อ่านสรุป บทที่ 1177 จาก ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา โดย GoodNovel
บทที่ บทที่ 1177 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย GoodNovel อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เมื่อนำทั้งสองมาเปรียบเทียบกันแล้ว ย่อมเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใครดีกว่าใคร
จักรพรรดิอู่อันตรัสมิออก จ้องมองเซียวหลินเทียนอยู่นาน ก่อนจะแปรสายตาไปยังฮองเฮาเว่ยและผู้คนในตระกูลเว่ย
“ในเมื่อพระชายาอ๋องอี้ได้ชี้แจงให้กระจ่างแล้วเช่นนี้ ข้าจะยังคงตัดสินตามเดิม!”
“จงคุมตัวเว่ยเสียนไปยังตำหนักซีจิ้ง... เว่ยเสียน เจ้ากล่าวหาพระชายาอ๋องอี้ว่าใส่ร้ายเจ้าอยู่ตลอดเวลา แต่ในยามคับขันเช่นนี้ กลับเป็นพระชายาอ๋องอี้ที่ทูลขอความเป็นธรรมให้กับเจ้า!”
“ข้าหวังว่าเจ้าจะไตร่ตรองความผิดให้ดี แล้วเรียนรู้ความเมตตาจากพระชายาอ๋องอี้!”
“คุมตัวนางออกไป!”
คราวนี้แม่ทัพเผยได้นำเหล่านางกำนัลและทหารองครักษ์หลวงหลายนายมาร่วมกันฉุดกระชากลากตัวฮองเฮาเว่ยออกไป
พระชายาอ๋องอี้ช่างเปี่ยมด้วยเมตตาและยึดมั่นในความยุติธรรมอย่างแท้จริง
บางคนคิดในใจ นางสามารถนิ่งเฉยมองดูฮองเฮาเว่ยถูกตัดศีรษะก็ย่อมได้ แต่กลับออกหน้าทูลขอความเป็นธรรม
เมื่อเทียบกับฮองเฮาเว่ยแล้ว ฮองเฮาเว่ยที่คอยเอาแต่วางแผนจะจัดการกับหลิงอวี๋นั้นช่างชั่วร้ายเสียจริง
องค์ชายเว่ยคุกเข่ามิยอมลุกขึ้นด้วยความหวาดกลัว มิรู้ว่าเสด็จพ่อจะเชื่อคำพูดของฮองเฮาเว่ยหรือไม่ และจะล้มเลิกการซักไซ้เรื่องของตนอีกหรือไม่
“เซียวหลินเยี่ยน! เจ้ามิคำนึงถึงความเป็นพี่น้อง มิคำนึงถึงสถานการณ์ของร่มแคว้น เพื่อประโยชน์ส่วนตนจึงคิดทำลายเครื่องมือของอ๋องอี้ เกือบก่อให้เกิดความหายนะครั้งใหญ่!”
“ปรับเบี้ยเลี้ยงเป็นเวลาสองปี ให้ไปเฝ้าสุสานหลวงเป็นเวลาสามปี หากมิได้รับอนุญาตจากข้า ห้ามกลับมายังเมืองหลวงโดยเด็ดขาด!”
เฝ้าสุสานอีกแล้วหรือ?
หลิงอวี๋หลุบตาลง มุมปากของนางปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยัน
จักรพรรดิอู่อันทรงมีความรักใคร่ในองค์ชายเว่ยผู้นี้จริง ๆ แม้เขาจะกระทำความผิดร้ายแรงเช่นนี้ แต่ก็ลงโทษเพียงสั่งให้ไปเฝ้าสุสานหลวงเท่านั้น
พระชายาเส้าหลุบตาลงเช่นกัน และปิดบังความดูถูกเหยียดหยามที่ตนมีต่อจักรพรรดิอู่อันไว้
เพียงแต่นางมีความเข้าใจในสถานการณ์ภายในมากกว่าหลิงอวี๋
องค์ชายเว่ยเป็นโอรสองค์แรกของจักรพรรดิอู่อัน เมื่อครั้งที่องค์ชายเว่ยประสูติ ยังไม่มีโอรสพระองค์อื่นในวัง
จักรพรรดิอู่อันจึงทุ่มเทความรักทั้งหมดที่มีให้องค์ชายเว่ย
เปรียบเสมือนของเล่น เมื่อของเล่นมีมากขึ้น ความชื่นชอบที่เคยมีก็จะค่อย ๆ ลดน้อยลง
กระนั้นคนเราย่อมมีความทรงจำที่ฝังรากลึก ของเล่นชิ้นแรกย่อมมีความผูกพันมากกว่าของเล่นชิ้นอื่น ๆ
“ว่ากระไรนะ?”
หลิงอวี๋ร้องเสียงดัง ดึงดูดสายตาของผู้คนให้มองมาทางนี้
“ใต้เท้าเว่ย ข้าหูมิค่อยดีเลย ท่านกล่าวว่าหากข้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา จะไม่มีโอกาสได้ใช้สิ่งใดหรือ?”
“ท่านจะให้ของตอบแทนแก่ข้าหรือ? แต่ข้ามิได้ให้ของกำนัลอะไรท่านเลย ท่านจะมอบของตอบแทนแก่ข้าด้วยเหตุใดกัน?”
เว่ยเฉิงเบิกตาโพลง มิเคยคิดมาก่อนเลยว่าหลิงอวี๋จะกล้าเอ่ยทวนคำข่มขู่ของเขาออกมาเสียงดังต่อหน้าธารกำนัลเช่นนี้
นางควรจะตกใจกลัวมิใช่หรือ?
เซียวหลินเทียนพยายามกลั้นหัวเราะ มิคิดว่าหลิงอวี๋จะจัดการกับการข่มขู่ของเว่ยเฉิงด้วยวิธีเช่นนี้
เมื่อเห็นเว่ยเฉิงโกรธจนหน้าแดงก่ำ เซียวหลินเทียนก็ทำหน้าเคร่งขรึม และกล่าวด้วยเสียงอันเยือกเย็น
“ใต้เท้าเว่ย ตัวข้าเพียงพูดในสิ่งที่สมควรพูด ท่านบังอาจข่มขู่พระชายาของข้าเช่นนี้ นี่มันเกินไปแล้ว!”
“ข้าต้องบอกให้ท่านรู้ไว้เช่นเดียวกัน หากพระชายาของข้าเป็นอะไรไป ผู้กระทำต้องเป็นท่านอย่างมิต้องสงสัย!”
“ข้าจะมิยอมให้ผู้ใดที่คิดจะแตะต้องนางลอยนวลไปได้เป็นแน่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........