ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1173

แรกเริ่มฮองเฮาเว่ยยังมิรู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี เมื่อได้รับคำแนะนำจากพี่ชาย นางก็จับจุดเข้าใจได้ในทันที จึงเอ่ยว่า

“ฝ่าบาท แม่นมเจิ้งรับใช้หม่อมฉันมานานหลายปี นางเคยกล่าวว่า กำไลทับทิมสีเลือดหายไป ทว่าเวลานั้นหม่อมฉันมิได้คิดสงสัยนาง!”

“ผู้ใดจะคิดว่านางช่างโหดเหี้ยมและมีเจตนาร้ายเช่นนี้! หม่อมฉันช่างมีตาหามีแววไม่ มองคนผิดถนัด!”

แม่นมเจิ้งได้ยินเหล่าสมาชิกตระกูลเว่ยโยนความผิดให้กับนาง ก็รู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งตัว

นางรับใช้ฮองเฮาเว่ยมานานเกือบทั้งชีวิต ฮองเฮาเว่ยกลับตลบหลังนางเช่นนี้หรือ?

นี่เป็นโทษฐานวางยาพิษไทเฮา ความผิดถึงขั้นต้องโทษประหารชีวิต!

ครั้นนึกถึงครอบครัวของนางที่ล้วนเป็นบ่าวรับใช้ภายในตระกูลเว่ย หากนางมิออกหน้ารับผิดชอบความผิดนี้เพื่อปกป้องฮองเฮาเว่ย ตระกูลเว่ยย่อมไม่มีทางปล่อยครอบครัวของนางไป

แม่นมเจิ้งอายุมากแล้ว เหลือเวลาอีกมิกี่ปีที่จะมีชีวิตอยู่ สู้ยอมสละชีวิตนี้เพื่อปกป้องฮองเฮาเว่ยเสียยังดีกว่า!

แม่นมเจิ้งลังเลเพียงชั่วครู่ ทันใดนั้นก็เดินโซเซออกมาแล้วคุกเข่าลง

“ฝ่าบาท เป็นความผิดของบ่าวเองเพคะ เป็นบ่าวที่ขโมยกำไลทับทิมสีเลือดของพระนาง แล้วแอบอ้างพระนามพระนางเพื่อซื้อตัวไป่ซุ่ย วางยาพิษไทเฮา!”

“บ่าวขอรับผิด... บ่าวทนเห็นไทเฮาทรงลำเอียงต่อพระชายาอ๋องอี้มิได้ จึงคิดการใหญ่หมายใส่ร้ายพระชายาอ๋องอี้!”

“หลิงอวี๋ เจ้ามันหญิงชั่วช้า ช่างฉลาดแกมโกงและเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก... ช่างเถิด... ช่างเถิด ในเมื่อเจ้ารู้แผนการของข้าแล้ว บ่าวก็มิคิดจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป!”

“ฮองเฮา บ่าวกระทำความผิดร้ายแรง ขอลาแล้วเพคะ!”

แม่นมเจิ้งกล่าวจบก็กัดถุงพิษที่ฮองเฮาเว่ยเคยซุกซ่อนไว้ในฟันเพื่อป้องกันไว้ในกรณีฉุกเฉิน

พิษแพร่กระจายไปทั่วร่างกายในทันที ริมฝีปากของนางมีเลือดสีดำไหลรินออกมา ก่อนที่ร่างของนางจะล้มตึงลงไปกับพื้น