ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1176

ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้นต่างก็เห็นรอยเลือดไหลออกจากหน้าอกของเซียวหลินเทียน ต่างก็ตกใจกันเป็นอย่างมาก

แม้แต่ไทเฮายังพิโรธ ฮองเฮาเว่ยได้สั่งให้ไป่ซุ่ยวางยาพิษนางมาก่อน บัดนี้ยังกล้าลงมือทำร้ายเซียวหลินเทียนต่อหน้าธารกำนัลอีก นับเป็นความชั่วร้ายที่มิอาจให้อภัยได้

“ใครก็ได้ พาตัวเว่ยเสียนออกไปตัดหัวเสีย!”

เสียงคำรามของจักรพรรดิอู่อันทำให้ทุกคนในตระกูลเว่ยต่างก็ตกใจกลัว

องค์ชายเว่ยลอบต่อว่าฮองเฮาเว่ยในใจ ในเวลาเช่นนี้นางควรรักษาชีวิตตนเอาไว้ก่อน ไฉนจึงคิดลอบสังหารเซียวหลินเทียนเล่า

นั่นมิยิ่งเป็นการซ้ำเติมความผิดหรอกหรือ

“ฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงโปรดเมตตาด้วย...”

เว่ยเฉิงมิอยากให้น้องสาวของตนถูกตัดศีรษะ จึงโขกหัวคำนับกับพื้น

“ฝ่าบาท โปรดพระราชทานโอกาสให้นางอีกสักครั้งเถิด พระนางจะคิดทบทวนความผิดของตนอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

ทุกคนในตระกูลเว่ยต่างก็คุกเข่าลงเพื่อช่วยกันวิงวอนขอความเมตตาให้ฮองเฮาเว่ย

พระชายาเส้าเฝ้าดูอยู่ด้วยความสะใจระคนหวาดกลัว

ที่สะใจก็เพราะยิ่งตระกูลเว่ยวิงวอนร้องขอความเมตตาเท่าไร องค์จักรพรรดิก็ยิ่งพิโรธมากขึ้นเท่านั้น แล้วศัตรูคู่แค้นเก่าแก่ของนางอย่างเว่ยเสียนคงต้องตายอย่างแน่นอน!

ความหวาดกลัวก็คือ กลอุบายของหลิงอวี๋ที่สามารถบีบให้ฮองเฮาเว่ยจนมุมได้เช่นนี้

ดูท่าทางต่อแต่นี้ไป นางจะต้องระมัดระวังหลิงอวี๋ให้มากยิ่งขึ้น อย่าได้พลาดพลั้งตกไปอยู่ในเงื้อมมือของหลิงอวี๋เป็นอันขาด

ทันใดนั้น หลิงอวี๋ก็ดึงเซียวหลินเทียนให้คุกเข่าลง

“เสด็จพ่อ โปรดไว้ชีวิตพระนางด้วยเถิด!”

หลิงอวี๋กล่าวด้วยความร้อนใจ “หลิงอวี๋ขอกราบบังคมทูลเพื่อขอความเป็นธรรมให้ฮองเฮาเว่ย นางมิได้ตั้งใจเช่นนั้นจริง ๆ เพคะ!”

ทุกคนต่างก็มองหลิงอวี๋ด้วยความแปลกใจ อันเจ๋อและเผยอวี้ต่างก็ร้อนใจเป็นอย่างมาก

หลิงอวี๋เป็นบ้าไปแล้วหรือ

“บาดแผลนี้เป็นบาดแผลที่ท่านอ๋องทรงได้รับในระหว่างการแข่งขันปีนบันได เมื่อครั้งนั้นท่านอ๋องทนแบกรับน้ำหนักของทหารที่ลื่นไถลเพื่อมิให้ตกลงมาจากบันได ทำให้ได้รับบาดเจ็บสาหัส เนื้อหนังบริเวณหน้าอกและต้นขาล้วนถูกเสียดสีจนเลือดเนื้อปนเป”

“เมื่อครู่ฮองเฮาเว่ยเพียงชนเข้ากับหน้าอกของท่านอ๋อง ทำให้แผลที่ยังมิตกสะเก็ดดีฉีกขาดออกอีกครั้ง ฮองเฮาเว่ยมิได้มีเจตนาเช่นนั้น จึงมิควรตำหนิพระนางเพคะ!”

คำพูดนี้ทำให้ผู้ที่รับชมการแข่งขันในครั้งนั้นนึกถึงภาพเหตุการณ์ก่อนหน้าขึ้นมาได้

เซียวหลินเทียนลื่นไถลตกลงมาจากบันไดจริง และได้ใช้แรงของตนเองเพียงคนเดียวในการยับยั้งมิให้ทหารเหล่านั้นตกลงมาจากบันได

แรงกระแทกอันรุนแรงจากการตกลงมา ย่อมทำให้เนื้อหนังบริเวณหน้าอกของเซียวหลินเทียนถูกเสียดสีจนผิวถลอกเลือดโชกอย่างแน่นอน

เมื่อคิดดูแล้ว เซียวหลินเทียนได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนั้น แต่ก็มิได้เอ่ยปากบ่นแม้แต่คำเดียว เพื่อมิให้ตนประสบความพ่ายแพ้จนต้องเสียเมืองไปสองเมือง จึงกัดฟันและอดทนจนสามารถชนะการแข่งขันได้

ในขณะที่โอรสพระองค์อื่นของจักรพรรดิ... เช่นองค์ชายเว่ย

กลับมิได้คำนึงถึงความสำคัญของการสูญเสียเมือง และมิได้คำนึงถึงการที่เซียวหลินเทียนได้รับบาดเจ็บเพื่อปกป้องเกียรติยศของแว่นแคว้น

แต่กลับลงมือทำร้ายเซียวหลินเทียนเพื่อประโยชน์ส่วนตน...