ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1163

คำพูดของเซียวหลินเทียนเป็นการคืนความดีความชอบให้กับจักรพรรดิอู่อัน และคืนผลประโยชน์ให้ฉินตะวันตก ทั้งยังตบหน้าองค์ชายหนิงอีกด้วย

องค์ชายหนิงก็มิได้โกรธ เขายิ้มแล้วก็นั่งลง

“ขอแสดงความยินดีกับองค์จักรพรรดิที่ได้เมืองสองเมืองมา นับจากนี้จะเป็นดังที่ท่านอ๋องอี้ได้ตรัสไว้ ฉินตะวันตกของเราจะเจริญรุ่งเรือง ร่ำรวยและแข็งแกร่ง”

ในฐานะอัครเสนาบดี จ้าวฮุยจึงเป็นผู้นำในการยกแก้วเหล้าขึ้นมาแสดงความยินดีกับจักรพรรดิอู่อัน

จากนั้นขุนนางทุกคนก็ยกจอกเหล้าแสดงความยินดีตามเช่นกัน

จักรพรรดิอู่อันยิ้มแย้มอย่างพึงพอใจที่ได้รับการแสดงความยินดีจากทุกคน

เพียงแต่มีขุนนางผู้หนึ่งที่มิรู้ว่าเสียสติหรือว่าตั้งใจ หลังจากที่ดื่มเหล้าแล้วก็ยังเอ่ยเสริมขึ้นมาอีก

“วันนี้ทุกคนต่างเฉลิมฉลองกัน ฮองเฮาและขุนนางทั้งหมดล้วนอยู่ที่นี่ แล้วเหตุใดจึงขาดไทเฮาไปได้เล่าพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาท กระหม่อมได้ยินว่าไทเฮาหมดสติไปยังมิฟื้นเลย พระชายาอ๋องอี้มีทักษะการแพทย์ที่เก่งกาจถึงเพียงนั้นก็ยังมิสามารถรักษาไทเฮาให้หายดีได้เลยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“พระชายาอ๋องอี้ เช่นนี้ท่านทำมิถูกต้องแล้ว! การที่ไทเฮามิสบายเป็นเรื่องใหญ่ ท่านควรจะช่วยเหลือไทเฮาตามอาการของโรคให้ได้ทันเวลา! เหตุใดจึงละเลยเรื่องสำคัญแล้วเอาแต่ไปร่วมสนุกอยู่ที่สนามแข่งขันทุกวันได้เล่า!”

ทันทีที่เขาพูดสิ่งนี้ออกมา ขุนนางระดับสูงจำนวนมากก็มองไปทางหลิงอวี๋

เมื่อฮองเฮาเว่ยเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มเยาะพลางเอ่ยขึ้นมา “พระชายาอ๋องอี้ของเราคงจะเพลินไปเสียแล้ว ทั้งสร้างล้อ ทั้งขึ้นเรือรบไปต่อสู้ ใต้หล้านี้คงไม่มีเรื่องใดที่นางทำมิได้ ยกเว้นการช่วยเหลือไทเฮา!”

ฮองเฮาเว่ยอยากจะใช้เรื่องที่หลิงอวี๋ไม่มีความสามารถช่วยชีวิตไทเฮาไว้มากดดันหลิงอวี๋

คว้าชัยชนะจนได้เมืองสองเมืองมาแล้วอย่างไรเล่า? หากไทเฮาสิ้นใจไปในคืนนี้ก็เป็นความผิดร้ายแรงของหลิงอวี๋!

หลิงอวี๋คิดจะเปิดโปงแผนการชั่วร้ายของฮองเฮาเว่ยในวันนี้อยู่แล้ว เมื่อเห็นว่าตอนนี้ฮองเฮาเว่ยยังกล้าที่จะยั่วยุตนก่อนอีก นางก็ยิ้มพลางเอ่ยอย่างมิเกรงใจเลยแม้แต่น้อย

“ฮองเฮาทรงทราบข่าวนี้รวดเร็วจริง ๆ เพคะ! หลิงอวี๋คิดว่าฮองเฮาถูกกักบริเวณแล้วจะทรงสงบสติอารมณ์ และสำนึกผิดอยู่กับตนเองมิรับฟังเรื่องภายนอกตามเจตนาของเสด็จพ่อเสียอีก!”

“ไหนเลยจะคิดว่า พระวรกายของฮองเฮาอยู่ในวังแต่พระทัยกลับสนใจเรื่องการแข่งขันเช่นนี้ แม้กระทั่งเรื่องที่หลิงอวี๋ช่วยสร้างล้อกับขึ้นเรือรบก็รู้ราวกับตาเห็นทีเดียว!”

นี่มิใช่การบอกทุกคนว่า เซียวหลินเทียนอาศัยว่ามีความดีความชอบแล้วมิสนใจผู้ใดแล้วหรอกหรือ?

ความดีใจของจักรพรรดิอู่อันลดลงไปแล้ว เขามองไปทางเซียวหลินเทียนด้วยแววตาที่ราวกับไฟ

ก่อนหน้านี้มีคนบอกว่า ความสามารถของเซียวหลินเทียนแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ และมีเจตนาที่มิดี

กอปรกับที่เซียวหลินเทียนมาคุยกับตนเรื่องที่ต้องการค่ายกองทหารเสือ และในครั้งนี้… ความกล้าหาญของเซียวหลินเทียนตอนอยู่บนเรือรบยังคงติดตาอยู่

จักรพรรดิอู่อันมิคิดมิได้ ตอนนี้เซียวหลินเทียนปีกกล้าขาแข็งขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่องค์ชายหนิงกับองค์ชายอิงก็ยังบอกว่าเขาเป็นนักรบผู้กล้าหาญอันดับหนึ่งของฉินตะวันตก

เมื่อมองออกไป ในตอนนี้ฉินตะวันตกมีแม่ทัพคนใดบ้างที่สู้เซียวหลินเทียนได้ หากเขามีเจตนาที่มิดีจริง ๆ จะมีใครกันที่สามารถปรามเขาอยู่?

ยังมิทันที่จักรพรรดิอู่อันจะคิดลึกลงไปอีก หลิงอวี๋ก็เดินออกจากที่นั่งไปแล้วคุกเข่าลง

“เสด็จพ่อเพคะ หลิงอวี๋ต้องการจะร้องเรียนเพคะ… ร้องเรียนฮองเฮาเว่ยในความผิดฐานวางยาพิษไทเฮา… และร้องเรียนองค์ชายเว่ยลงมือกับพี่น้อง มิสนใจภาพรวม และคิดจะทำร้ายท่านอ๋องอี้เพคะ!”