ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1179

หลังจากงานเลี้ยงฉลองสิ้นสุดลง มู่หรงชิ่งก็มาแสดงความยินดีกับหลิงอวี๋ นางกล่าวเบา ๆ

“พี่หญิงหลิงหลิง วันพรุ่งเจ้าว่างหรือไม่? หากว่าง เราไปเที่ยวทะเลสาบด้วยกันเถอะ!”

หลิงอวี๋จำได้ว่า มู่หรงชิ่งเคยบอกว่าหลังจากการแข่งขันจบลง นางอยากจะคุยเรื่องมารดาของตนกับหลิงอวี๋ นางจึงพยักหน้า “ยามบ่ายน่าจะว่าง! หม่อมฉันจะให้คนเตรียมเรือไว้ วันพรุ่งจะไปรับท่าน!”

มู่หรงชิ่งยิ้มด้วยความยินดี แล้วจากไป

ด้านหลัง จ้าวเจินเจินมองฉากนี้ด้วยความครุ่นคิด

วันนี้นางได้เฝ้าดูละครฉากใหญ่ในวังตั้งแต่ต้นจนจบ นับตั้งแต่หลิงอวี๋เผชิญหน้ากับฮองเฮาเว่ย จนกระทั่งจบลง จ้าวเจินเจินเฝ้าสังเกตอย่างเงียบ ๆ ตลอดเวลา

เพิ่งครุ่นคิดเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างหลิงอวี๋กับตนเป็นครั้งแรก!

คนโง่เขลาเช่นนั้นในอดีต บัดนี้กลับกลายเป็นคนละคน แม้ต่อให้อาศัยโชคชะตาและความบังเอิญก็มิอาจแปรเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ไปได้

องค์ชายคังเคยกล่าวว่า ตนมิอาจสู้หลิงอวี๋ได้ นางเคยมิเชื่อ

ทว่าเวลานี้ นางกลับพบว่า ในบางเรื่องนางด้อยกว่าหลิงอวี๋อย่างแท้จริง

หลิงอวี๋มิเพียงแต่มีความรู้ทางการแพทย์เท่านั้น ยังสามารถช่วยเซียวหลินเทียนคิดค้นบันไดปีน และแม้แต่สร้างย่านการค้าแห่งใหม่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

ทว่าตนนั้น นอกเหนือจากดนตรี หมากรุก วรรณกรรม และการวาดภาพแล้ว มีอะไรบ้างที่โดดเด่นกว่าหลิงอวี๋?

เซียวหลินเทียนก็มิใช่คนตื้นเขินเช่นกัน หากหลิงอวี๋ยังคงโง่เขลาเช่นเดิม เซียวหลินเทียนจะเปลี่ยนใจได้อย่างไร?

เมื่อเห็นทั้งสองคนรักใคร่สมัครสมานกันอย่างกลมกลืน จ้าวเจินเจินก็รู้สึกสับสน

บัดนี้ พระชายาเส้าได้โค่นล้มฮองเฮาเว่ย องค์ชายเว่ยกลายเป็นหมากไร้ค่าไปแล้ว

ผู้ที่สามารถแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทกับองค์ชายคังได้ก็เหลือเพียงเซียวหลินเทียนแล้ว ด้วยความทะเยอทะยานของพระชายาเส้า นางจะต้องผลักดันให้องค์ชายคังได้ขึ้นเป็นองค์รัชทายาทอย่างแน่นอน

นางพ่ายแพ้ให้กับหลิงอวี๋ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มิต้องพูดถึงองค์ชายคังที่ดูถูกเหยียดหยามนาง แม้กระทั่งพระชายาเส้าก็ไม่มีวันมองนางด้วยสายตาที่แตกต่างออกไป

พระชายาเส้าย่อมต้องหาผู้ช่วยที่เก่งกาจ และมีประสิทธิภาพยิ่งเพื่อช่วยสนับสนุนองค์ชายคัง

เมื่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ยอายุห้าหกขวบ บิดาก็ส่งนางออกไปเล่าเรียนด้านนอก ในเวลานั้น จ้าวเจินเจินยังคิดว่ามีคนน้อยกว่าหนึ่งที่สามารถแข่งขันกับนางเพื่อประโยชน์ของตระกูล

ไหนเลยตะรู้ว่า จ้าวหรุ่ยหรุ่ยถูกบิดาของนางส่งไปเล่าเรียนกับอาจารย์ที่มีชื่อเสียง

สองปีก่อน จ้าวหรุ่ยหรุ่ยกลับมาเยี่ยมบ้านครั้งหนึ่ง นางเติบใหญ่เป็นสาวงามที่แม้กระทั่งพระจันทร์ยังอาย มีกลิ่นอายสูงส่งกว่านางหลายระดับทีเดียว

แม้แต่จ้าวเจินเจินยังถึงกับมองตาค้าง

ที่สำคัญกว่านั้นคือ จ้าวหรุ่ยหรุ่ยฉลาดกว่านางมากนัก หากสตรีที่มีความสามารถและรูปโฉมเช่นนี้ถูกส่งเข้าตำหนักองค์ชายคัง จ้าวเจินเจินมิต้องเดาก็รู้ว่าตนจะต้องถูกเขี่ยทิ้งอย่างแน่นอน

ด้วยความรักที่บิดามีต่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ย เขามิยอมให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเป็นเพียงชายารองอย่างแน่นอน ฉะนั้นนาง จ้าวเจินเจิน มีแต่ต้องตายเพื่อเปิดทางให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ย

“ท่านพ่อ โปรดให้โอกาสข้าอีกครั้งเถิด ภายในเวลาหนึ่งเดือน ข้ารับรองว่าจะทำให้หลิงอวี๋หายไปจากใต้หล้านี้!”

“ขอรับรองว่า ครั้งนี้จะมิทำให้ท่านผิดหวังอีก!”

จ้าวเจินเจินจับแขนบิดาด้วยความตื่นตระหนก มองไปที่บิดาด้วยสายตาอ้อนวอน