ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1174

พระชายาเส้ายังมองมิเห็นรายการในสมุดบัญชีในมือของจักรพรรดิอู่อัน แต่ก็พอจะทราบว่าตนควรลงมือเพื่อให้ฮองเฮาเว่ยได้รับการลงทัณฑ์อย่างถึงที่สุดเสียที

พระชายาเส้ายกมือขึ้นเล็กน้อย แม่นมจึงรีบนำสมุดเล่มหนึ่งมาถวาย

พระชายาเส้ายื่นสมุดเล่มนั้นให้แก่ขันทีฉางแล้วเอ่ยเบาๆ “ก่อนหน้านี้ แม่นมของหม่อมฉันออกไปกำจัดแมลงในสวน แล้วบังเอิญพบสิ่งนี้ซ่อนอยู่ในมุมมืดมิดชิด จึงคิดหาโอกาสที่จะนำมาถวายฝ่าบาท แต่บัดนี้ถือโอกาสนำมาถวายพร้อมกันนี้เลย ขอฝ่าบาททรงวินิจฉัยเอาเองเถิดเพคะ!”

ขันทีฉางเข้าใจ จึงนำสมุดเล่มนั้นถวายแด่องค์จักรพรรดิ

จักรพรรดิอู่อันโหรธจนหน้าแดงก่ำเมื่อมองสมุดเล่มที่พระชายาเส้ายื่นถวาย พลิกไปเพียงมิกี่หน้า โทสะก็ระเบิดออกมาอย่างมิอาจยับยั้ง

“เว่ยเสียน เจ้าต้องการหลักฐานอีกหรือไม่? หลักฐานมากมายถึงเพียงนี้ ยังมิเพียงพอที่จะพิสูจน์ความผิดของเจ้าอีกรึ?”

ปัง...

จักรพรรดิอู่อันทรงฟาดสมุดเล่มนั้นใส่ร่างฮองเฮาเว่ยอย่างแรง ฮองเฮาเว่ยก้มลงมองสมุดเล่มที่พระชายาเส้าเพิ่งยื่นถวาย ทันใดนั้นหน้าของนางก็พลันซีดเผือดราวกับคนตาย

สมุดเล่มนี้จดบันทึกความลับที่นางได้กระทำลงไปตลอดหลายปีที่ดำรงตำแหน่งฮองเฮา เกี่ยวกับการสิ้นพระชนม์ของพระสนมและพระโอรสธิดาในวังมากมาย

เรื่องราวเหล่านี้ล้วนมีการสอบสวนอย่างละเอียดถี่ถ้วน มีพร้อมทั้งพยานบุคคลและหลักฐาน

หากมีเพียงหนึ่งหรือสองเรื่อง ฮองเฮาเว่ยก็อาจจะทรงหยิบยกข้ออ้างมาอธิบายได้ แต่เมื่อมีมากมายเช่นนี้ นางจะอธิบายหมดได้อย่างไร

ฮองเฮาเว่ยรู้สึกราวกับตนได้ตกลงไปในหลุมน้ำแข็ง ผู้ใดกันที่จดบันทึกเรื่องราวเหล่านี้ไว้ในความเงียบงัน

นี่มิใช่สิ่งที่สามารถรวบรวมได้ในเวลาอันสั้นอย่างแน่นอน!

นางจ้องพระชายาเส้าด้วยความเคียดแค้น พระชายาเส้าเป็นผู้ที่แข่งขันแย่งชิงความโปรดปรานจากองค์จักรพรรดิมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เข้าวัง

มีเพียงพระชายาเส้าเท่านั้นที่สามารถรวบรวมความลับเหล่านี้ของนางได้อย่างจงใจ และรอคอยโอกาสที่จะโจมตีนางด้วยการเหยียบย่ำจนจมลงไปในโคลนตม

“ฝ่าบาท! หม่อมฉันถูกใส่ร้ายเพคะ!”

ฮองเฮาเว่ยร้องออกมาด้วยความสิ้นหวังและไร้หนทาง “หม่อมฉันมิได้ทำ! พระชายาเส้าต้องการใส่ร้ายหม่อมฉัน!”

พระชายาเส้าหันมองอย่างเย็นชา แล้วเอ่ยเสียดสีว่า “ฮองเฮา หากทั้งหมดนี่เป็นเพียงการกล่าวหาเท็จ ท่านก็สามารถอธิบายให้ฝ่าบาททรงเข้าพระทัยอย่างขัดเจนได้ทีละข้อ หม่อมฉันเชื่อว่าฝ่าบาทจะทรงให้ความยุติธรรมแก่ท่านอย่างแน่นอน!”

“ประกาศพระราชโองการ เว่ยเสียน ซึ่งเป็นฮองเฮา ได้ใช้อำนาจในวังหลวงในทางมิชอบ มีส่วนเกี่ยวข้องกับการวางยาพิษไทเฮาและพระราชโอรสธิดาในราชวงศ์ เป็นการกระทำที่ร้ายแรงยิ่งนัก สมควรแก่การลงโทษสถานหนัก มิสมควรเป็นฮองเฮาอีกต่อไป”

“บัดนี้ให้ปลดนางออกจากตำแหน่งฮองเฮา ให้ไปพำนักที่พระตำหนักซีจิ้ง เพื่อไตร่ตรองถึงความผิดของตน ขอให้ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จงประพฤติตนให้เป็นไปตามกฎเกณฑ์ ระมัดระวังทั้งการกระทำและวาจา!”

ฮองเฮาเว่ยทรุดตัวลงกับพื้น นางถูกปลดไปยังตำหนักเย็นแล้วจริงหรือ?

นางดำรงเกียรติยศสูงค้ำฟ้ามาตลอดชีวิต แต่สุดท้ายกลับต้องมาจบลงเช่นนี้!

ทว่าตระกูลเว่ยกลับนึกโล่งใจ แม้ว่าฮองเฮาเว่ยถูกปลดออกจากตำแหน่งฮองเฮา แต่จักรพรรดิอู่อันก็ยังมิได้มีคำสั่งลงโทษอย่างรุนแรง ยังทรงไว้ชีวิตนาง!

มิเช่นนั้น ด้วยอาชญากรรมความผิดของฮองเฮาเว่ยแล้ว ตามจริงนางจะต้องถูกส่งไปยัง สำนักกิจการราชวงศ์เพื่อพิพากษาลงโทษประหารชีวิตต่อหน้าธารกำนัล!

หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนสบตากัน ทั้งสองรู้สึกเสียดายเล็กน้อย คิดว่าฮองเฮาเว่ยน่าจะสิ้นพระชนม์วันนี้เสียอีก พวกเขายังประเมินอิทธิพลของตระกูลเว่ยที่มีต่อองค์จักรพรรดิต่ำเกินไป

หลิงอวี๋มองไปทางองค์ชายเว่ย จักรพรรดิยังมิได้ไต่สวนคดีขององค์ชายเว่ยเลย!

ครั้งนี้ องค์ชายเว่ยจะหลบเลี่ยงโทษทัณฑ์ไปได้อีกหรือไม่?