ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1175

เมื่อเห็นว่าจักรพรรดิอู่อันต้องการยุติเช่นนี้ หลิงอวี๋มีหรือจะยอมปล่อยองค์ชายเว่ยไป นางจึงรีบทูลว่า

“เสด็จพ่อเพคะ ยังมีคดีขององค์ชายเว่ยที่ยังมิได้ไต่สวนรออยู่เพคะ! พระองค์ได้สั่งให้จู้เต๋อทำลาย…”

ก่อนที่หลิงอวี๋จะพูดจบ ฮองเฮาเว่ยก็ทรงร้องครวญขึ้นมา “หลิงอวี๋ เจ้าอย่าได้รังแกเราสองแม่ลูกให้มันมากเกินไปนัก! เจ้าต้องการให้เราแม่ลูกตายจริง ๆ หรือ?”

“จ่างหนิงของข้าก็ตายเพราะเจ้า เจ้ายังมิสาสม มิยอมปล่อยเราไปอีกงั้นรึ? ต้องฆ่าเราให้สิ้นซากเสียก่อนจึงจะพอใจหรืออย่างไร?”

หลังจากที่ฮองเฮาเว่ยร้องคร่ำครวญจบ นางก็หันไปทางจักรพรรดิอู่อันแล้วเอ่ยทั้งน้ำตา

“ฝ่าบาท หม่อมฉันผิดไปแล้ว! หม่อมฉันทรยศต่อความไว้วางพระทัยของฝ่าบาท... หม่อมฉันยอมรับผิดเพคะ!”

“จู้เต๋อผู้นั้น หม่อมฉันเป็นคนสั่งให้เขาไปทำลายอ๋องอี้! ครอบครัวของเขาก็เป็นหม่อมฉันที่สั่งให้แม่นมเจิ้งไปจับตัวมา... องค์ชายเว่ยมิรู้เรื่องเลยเพคะ! เป็นหม่อมฉันที่สั่งการทั้งหมด!”

“หม่อมฉันทำผิด! หม่อมฉันจะขอชดใช้ด้วยชีวิตเพคะ!”

เมื่อฮองเฮาเว่ยพูดจบ นางก็ทรงพุ่งไปยังเสาด้านข้าง

มิว่าอย่างไร นางก็ถูกปลดจากตำแหน่งฮองเฮาแล้ว ฮองเฮาเว่ยจึงต้องการแบกรับความผิดนี้ไว้เพียงผู้เดียว

ตราบใดที่องค์ชายเว่ยยังคงมีอำนาจอยู่ในมือ นางก็ยังมีโอกาสที่จะพลิกฟ้ากลับคืน!

เซียวหลินเทียนจะยอมให้ฮองเฮาเว่ยจากไปโดยง่ายได้อย่างไร นี่มิใช่การทำให้จักรพรรดิอู่อันเข้าใจผิดคิดว่าหลิงอวี๋เป็นผู้บังคับให้ฮองเฮาเว่ยต้องตายหรอกหรือ?

เขารีบพุ่งตัวไปข้างหน้าและเอาตัวบังเสาไว้

ฮองเฮาเว่ยก็มิได้ตั้งใจจะฆ่าตัวตายจริง ๆ แค่ต้องการทำให้ตนหัวแตกและเลือดไหลอาบ เพื่อให้คนทั้งใต้หล้าที่เห็นพากันรังเกียจความโหดเหี้ยมของหลิงอวี๋

หากแต่นางมิคาดคิดว่าเซียวหลินเทียนจะเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ยังอุตส่าห์ขวางนางไว้ได้

ฮองเฮาเว่ยหยุดยั้งร่างกายที่ถาโถมเข้าไปมิทัน พุ่งชนร่างกายของเซียวหลินเทียนอย่างแรง

เซียวหลินเทียนเห็นหลิงอวี๋ส่งสายตาเป็นนัยมาหาตน ตอนแรกเขานึกลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นเจ็บปวด

“ฮองเฮาเว่ย เสด็จพ่อทรงให้โอกาสพระองค์ได้ไตร่ตรองอย่างสงบและสำนึกผิด พระองค์จะทรงแสวงหาความตายไปด้วยเหตุใดเพคะ? หรือพระองค์ทรงต้องการให้คนทั้งใต้หล้าตำหนิว่าฝ่าบาททรงมีพระทัยแคบ มิยอมรับคำสารภาพของฮองเฮา และบังคับให้พระองค์ต้องวายชนม์หรือเพคะ?”