ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1194

“ใช่แล้ว เป็นเช่นนี้เลย!”

หลิงอวี๋ยกมุมปากขึ้นอย่างดูถูก “แม้ว่าฮองเฮาเว่ยจะเข้าตำหนักเย็นไปแล้ว และองค์ชายเว่ยก็ถูกลงโทษให้ไปเฝ้าสุสานจักรพรรดิ แต่ตระกูลเว่ยก็ยังมีคนที่เป็นขุนนางอยู่ในราชสำนักอีกมิน้อย”

“ขุนนางผู้มีอำนาจต่อให้ถูกลดทอนอำนาจลงก็ยังคงมิสิ้นอำนาจอยู่ดี นี่คือแผนการที่คิดจะซ้ำเติมตระกูลเว่ยเพคะ!”

เซียวหลินเทียนมองออกไปอย่างครุ่นคิด

ตอนนี้องค์ชายเว่ยกับฮองเฮาเว่ยเสียอำนาจไป ผู้ที่มีความสามารถที่จะมาแย่งชิงตำแหน่งองค์รัชทายาทกับตนได้ มีเพียงแค่องค์ชายคังเท่านั้น และพระชายาเส้าที่อยู่เบื้องหลังองค์ชายคังก็แอบเล็งตำแหน่งฮองเฮาอยู่ด้วย

มีเพียงการทุบตระกูลเว่ยจนมิสามารถที่พลิกฟื้นคืนมาได้เท่านั้น พระชายาเส้ากับองค์ชายคังจึงจะมีความเป็นไปได้ที่จะบรรลุความปรารถนา

เช่นนั้นนอกจากพระชายาเส้ากับองค์ชายคังแล้ว ใครกันที่จะทำเรื่องที่ฆ่าแกงผู้คนเช่นนี้ได้!

“หึ...”

เซียวหลินเทียนส่งเสียงอย่างเย็นชา แล้วเอ่ยกับหลิงอวี๋อย่างเจือน้ำเสียงบ่นไปด้วย

“ก่อนหน้านี้เรามิควรปล่อยองค์ชายคังไปเลย เจ้าดูพันธมิตรชั่วคราวของเจ้าเถิด นี่ยังมิถึงสองวันก็หันหัวหอกกลับมาหาเจ้าแล้ว!”

หลิงอวี๋ยิ้มออกมา เซียวหลินเทียนกับนางทายว่าเป็นคนเดียวกัน

นางยิ้มพลางเอ่ย “ก่อนหน้าหม่อมฉันก็บอกกับท่านไปแล้วมิใช่หรือ? ไม่มีศัตรูถาวร… เช่นนั้นก็ย่อมไม่มีมิตรแท้ถาวรด้วยเช่นกัน!”

“พระชายาเส้าร่วมมือกับหม่อมฉันจนบรรลุเป้าหมายแล้วเพคะ ความสัมพันธ์ในการร่วมมือกันได้สิ้นสุดลงแล้ว พระนางต้องใช้ทุกวิถีทางที่เป็นไปได้มาปรามหม่อมฉันแน่นอน!”

“มิเช่นนั้นจะทิ้งพวกเราไว้คอยขัดขวางพระโอรสของพระนางหรือเพคะ?”

เซียวหลินเทียนเองก็รู้ว่า หากต้องการจะให้พระชายาเส้ายอมแพ้เท่านี้คงเป็นเรื่องที่เป็นไปมิได้ เขาจึงส่ายหน้าอย่างจนใจ แล้วเอาแหวนพระสุเมรุที่มู่หรงเหยียนซงให้ออกมาแล้วเปลี่ยนเรื่อง

“และมิใช่ว่าหม่อมฉันเอาความคิดมิดีไปคาดเดาคนที่มีคุณธรรมสูงส่งนะเพคะ แหวนพระสุเมรุวงนี้ที่องค์ชายจิ้นมอบให้ท่านน่าจะมินับว่าเป็นวงที่ดีที่สุดเพคะ!”

“หม่อมฉันได้ยินมาว่า สมบัติบางอย่างต้องหยดเลือดเพื่อสร้างพันธะผูกพันกันขึ้นมา เช่นนี้ก็หมายความว่า นอกเสียจากท่านที่ใช้เลือดของตนเองหลอมเข้ากับสมบัติให้มันจดจำว่าท่านเป็นเจ้าของแล้ว คนอื่นก็จะมิสามารถใช้สมบัติของท่านได้เลย!”

“ท่านดูเถิด แหวนพระสุเมรุวงนี้ของท่าน มู่หรงเหยียนซงสามารถใส่สิ่งของเข้าไปได้ หม่อมฉันเองก็สามารถเอาออกมาได้! เช่นนั้นหากท่านใส่ของล้ำค่าใดเข้าไป แล้วไปเจอคนที่แข็งแกร่งกว่าจะมิถูกเอาไปได้อย่างง่ายดายหรือเพคะ?”

เซียวหลินเทียนได้ยินดังนั้นก็มิได้รู้สึกเป็นมิตรกับแหวนพระสุเมรุวงนี้เท่าใดแล้ว เมื่อครู่เขายังคิดจะเอาเอกสารตำราการรบของตนไปใส่ไว้ในแหวน ให้เป็นเสมือนห้องตำราที่พกพาติดตัวไปได้อยู่เลย

ทว่าหากเป็นดังที่หลิงอวี๋บอก มีหรือตนจะกล้าใส่ของสำคัญเข้าไปเล่า!

“อย่าได้ผิดหวังไปเลยเพคะ! ในเมื่อพวกเรารู้ว่า ใต้หล้านี้มีสิ่งของเช่นนี้อยู่ เช่นนั้นสักวันหนึ่งพวกเราจะต้องหาแหวนพระสุเมรุที่ท่านสามารถหยดเลือดสร้างพันธะผูกพันกับท่านได้แน่นอนเพคะ!”

หลิงอวี๋ให้กำลังใจเซียวหลินเทียน จากนั้นก็ยิ้มพลางเอ่ย “มิแน่ว่า อาจจะสามารถหากระบี่วิเศษที่ท่านหยดเลือดสร้างพันธะและฟังเพียงคำสั่งของท่านได้ด้วยนะเพคะ!”