆ หลิงอวี๋ เขายิ้มอย่างเย็นชาพลางกวาดสายตามองคนที่กล่าวหาหลิงอวี๋ จากนั้นจึงหันไปหาจักรพรรดิอู่อัน

“เสด็จพ่อ ลูกก็เหมือนกับหลิงอวี๋พ่ะย่ะค่ะ ต้องการร้องเรียนฮองเฮาเว่ยในความผิดฐานวางยาพิษไทเฮา...และร้องเรียนองค์ชายเว่ยลงมือกับพี่น้อง มิสนใจภาพรวม และคิดจะทำร้ายลูก!”

แม้แต่เซียวหลินเทียน เขาตะลึงไปครู่หนึ่งก็ตั้งสติได้ว่าที่หลิงอวี๋พูดหมายถึงอะไร แล้วเขาก็อดมิได้ที่จะหัวเราะออกมาเช่นกัน

อันเจ๋อหัวเราะออกเสียง เผยอวี้ก็หัวเราะจนตัวสั่น

แม้แต่องค์ชายหนิงที่พ่ายแพ้เสียเมืองสองเมืองไปก็ยกยิ้มมุมปากอย่างควบคุมมิอยู่เช่นกัน

พระชายาอ๋องอี้ผู้นี้ ร้ายกาจจริง ๆ!

องค์ชายอิงตบโต๊ะดังปัง เหมือนจะโกรธแล้วก็เหมือนจะหัวเราะ จากนั้นก็เค้นคำพูดออกมาอย่างเหมือนว่าจนใจ “พระชายาอ๋องอี้ คำพูดของเจ้าแม้ว่าจะเสียมารยาทมาก แต่คิด ๆ ดูแล้วก็มีเหตุผล… สุดยอดจริง ๆ!”

คนในใต้หล้าต่างก็บอกว่าพี่น้องเป็นดังแขนขา นี่คือจะบอกว่าพี่น้องกับแขนขาล้วนล้ำค่าเหมือนกัน!

แต่ดังที่องค์ชายเว่ยว่าสตรีราวกับอาภรณ์ เช่นนั้นเมื่อต้องปรากฏตัวต่อหน้าคนในใต้หล้าพวกเขาก็ไม่มีความกล้าที่จะมิต้องการอาภรณ์เลยจริง ๆ!

หลิงอวี๋ใช้คำพูดนี้ทำให้คนในใต้หล้ารู้ว่า สตรีก็ล้ำค่าเหมือนกับแขนขาเช่นกัน!