ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1187

เซียวหลินเทียนนึกถึงปิ่นปักผมนั้นขึ้นมาได้จริง ๆ จึงขมวดคิ้วแล้วมองไปทางหลิงอวี๋

ตอนนั้นเขาก็สงสัยอยู่ว่า ปิ่นปักผมรูปนกกระเรียนเป็นของจากราชวงศ์เยวี่ยใต้

หลิงอวี๋มิรู้ว่าเป็นสิ่งของจากเยวี่ยใต้ แต่นางมิรู้เรื่องภูมิหลังของหลานฮุ่ยจวนเลยจริง ๆ หรือ?

นางยังมีอีกกี่เรื่องที่ปิดบังตนอยู่กันแน่

ความรู้สึกที่ถูกปิดบังเช่นนี้ทำให้เซียวหลินเทียนค่อนข้างมิสบายใจ

หลิงอวี๋กัดฟันแล้วเอ่ยกับมู่หรงเหยียนซงอย่างมิเกรงใจ “แม้ว่าสิ่งที่ท่านพูดจะเป็นเรื่องจริง หม่อมฉันก็มิอาจนับญาติกับพวกท่านได้เช่นกันเพคะ!”

“องค์ชายจิ้น ท่านคงจะทรงทราบเรื่องของท่านแม่หม่อมฉันแน่นอน เช่นนั้นท่านก็ควรได้ทราบว่านางตายไปอย่างน่าหดหู่มากเพคะ!”

“มู่หรงหนานฮั๋วมิสนใจเรื่องความเป็นความตายของนางมาตั้งนานหลายปี ตอนนี้มาพูดเช่นนี้จะมีความหมายอันใดเล่าเพคะ!”

มู่หรงเหยียนซงยิ้มขมขื่นพลางเอ่ย “น้องหลิงอวี๋ เรื่องนี้จะโทษเสด็จปู่มิได้หรอก ตอนนั้นท่านแม่ของเจ้าบอกว่า นางแต่งงานแล้วและเสด็จปู่ก็มีตัวตนที่พิเศษ นางมิอยากให้ความสัมพันธ์นี้ทำให้ครอบครัวของสามีเดือดร้อน นางจะขอให้เสด็จปู่คิดเสียว่า ไม่มีลูกสาวเช่นนางแล้วก็อย่าได้มาตามหานางอีก”

“เสด็จปู่เองก็ส่งคนไปตรวจสอบครอบครัวของท่านอดีตเสนาบดีมาเช่นกัน จึงได้รู้ความสัมพันธ์ของท่านอดีตเสนาบดีกับท่านอัครเสนาบดีหลาน เขาเชื่อในตัวของท่านอดีตเสนาบดีจึงได้วางใจให้ป้าฮุ่ยจวนอยู่ที่ฉินตะวันตก!”

“หากเสด็จปู่รู้ว่า ป้าฮุ่ยจวนจะจากไปเร็วเช่นนี้ก็คงจะพาป้าฮุ่ยจวนกลับไปโดยมิสนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว!”

นี่น่าจะเป็นเรื่องจริง!

ทว่าหลิงอวี๋ก็ยังคงมิสามารถปล่อยวางเรื่องความเสียใจแล้วยอมรับตัวตนของพวกมู่หรงเหยียนซงได้

นางเงียบไป

มู่หรงเหยียนซงมองเซียวหลินเทียน เซียวหลินเทียนนึกถึงที่หลิงอวี๋เคยบอกกับตนเรื่องที่นางถูกหวางซือวางยาพิษ

หลิงอวี๋รอดชีวิตมาได้ก็เป็นโชคดีของนางแล้ว

เขาเข้าใจความโกรธและมิพอใจของหลิงอวี๋

หลานฮุ่ยจวนมีตำราการแพทย์ และมีวิธีการฝึกฝนพลังวิญญาณ แต่เหตุใดนางจึงมิฝึกฝนพลังวิญญาณเล่า?

นางยังมีกระทั่งยาแก้พิษที่อยู่ในกล่องเหล็กในมิติ เมื่อนางถูกพิษแล้วเหตุใดจึงมิแก้พิษให้ตนเองเล่า?

มู่หรงเหยียนซงยิ้มอย่างลึกลับแล้วมองไปทางหลิงอวี๋ “น้องหลิงอวี๋ ก่อนที่ข้าจะตอบคำถามของเจ้า เจ้าช่วยตรงไปตรงมากับข้าหน่อยได้หรือไม่ อย่างน้อยก็ตอบคำถามข้าอย่างตรงไปตรงมาสักข้อ!”

“เจ้าฝึกฝนพลังไปอย่างหนึ่งแล้วใช่หรือไม่ ซึ่งพลังนี้สามารถทำให้หูของเจ้ามีการรับรู้ที่แข็งแกร่งกว่าคนอื่นด้วย?”

หลิงอวี๋ใจสั่นทันทีแล้วมองไปทางมู่หรงเหยียนซงอย่างระวังตัว

“ข้าเองก็มีความสามารถเช่นนี้!” มู่หรงเหยียนซงเห็นท่าทีระวังของหลิงอวี๋จึงรีบปลอบโยนพลางเอ่ย

“นี่คือพลังวิญญาณ! ข้าเองก็เพิ่งจะฝึกฝนได้มินานนัก ความสามารถยังมิแข็งแกร่งเท่าเจ้าเลย!”

“ข้าได้ยินอาจารย์ของข้าบอกว่า ขอบเขตของการฝึกพลังวิญญาณเช่นนี้สูงแล้วจะสามารถทำให้น้ำกลายเป็นน้ำแข็งแล้วควบคุมไปใช้สังหารคนได้ หรือแม้แต่การเคลื่อนย้ายรูปร่าง...”