ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1187

เซียวหลินเทียนนึกถึงปิ่นปักผมนั้นขึ้นมาได้จริง ๆ จึงขมวดคิ้วแล้วมองไปทางหลิงอวี๋

ตอนนั้นเขาก็สงสัยอยู่ว่า ปิ่นปักผมรูปนกกระเรียนเป็นของจากราชวงศ์เยวี่ยใต้

หลิงอวี๋มิรู้ว่าเป็นสิ่งของจากเยวี่ยใต้ แต่นางมิรู้เรื่องภูมิหลังของหลานฮุ่ยจวนเลยจริง ๆ หรือ?

นางยังมีอีกกี่เรื่องที่ปิดบังตนอยู่กันแน่

ความรู้สึกที่ถูกปิดบังเช่นนี้ทำให้เซียวหลินเทียนค่อนข้างมิสบายใจ

หลิงอวี๋กัดฟันแล้วเอ่ยกับมู่หรงเหยียนซงอย่างมิเกรงใจ “แม้ว่าสิ่งที่ท่านพูดจะเป็นเรื่องจริง หม่อมฉันก็มิอาจนับญาติกับพวกท่านได้เช่นกันเพคะ!”

“องค์ชายจิ้น ท่านคงจะทรงทราบเรื่องของท่านแม่หม่อมฉันแน่นอน เช่นนั้นท่านก็ควรได้ทราบว่านางตายไปอย่างน่าหดหู่มากเพคะ!”

“มู่หรงหนานฮั๋วมิสนใจเรื่องความเป็นความตายของนางมาตั้งนานหลายปี ตอนนี้มาพูดเช่นนี้จะมีความหมายอันใดเล่าเพคะ!”

มู่หรงเหยียนซงยิ้มขมขื่นพลางเอ่ย “น้องหลิงอวี๋ เรื่องนี้จะโทษเสด็จปู่มิได้หรอก ตอนนั้นท่านแม่ของเจ้าบอกว่า นางแต่งงานแล้วและเสด็จปู่ก็มีตัวตนที่พิเศษ นางมิอยากให้ความสัมพันธ์นี้ทำให้ครอบครัวของสามีเดือดร้อน นางจะขอให้เสด็จปู่คิดเสียว่า ไม่มีลูกสาวเช่นนางแล้วก็อย่าได้มาตามหานางอีก”

“เสด็จปู่เองก็ส่งคนไปตรวจสอบครอบครัวของท่านอดีตเสนาบดีมาเช่นกัน จึงได้รู้ความสัมพันธ์ของท่านอดีตเสนาบดีกับท่านอัครเสนาบดีหลาน เขาเชื่อในตัวของท่านอดีตเสนาบดีจึงได้วางใจให้ป้าฮุ่ยจวนอยู่ที่ฉินตะวันตก!”

“หากเสด็จปู่รู้ว่า ป้าฮุ่ยจวนจะจากไปเร็วเช่นนี้ก็คงจะพาป้าฮุ่ยจวนกลับไปโดยมิสนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว!”

นี่น่าจะเป็นเรื่องจริง!

ทว่าหลิงอวี๋ก็ยังคงมิสามารถปล่อยวางเรื่องความเสียใจแล้วยอมรับตัวตนของพวกมู่หรงเหยียนซงได้

นางเงียบไป

มู่หรงเหยียนซงมองเซียวหลินเทียน เซียวหลินเทียนนึกถึงที่หลิงอวี๋เคยบอกกับตนเรื่องที่นางถูกหวางซือวางยาพิษ

หลิงอวี๋รอดชีวิตมาได้ก็เป็นโชคดีของนางแล้ว

เขาเข้าใจความโกรธและมิพอใจของหลิงอวี๋