ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1193

“หลู่ชิ่ง ช้าก่อน เอาศพของมือสังหารไปส่งให้แม่ทัพเฉินด้วย!”

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ หลิงอวี๋ก็เข้าในความหมายของเซียวหลินเทียนทันที

ในเมื่อมือสังหารทั้งสองเป็นสามีภรรยากัน แทนที่จะเสียแรงไปตามจับหญิงสาวที่หนีไป สู้นำศพชายของนางมาใช้ล่อให้นางติดกับดีกว่า

แต่หลิงอวี๋กลับมิคิดว่ามือสังหารหญิงจะมาติดกับด้วยตนเอง

พวกเขารู้เรื่องการเดินทางของตนกับเซียวหลินเทียนเช่นนี้ ก็มิน่าจะมิรู้ว่าโดยนิสัยของเซียวหลินเทียนแล้ว จะไม่มีการทำร้ายศพเป็นอันขาด

ขอเพียงมือสังหารหญิงรอคอยอย่างอดทน กระทั่งมือสังหารชายถูกนำไปฝังแล้วค่อยขโมยศพไปก็ได้แล้ว

แม้ว่าหลิงอวี๋จะนึกถึงจุดนี้ แต่ก็มิอยากขัดความกระตือรือร้นของเซียวหลินเทียนจึงมิพูดอะไรออกไป

เรื่องที่พบมือสังหาร ทำให้การพูดคุยของพวกเขากับมู่หรงเหยียนซงไปต่อมิได้แล้ว

หลิงอวี๋ถูกเลือดของมือสังกหารกระเซ็นไปทั่วร่างกาย จึงเอ่ยอย่างรู้สึกขยะแขยง “ท่านพี่มู่หรง วันนี้พอเท่านี้เถิด ท่านกลับไปพักผ่อนก่อน วันพรุ่งข้าจะเชิญพวกท่านมาทานอาหารกันที่ตำหนักอ๋องอี้ แล้วเราค่อยคุยกันต่อเถิด!”

“ได้!”

มู่หรงเหยียนซงเองก็กลัวว่าจะเจอเรื่องมิคาดคิดขึ้นอีกจึงพยักหน้า

“วันนี้ต้องขอบคุณท่านแล้วท่านพี่มู่หรง!”

แม้ว่าหลิงอวี๋จะยังมิอยากยอมรับความสัมพันธ์เครือญาติกันของตนกับพี่น้องมู่หรง แต่เมื่อครู่หากมิได้มู่หรงเหยียนซงช่วยไว้ ตนคงต้องตายด้วยดาบของมือสังหารไปแล้ว

นางเปลี่ยนการเรียกมู่หรงเหยียนซงก็นับว่าเป็นการยอมรับมู่หรงเหยียนซงแล้วเช่นกัน

“พี่หญิงหลิงหลิง เจ้าต้องระวังเรื่องความปลอดภัยด้วย!”

เมื่อครู่มู่หรงชิ่งตกใจมาก นางคิดว่าหลิงอวี๋จะตายด้วยดาบของมือสังหารเสียแล้ว

นางนึกถึงเรื่องที่หลิงอวี๋ถูกธนูยิงใส่จนเกือบตายเมื่อครั้งที่แล้ว ก็อดมิได้ที่จะเอ่ยออกไป “พี่หญิงหลิงหลิง เจ้าควรจะเรียนวรยุทธไว้บ้าง เมื่อเจอกับอันตรายเช่นนี้จะได้หนีสะดวกหน่อย!”